Alle inzendingen over kinderen

Ik heb expres de s weggelaten, zo oneens ben ik het met de meesten hier op deze site, ik kan gewoon niet bevatten dat men in colonnes marcheert naar een onvermijdelijk eind. Men zegt dat men leert van de fouten die men maakt, ik geloof daar niets van. In de jaren vijftig steunden we heeroom met de inzameling van capsules van melkflessen, de opbrengst…

Het was op een vrieskoude vrijdagmiddag in februari. De verwarming brandde en de thee was gezet. Een schraal voorjaarszonnetje kwam met mijn kind de kamer binnen. En toen ik aan tafel ging zitten kroop ze stilletjes op mijn schoot. 'Als je een klein beetje met me meebuigt,' zei ik, 'dan kan ik net bij de theepot.' En terwijl ik de thee inschonk…

Het zelfhelend vermogen van een lichaam is uniek. Verreweg de meeste virussen en bacteriën hebben geen schijn van kans en wondjes zijn binnen een paar dagen verdwenen. Hiervoor hebben we een arsenaal aan verschillende aanvals- en verdedigingstechnieken tot onze beschikking die we bovendien niet eens actief hoeven te managen. Alles gaat vanzelf. Alhoewel…

Na dat mijn dochter eens bij mij thuis geweest was en verteld had dat zij nog foto`s in haar bezit had, was zij zo vriendelijk om er een aantal bij te laten maken voor mij. Helaas was ik die kwijt geraakt nadat iemand van een stichting die had gehaald en de belofte om ze terug te sturen niet was nagekomen. Gisteren kwam zij ze brengen samen met…

Ik hoor de regen tegen de ramen slaan. De druppels zoeken hun weg in de sporen van hun voorgangers. Al dagenlang is het nat en stormachtig, ondanks het voorjaar. De wind gaat boosaardig tekeer. Bomen en struiken staan bijna machteloos tegenover zoveel geweld. Alleen het onkruid staat fier rechtop tussen de verdronken tegels. Ik sta voor het raam.…

Monia, mijn vrouw en de mama van Emir, is van Arabische afkomst. Alhoewel, ze is een beetje een Euro-Arabische mix met als voornaamste ingrediënt “Tunesisch”. Nu is mijn genetische samenstelling ook niet te vergelijken met de zuiverheid van een volbloed Arabier, dus Emir is een echte wereldburger. En wat is er waardevoller dan een tweetalige opvoeding…

'Hij is toch anders dan ik dacht, mam,' riep ze vanuit haar kamertje toen ze terug was gekomen van het stationnetje. 'Wat bedoel je, lieverd?' riep ik terug, alsof ik niet wist waar ze op doelde. 'Nou Barend,' zei ze. 'Ik moest van alles aandragen. Zullen we dit gaan doen? Dat is goed! Of zullen we wat anders gaan doen. Vind ik ook goed! Hij…

Etenstijd. Eén van de spaarzame momenten van de dag dat we met z’n drieën (soms met z’n vijven) rustig samen zitten. Rustig was het inderdaad: de dagelijkse beslommeringen passeerden de revue, Emir was voor de verandering goed aan het eten en de vooruitzichten voor de avond waren gunstig. Dat wil zeggen, niets bijzonders in het vooruitschiet. Dat…

Wie heeft het niet meegemaakt met z’n kind? Een verkeerde opmerking, net luid genoeg uitgesproken zodat iedereen deelgenoot is. Plaats delict: de buurtsuper. Mama heeft net de dagelijke boodschappen op de band gelegd en staat – gehypnotiseerd door de piepjes van de kassa – glazig voor zich uit te kijken. Ook Emir houdt zich rustig en kijkt verveeld…

Hij valt niet meer weg te denken uit de inventaris van een modern gezin: de spelcomputer! Ook ik heb mijn vrouw uiteindelijk kunnen overtuigen, of misschien was ze gewoon mijn gezeur zat. In ieder geval, Emir heeft ook een spelcomputer, een Xbox360 om precies te zijn. Ik weet het, Emir is nog jong, maar dat zou je toch echt niet zeggen als je ziet hoe…

Ik ben op het werk. Drukke dag, veel te doen. Toch moet ik even snel naar huis bellen om iets te vragen. Ik pak de telefoon en druk op het knopje ‘thuis’. Luttele momenten later gaat de telefoon over. Nu kunnen er twee dingen gebeuren. Of mijn vrouw neemt op, ik stel haar snel de vraag, krijg meteen antwoord en kan verder met mijn werk zonder…

Bedtijd, het dagelijkse ritueel, de vaste ingrediënten. Speelgoed opruimen, kus voor mam en dan ... wie het eerste boven is! Papa ligt vandaag voorop, hij bereikt het eerste de trap en begint aan de dertien treden naar boven. En daar begint de ondergang, net voordat de dertiende trede is beklommen klinkt het van één meter lager “wie het laatste boven…

'Mogen wij ook bloot?' vroeg Julius van vijf. 'Natuurlijk mag dat,' antwoordde ik alsof ik die vraag allang had verwacht. En terwijl hij zich van zijn kleren ontdeed, hielp ik Myrthe van twee, met haar roesjurkje, haar rompertje en haar babydikke luier. Julius keek spiedend rond en ik hoorde hem denken: Dit wordt hartstikke spannend. We waren…

Dodelijk versleten zit ik op een donkere, druilerige zondagochtend aan de ontbijttafel. Ik ben geradbraakt en ik kan nauwelijks uit mijn ogen kijken van de slaap. Wanneer was het toch dat ik hevig naar een zwangerschap verlangde. Een dikke buik, een kind en alles dat daarbij hoorde. Dochterlief zit op haar kamer en laat zich terecht niet zien. Die hele…

'Ik moet er heel even naar toe,' onderbrak ik het verhaal van mijn dochter, 'want als de wasautomaat gaat centrifugeren dan maakt die zo ontzettend veel lawaai en dan kan ik hem gelijk uitzetten.' Op weg naar de badkamer vertelde ik dat er waarschijnlijk een knoop of een veiligheidsspeld in zijn ingewanden terecht was gekomen. En dat ik elke keer…

Op een ochtend ging een meisje Fleur genaamd eens aan de wandel. Het was mooi weer en ze had in de verte zo iets moois gezien, daar wilde ze naar toe. Helemaal aan het einde van zo ver als je maar kon kijken, had zij een regenboog gezien. En vroeger toen haar mama nog leefde had die haar eens verteld, dat de regenboog wel doorliep tot in de hemel…

Verwonderd kijkt Rozemarie om zich heen en beseft, dat zij helemaal niet op de plaats is, waarvan ze dacht er te zijn. De dingen die zij nu ziet, kent zij helemaal niet: ze vraagt zich af waar ze is in vredesnaam. Teruggaand in haar gedachten herinnert ze zich, dat ze thuis bij opa was. En opa Wijsneus - zoals zij hem altijd lachend noemt - was weer…

Toen ik vanmorgen in de spiegel keek en mezelf zag besefte ik dat ik lelijk was, gewoon lelijk, verschrikkelijk lelijk. Ik snap niet waarom ik het vanmorgen pas zag, alsof ik het gewoon nooit heb opgemerkt. Vreemd, want ik loop toch altijd al rond met dezelfde kromme neus en uitpuilogen. Ik ben Selena, veertien jaar oud, heb groene ogen, blond…

De ene na de andere golf, het houdt nooit op, kwetsbaar grasduint Nederland onder welk peil dan ook, helmgras is slechts bedekking, een soort van handen over het hoofd houden want er schijnt iets aan te komen dat wel eens kwaad zou kunnen doen. Nederland ten voeten uit, droogmalend vreest men kwellen en wielen sijpelend door dijken die net niet stand…

Godverdomme. Zou zomaar mijn laatste woord kunnen zijn. Hebben mijn ouders mij het leven geschonken of de dood in gejaagd ? Godverdomme. Ik heb kinderen omdat dat van mij verwacht werd, wel met liefde gewild, maar inmiddels ben ik een ex rijker, de zin van het leven eindigt met een laatste woord. Ik zeg het niet, ik schrijf het niet, beter blijft…

Een tijdje geleden kreeg ik - jammer genoeg - een raar gevoel als mijn dochter mij een e-mail stuurde. Een gevoel van afstandelijkheid. Helaas wist ik niet goed aan haar uit te leggen, wat ik precies voelde en er kwam een groot misverstand. Hoe erg ik het ook vond het leidde tot een breuk. Ik huilde mijn ogen uit mijn hoofd met de pijn in mijn hart…

Op onbevangenheid en heldere stem was ze uitgezocht, dat pittige kind van vijf met aanleg voor de bühne. Zij zou de hoofdrol van verteller spelen in het kerstverhaal waarmee de kleuterklas optrad in de kerk. Wekenlang was er flink geoefend om de kleine meid de scenes van het verhaal aaneen te leren praten en de andere kinderen duidelijk te maken wanneer…

Dochterlief is nerveus. We gaan naar zwemles, voor de allereerste keer. Een historisch moment. Maandenlang heeft ze me verwijtende blikken toegeworpen: wanneer mag ik nou? Haar geduld werd zwaar op de proef gesteld. En anders mijn geloofwaardigheid wel, met dank aan die meneer van de kassa. Die riep een half jaar lang dat het niet lang meer kon duren…

Half juni dit jaar hebben we voor het eerst onze kleindochter Charlotte van twee jaar plus iets meer dan een maand meegenomen naar de jachthaven om haar kennis te laten maken met ons 8,5 meter lange kajuitzeilscheepje. Wat ons betreft een testje, bedoeld om vast te stellen hoe het peutermensje reageert op een voor haar nieuw fenomeen. De zondag…

“Mam, wat zijn vitamientjes?” “Dat zijn voor het lichaam onmisbare voedingsstoffen m’n kind.” “Onmisbare voedingsstoffen? Wat zijn dat, mam?” “Dat zijn stoffen die door ons lichaam uit het voedsel worden gehaald en in het bloed worden opgenomen, kind.” “Gebeurt dat met een soort stofzuigertje?” “Misschien.” “Misschien?” “Ja, misschien.” “Waarom…

Vandaag hebben we, dat wil zeggen m'n zoon en ik, het hok, dat aan de garage is gebouwd, weer in zijn oude glorie hersteld. Oorspronkelijk was het een hondehok met een kleine omheinde ren eraan. Toen we echter ons huis zo'n tien jaar geleden kochten, werd de bestemming van het hok, na een vriendelijk verzoek daartoe, gewijzigd en werd er op een zaterdagochtend…

Elke vrijdagmiddag gaan mijn schoonzoon en ik drie kwartier squashen in een sportcentrum waar zich naast de vier squashbanen eveneens een fitnessruimte, een grote turnzaal, een knots van een zwembad en een aantal overdekte banen waarop tennis gespeeld kan worden, bevinden. In “De Boogerd”, zo heet het centrum, heerst over het algemeen een gezellige…

Ik ben 40 jaar onderwijzer geweest. Fietsen naar school in de seizoenen; in stralende zonsopgangen en herfstbuien. Op een gegeven moment ga je uitrekenen hoeveel kilometer fietsen het nog is tot aan je VUT, ga je bedenken dat je dan ’s morgens ook eens door kan rijden naar de heide, om daar door de ochtendnevels de zon te zien opkomen. Weg van alles…

Vader en dochter gebruiken het diner. Papa heeft goulash gemaakt, maar stel je daar niet te veel bij voor. Gewoon twee pannetjes. Eentje met rijst en eentje met 'saus', zoals mevrouw de Hongaarse stoofschotel met rundvlees en paprika noemt. En saus hoeft ze niet. Dat besluit staat vast, zonder de inhoud van het pannetje te hebben gezien, geroken of…

Niemand zeggen, hier leg ik mijn zakdoek neer, ruggelings de armen in elkaar gehaakt, het schoolplein om de kring hield de adem in, als de neuzen dezelfde kant op wezen moest er gekust worden, vluchtig en beschaamd, gevoelens ontdekkend die nu puberaal worden genoemd. Hoe anders is het nu, als je als twaalfjarige nog geen gewei vanuit je string kunt…