VANACHTER DE BAR BEZIEN (TYPE ALBERT VERLINDE)
Een glas afdrogend zie ik een man naar de bar toelopen. Hij komt hier wel vaker. Type Albert Verlinde. Maar dan hetero en dat is nog erger.
‘Shit, een kind,’ zucht hij en wijst op een fles wodka achter mij.
‘Een kind? Sorry, ik ken dat merk niet. Ik heb alleen Hooghoudt.’
‘Nee man, dat bedoel ik niet. Ik bedoel, shit mijn vriendin heeft een kinderwens.’
‘O, oké.’ Ik schenk hem een wodkaatje is en hij pakt het glas. Een grote teug. Een rilling. Geknipper met de ogen.
‘Wil jij dan geen kind?,’ vraag ik belangstellend.
‘Ik??? Verbijstering.
‘Nee zeg, zie jij dat dan zitten?,' zucht hij. Zeik- en poepluiers. Zes keer per nacht je nest uit. Tandjes. En had ik het al gehad over alle plassen kwijl op je bankstel? Nee, meneer, doe mij maar gewoon een hond of zo als het dan echt moet.’
‘Een hond? Merkwaardige vergelijking.’
‘Merkwaardig? Hoezo? Mijn vriendin is van het huisje-boompje-babietje. Ik niet! Ik ben van het huisje-boompje-beestje. En dan mag je voor beestje een hond invullen.’
‘Honden blaffen. En schijten soms op je tapijt als je even niet oplet. En had ik het al gehad over het drie keer uitlaten per dag?’
Hij kijkt mij aan. Vraagt zich af of ik hier sta vanwege een begeleid-werken-project. Ik zie het hem denken.
‘WOEF!,’ roep ik daarom maar naar hem.
Hij deinst terug. Gooit bijna zijn glas om. Schuift zijn haar weer opzij. Nu naar de andere kant. Ziet er potsierlijk uit. Albert Verlinde zou ter plekke een beroerte krijgen als hij dat kapsel zag.
‘Mijn vorige vriendin wilde gelukkig geen kinderen. Uiteindelijk verliet ze mij voor een electronic-engineer, whatever that may be. Inmiddels zit zij met drie kinderen in haar mik, maar dat terzijde.
En mijn huidige vriendin heeft het steeds over liefde en houden van. Daar krijg ik de zenuwen van. Ik bedoel maar: wie gelooft er nog in liefde tegenwoordig? Niemand toch? Sinterklaas is uiteindelijk toch ook doorgeprikt? Zò hee!’
Zijn haar gaat weer de ander kant op. Het heeft nu veel weg van een hooiberg na een orkaan van windkracht 12.
Hij drinkt zijn glas leeg en staat op.
‘Zo, ik ben er klaar voor. Het palen van mijn vriendin kan beginnen!.’
‘Ik zou maar uitkijken. Voor je het weet zit je met een drieling in je mik.’
‘Dacht het niet. Ik zit helemaal geramd, man.’
Ik kijk hem vragend aan.
Hij grijnst en loopt naar de deur. Met zijn vingers maakt hij een knippende beweging. ’Doorgeknipt hier beneden,’ lacht hij. ‘No kids for me, man! Weet zij veel, haha.’
De deur valt achter hem dicht en ik voel medelijden met zijn vriendin. Toch voel ik mij getroost door het idee dat hij het niet lang zal maken bij haar…
Ik bedoel: met zulk haar?!
hotmail.comGeplaatst in de categorie: kinderen
haar
383
Geef je reactie op deze inzending: