Alle inzendingen over natuur

In een uithoek van de stad koestert ze haar kleine universum als was dit afgezonderd, afgescheiden van de werelden van vele andere stadsbewoners en van al het onheil, leed en ongeluk dat overal "Gang und Gebe" is. In het plantsoen bij haar huisje trof ik nietige vergeet-mij-nietjes aan, als herinnerend aan liefdesverdriet, aan een op tragische, onherroepelijke…

En zo verschijnt ieder jaar her en der de gele brem die me aan haar doet denken omdat ze deze bloemen - en wie weet waarom? - prefereerde boven alle andere bosschages, struiken, bloemen en planten. De bremstruiken luisteren ons noordelijke voorjaar steeds op naast alle overige uitbundige bloesems. Haar moest ik afgeven, overgeven aan de oneindigheid…

Een vierkant perceel bedekt met rulle, donkerbruine aarde is sinds kort zichtbaar in ons grasgroene plantsoen aan de Nassaustraat. Gehelmde heren waren gekomen met een voertuig van de gemeente als waren zij van plan een graf te delven. Maar nee; dunne, fragiele twijgen van een mij onbekend gewas zijn geplant en ik hoop dat deze het leven zullen houden…

Er was eens een waterdruppel, die samen met zijn broertjes en zusjes in een grote wolk woonde. De waterdruppel was altijd vrolijk. Dat vonden de anderen soms erg irritant. ‘Waarom ben je toch altijd zo vrolijk?’ mopperden ze, ‘zo leuk is het hier nou ook weer niet. We zitten opeengepakt te wachten tot we naar beneden mogen.’ Maar de waterdruppel…

In het vroege jaar 1988, op het tijdstip dat dertig jaar achter ons ligt, begroetten de narcissen in het plantsoen met hun maïsgele en heldergele kopjes mij en heetten zij mij als het ware welkom. Taai leefden zij ondergronds voort en ieder nieuw jaar vertoonden zij zich opnieuw. In lange, ordelijke en keurige rijen verheffen zij in het voorjaar hun…

Deze dagen zijn mij het liefst en het meest dierbaar; als in de atmosfeer een verwachting zindert; als de vogels terugkeren en in zwermen de hemel bevolken. Tot mijn verrassing is de brede Postelse Hoeflaan in haar middenberm gesierd door een tapijt van maïsgele krokusjes en piepen lieflijke, fragiele vogeltjes al die zich schuilhouden in de hoge…

De cirkel van haar huwelijk is gesloten en ondoordringbaar; mevrouw heeft het voortdurend over "munne man". Als echte Tilburgse aanschouwde zij haar geboortestad en de binnenstad al sinds lange jaren niet meer maar ze verbaast zich over de verbouwingen en veranderingen waarover anderen rapporteren en die op instigatie van de gemeente tot stand zijn…

Na wat achteraf een sluimerende slaap blijkt, lijkt het alsof een bijna doorzichtig wezen, een bosnimf, misschien, zich losmaakt van de wortels van een oude boom. De wortels lijken zacht en elastisch, terwijl ze deze afwikkelt als de draden van een bol wol. Pas als ze opstaat, realiseert ze zich dat ze in het bos is, en ze begint te rennen. Zwierend…

En zo nam je mij mee, mijn zuster, door stad en land en zo wilde je me de Latijnse namen bijbrengen van al die planten, struiken en bomen die je op de Middelbare Land- en Tuinbouwschool geleerd had ("Platanus Acerifolium", "Quercus Robur"). En ik, jouw onwillige en weerbarstige zuster, luisterde niet, bewonderde echter zozeer de glorieuze schoonheid…

Ze kwamen met hun keeshondje, nadat ze de eendjes hadden gevoerd, naast mij zitten op het bankje in het park. Ik was er gaan zitten om in mijn krant gauw even de koppen te snellen. Onverwacht hoorde ik het kleinzoontje aan z’n opa vragen: ‘Opa, hoe kan het dat het ene dier veel ouder wordt dan het andere? Mijn hamstertjes zijn maar net twee jaar geworden…

In het bos staan talrijke bomen en boompjes. Sommige bomen zijn erg oud, andere komen nog maar net kijken. Zo staat er een eerbiedwaardige grote, oude boom al jaren te dromen. Hij heeft al veel bomen zien komen en gaan. Hij heeft ze allemaal overleefd. Op een dag wordt er een jong boompje naast hem geplant. Het boompje kijkt verlegen op naar die…

Eind oktober. De vuurbal van de zon hangt achter het geboomte. De hemel neemt wisselende tinten aan en het geboomte verkleurt; aarzelend wordt het geel en bruin zoals de grijsheid in mijn haar treedt zoals een ontdekkingsreiziger voorzichtig voet aan land zet op een nog onbetreden continent.....…

Zo af en toe hoor ik ze weer: … MUIZEN. Vermoedelijk heeft het met de tijd van het jaar te maken. Ik weet het niet, het lijkt er op dat ze hun winterverblijf in orde maken – helaas in ons huis. Wat ik wel weet is dat ik die deugnieten in de spouwmuur of ergens op zolder bezig hoor. Om nu overal muizenvallen neer te zetten is onbegonnen werk. Ik heb…

De eenzame boom in het weiland voor hun huis bewoog op de wind als een danseres. Zij zei: ‘Kijk eens hoe prachtig die boom beweegt in de wind, het lijkt net zo’n ballerina op één been?’ Ja zei hij: ‘Hij lijkt te swingen op de melodie van de wind.’ ‘Ach, hij wordt gewoon door de wind bewogen, maar inderdaad het lijkt alsof hij een beetje swingt. Maar…

Zeg Oma, kijk eens wat daar nu aan de hemel staat, wat is dat nou? Een vingertje wijst omhoog en Oma zegt- dat is de maan kind, maar waarom Oma is er maar een stukje van dan, waar is de rest? Tja kind, de rest is er wel maar dat zie je niet. Hoe kan dat nou, de zon is rond ‘s morgens en als we wachten tot de avond is ze nog steeds rond, waarom is de…

Een geraas en een razernij als van een onweer, dat toch waarschijnlijk zou zijn na de grote hitte die het land onlangs overvallen heeft, weerklonk in de vroege morgen al. Het bleek afkomstig te zijn van een grote, massieve machine, die ik echter allerminst de naam "pallettruck" zou willen toekennen, waarmee men bezig was de takken uit het hart van…

Het jaar passeerde snel en de natuur beantwoordde opnieuw aan haar aloude ritme. In deze nieuwe zomer brak mijn negenenzestigste levensjaar aan en weer stond mijn liefste vriendin met een boeket in het trapportaal. De zonnebloem, de zomerroos en de overige, merkwaardige maar zo schitterende en mooie bloemen, ieder met hun unieke kleur en vorm, staan…

Een afkalvende visstand door overbevissing is voor niets en niemand goed. Daarom moeten er de volgende maatregelen worden getroffen: - vangstbeperkingen - vermindering van bijvangst - bescherming van voedsel- en paaigebieden Maatregelen die reeds zijn getroffen en inmiddels zichtbaar hun (zee)vruchten afwerpen. Een aanpak die werkt, met als…

In het kleine tuintje van ons arbeidershuisje, dat gesierd werd door welig groen gras en dat gescheiden was van de tuin van de buren door een ligusterhaag, verhief zich van oudsher een berkenboom. Hoog rees zijn stam met de zwart-witte tekening op en zijn fragiele blaadjes ritselden en ruisten in de wind. Onze moeder had een grote voorliefde voor de…

Eenmaal in de week, meestal op dinsdag, kwam oma op bezoek en ze bracht dan steevast bananen mee. Ze legde daartoe de weg af van de chique wijk naar ons arbeidershuisje waar wij, kinderen nog, met onze ouders woonden. En eens bracht oma voor mij een fuchsia mee, naar ik meen voor mijn verjaardag. Ik zie de trotse plant met de paarse en roze bloemen…

Vol verwachting klopt ons hart, verlangend naar het beloofde vocht en de dreigende wolken vanmorgen gluur ik naar de buienradar, want tja dat is bij uitstek de juiste manier om erachter te komen in welke outfit je jezelf moet steken voor je de deur uitgaat. Een paar dagen is het zo warm, oh heerlijkheid na die talloze dagen dat we allemaal klaagden…

Een paar weken terug zeg ik tegen eega, kijk- er zit daar een lint om die boom, volgens mij moet ie worden gekapt, waarop hij zegt, nee joh, vast niet…en ik laat het zo…stiekem wetend dat er een dag komt dat..juist ja. Afgaande op een behoorlijke portie herrie kijk ik naar buiten en zie er diverse spannende grote wagens staan, het geluid van een…

We waren naar het West-Brabantse dorp Rucphen gereisd om een Heemtuin te bezichtigen; een van de mooiste wilde bloementuinen van Nederland en Vlaanderen. Vanuit een houten paviljoen, waarin opgezette dieren als een bunzing met opengesperde bek en eveneens opgezette vogels zoals een sperwer, een ekster en een patrijs te bewonderen waren, werd ons…

Soms verbaas ik me er weer eens over hoeveel dieren op mensen lijken of mensen op dieren. Het is maar hoe je het bekijkt. Ook dieren willen zich allemaal voortplanten en een nestje bouwen. Het bekende huisje, boompje, beestje is ook hen niet vreemd. Het beestje zijn ze dan wel zelf of hun jongen, maar toch die drive is aanwezig net als bij de mens.…

Het is veertig jaar geleden dat ik met vriendinnen het bosgebied doorkruiste nabij de oude kapel in bosgebied "De Brand" in Udenhout. Daar bloeien nu nog altijd de witte bosanemoontjes nabij de vijver waar het geluid van kikkers altijd weerklinkt en waar de hoge, kale stammen van eiken oprijzen en het pad flankeren. Veertig jaar zijn gepasseerd…

Bijna iedere dag maak ik een wandeling door het dorp. Eerst langs de zuidkant. van de er door lopende, vaart tot de fraaie Meidoornlaan me opwacht. Een straat die er vroeger minder florissant bij heeft gestaan – volgens zeggen. Nu is het een mooi straatje, met nog ouderwetse klinkers en opgeknapte huizen en boerderijtjes. Oudere bomen aan weerskanten…

De Tilburgse Veldhovenring bevindt zich zonder dat men het weet, dus onvermoed ongeveer op de kruising met de Besterdring die men welhaast moet passeren om daar te arriveren (Ik had nog aan de buschauffeur gevraagd welke bus koers zou zetten in die richting en bij de bushalte geluisterd naar het geluid van een opgewekte luid krassende kraai in de nog…

Laatst heb ik een ‘gedicht’ gemaakt geheten ‘Wat is toch die Stilte’, waarin geprobeerd is meerdere facetten van stiltes te benoemen. Hoe ik daartoe ben gekomen weet ik niet meer, maar opeens was het er weer eens – het besef van en over stilte. Iets wat we op het platteland zo af en toe nog wel eens kunnen ervaren op een zomerse avond, wanneer blijkbaar…

De esdoorn, die sinds jaar en dag mijn woning beschermt, ontvouwt in dit seizoen haar kruin als een wonderlijke bosschage met de aanzetten van geel gebladerte zoals in de Natuur betaamt. Gele blaadjes resteren nog aan de andere boom aan mijn venster, gedeeltelijk kaal nu en zwarte takken tekenen zich af tegen de lichtblauwe hemel. Een eenzame grijze…

Het herfstgevoel is, laten we eerlijk zijn, het gevoel van het naderende afscheid. Ja en zo wat, dat weet toch iedereen? Vergis u niet, want ondanks dat zijn er veel mensen die moeite hebben met afscheid nemen, met name van de zomer. Op mijn werk had ik destijds een collega die, zodra de blaadjes vielen, steeds zwaarmoediger werd. Hij stelde zich…