Alle inzendingen over ziekte

Onlangs was ik uitgenodigd op een bijeenkomst van lotgenoten. Ik was daar niet als observator, maar als deelnemer. En ook niet voor het eerst. Lotgenoot. Het woord alleen al! Volgens van Dale is een lotgenoot 'iemand die met anderen hetzelfde lot ondervindt'. Mooi! Wie de hoofdprijs van de Lotto wint, is dus een lotgenoot van de winnaar van de…

We hebben weer een lekker spul bij elkaar liggen. Drie pneumonieën, de een nog zieker dan de ander, op bed 4 een vent die teveel pillen en drank genuttigd heeft en daarna na een gevecht met politie in de cel totaal out gegaan is, een vrouw waar de kanker steeds verder is opgerukt door haar lichaam. Op bed 1 ligt een oude man, 83 als ik me niet vergis…

Pieter zegt dat ik je moet schrijven. Ik zie daar geen verhaal in. Mensen die dood zijn kunnen nu eenmaal niet meer lezen, althans niet datgene wat ik hier op aarde eventueel op schrift zou zetten. Conclusie: dat wordt dus geen brief aan jou. Pieter zucht, dan moet ik het zelf ook maar weten. Oooh, Vic, we hebben zoveel gepraat, gehuild, maar…

Griep! En wat voor een! Ik word er niet goed van. Al meer dan een week lig ik gestrekt en tot niet meer in staat dan af en toe naar mijn pc strompelen om daar iets onzinnigs te ventileren. Op de, op zichzelf best comfortabele bank, lig ik tv te kijken. Dat alleen al maakt de griep erger, maar het is de enig mogelijke afleiding. Het enige gevaar is…

Wanneer zal alles weer normaal zijn Wanneer verlost van alle pijn Wanneer zou het eens goed gaan Wanneer kan hij op eigen benen staan Wanneer eens samen iets drinken Wanneer eens samen zingen Wanneer toch weer eens werken Wanneer kunnen we financieel rondkomen Wanneer eens samen naar de bioscoop Wanneer eens samen naar een pretpak Wanneer…

Zij braken mijn spirit, mijn vechtlust. Zijn namen mij mijn energie met dat ene veel betekende zinnetje “Dat kunt u zelf wel mevrouw” en hij deed niets, bleef achter mij staan wachten. Ik was gebroken, had geen weerwoord, vroeg enkel nog of hij mij wat cassis wilde inschenken, dit deed hij stil zwijgend en zuchtend, moest daarvoor wel naar de andere…

Misschien komt het vermaledijde modewoord x-factor het dichtst in de buurt als je het geheim van Frans Bauer wilt omschrijven. Iedereen gunt het hem zo graag. Zelfs als je niet van zijn muziek houdt gun je hem alles. Je bent zelfs genegen om zijn muziek toch een beetje leuk te vinden. Ook nu heeft iedereen met hem te doen. Geen mens die Fransje…

‘Jonas, vanmiddag na school ga je even naar het ziekenhuis.’ ‘Huh! Wat moet ik daar gaan doen?’, zegt Jonas terwijl hij een boterham met pindakaas naar binnenwerkt. ‘Op ziekenbezoek. Bij opa’, zegt de vrouw aan het andere eind van de tafel. ‘Maar mam. Ik heb toch helemaal geen opa!’, roept Jonas verbaasd. ‘Nee, niet lang meer. Want opa gaat dood…

Wat heeft de douche voor sommigen een nare smaak. Wanneer het washandje langs je naakte lichaam glijdt, is daar opeens het moment dat alles in het leven verandert. Een bultje dat je nog nooit eerder had opgemerkt heeft gevolgen die verstrekkend zijn. En nooit zal het weer anders worden. Angst en onzekerheid tekenen voortaan het leven. Zeker is daar…

Ergens had ik het al verwacht. Mij er zelfs op voorbereid. Toch bleef ik immer dat sprankeltje hoop houden, ook al omdat mijn omgeving ervan overtuigd was dat het wel zou meevallen. Niet dus! En dat valt tegen. Het verdict is er nu. Hard, meedogenloos, want er is geen zachte manier om te zeggen dat er jou maar een paar maanden meer resten. Dat jouw…

“Goeiemorgen!”, piept iets dat lijkt op een menselijke stem. Ik hoor het vaag door de ijszaken heen die moeten voorkomen dat ik als een hamster de roltrappen ga bestormen en compleet gefrustreerd op en af ga hollen om mijn bolle wangen kwijt te raken. En ik kan het niet weerleggen. Mijn mond zit vast gesjord met bandages die voorkomen dat alle losliggende…

'Dag Henkjan, met van der Pruyselaere hier. Ik dacht zo van; kom laat ik Henkjan eens even bellen omdat hij zich vanmorgen ziek heeft gemeld. Hoe gaat ermee ouwe rakker?’ ‘Eh..uche..uche.. niet zo florissant baas, en ik heet Janhenk en niet Henkjan.’ ‘Ach what’s in a name Henk eh Janhen. Niet zo florissant zeg je? En hoorde ik daarnet een kort…

Samen met twee andere dames vrijwilligers hielden wij ons maandelijkse lotgenotencontact voor schildklierpatienten. De opkomst was zoals altijd goed. In kleine onderonsjes waren de luitjes gezellig met elkaar aan de praat. Ik liep wat rond in de gespreksruimte om eventuele vragen te beantwoorden. Een gebrilde man met een slobberig licht kostuum…

Zoeken naar wat niet bestaat, vol leegte vol haat, hoop bestaat allang niet meer en de illusie dat leeft keer op keer, maar bovenal uitgekotst door de maatschappij, want verslaafd verslaafd zijn zij. Wat is die wereld? Meegezogen door de fictie als vrouw met de mooiste benen de lekkerste kont...perfecte maat. Cocaïne. Verleiding haat respect de honger…

De arts landt over de grens, in de besmette kolk, de smeulende haard die uitdijt als een blaar. De mug draagt de kiem van de doem en laaft zich aan de ongerepte ader. Hij weegt de pillen op een koperen schaal maar ze missen hun doel, pijlen in het ijle. De reutel dringt door een lemen wand, ergens in een nomadendorp, in de hoorn van zand of langs de…

‘Weet je wel dat ik het altijd heb gewaardeerd dat je elke zaterdag een bosje bloemen voor me mee nam? En dat ik het heel lief vond als je de afwas voor me deed, terwijl je heel de dag hard gewerkt had?’ Je had een vreselijke hekel aan winkelen, en toch deed je het. Geduldig ging je de ene winkel in en de andere winkel uit. Ik liet het niet merken,…

Hij was bijzonder deze geneesheer-directeur. Ik heb in mijn hele carrière,- werkzaam in de gezondheidszorg- nooit meer zo`n inspirerend mens ontmoet. Dokter Ter Haar was de zekere factor in ons verpleeghuis, altijd recht door zee en op de hoogte van actuele gebeurtenissen. Ter Haar kende zijn personeel bij naam, zonder uitzondering en ook onze bewoners…

Mijn ziekte heet Schizofrenie. Geen mooi woord en geen mooie ziekte. Het is de resttoestand van de hersenen na een psychose die je leven lang voortduurt. Ik heb echter altijd geloofd dat het wel weer goed zou komen en dat ik nog ver zou komen. Nu is het tien jaren later en ik ben weer op een redelijk niveau. Vroeger was ik ook al beperkt al ben…

Dit gaat de perfecte dag worden, ik voel het. Er is geen pijn en niets in mij weet zich zulk moment nog te herinneren. Meestal zorgt de hevigheid ervan dat ik in een roes rondwaar. Dat de omgeving aan mij verloren gaat en ik enkel overleef. Mijn toekomst is teniet gedaan, op de dag dat ik het woord ‘terminaal’ op mijn visitekaartje kon bijschrijven…

Al 5 dagen ben ik ziek. Niet zomaar, maar heel vervelend, tenminste dat vind ik. Nog nooit ben ik me er van bewust geweest wat het verschil is tussen een goede verkoudheid en een griep. Natuurlijk noemde ik, ook als ik verkouden was, mijn ziekteverschijnselen een griepje. Nu weet ik inmiddels beter. Mensenkinderen wat kan een mens zich beroerd…

‘Het is kanker. In zeer agressieve vorm. Met een beetje meeval kan hij dit nog een jaar overleven. Genezing is uitgesloten, daar ben ik zeker van! Enkel de pijn kunnen we bestrijden om zijn resterende maanden draaglijk te maken. Ook bestraling van de al aanwezige tumor kan nog wat uitstel brengen, maar is lang niet zeker.’ Deze woorden waren niets…

Dit was het eerste contact sinds zijn binnenkomst in het gezondheidscentrum met een verzorgende en hij veegde snel zijn tranen weg en glimlachte geforceerd. Hij knikte de robot vriendelijk toe: “ik denk….”, verder kwam hij niet. De robot keek nog eens. Zijn blikken stem ratelde zijn bevinding naar de computer. Hij denkt, geen reden tot ongerustheid.…

Wat mij hevig verontrust is het feit dat onze maatschappij langzaamaan steeds onpersoonlijker en grimmiger wordt. De naoorlogse generatie is groot en er zullen niet genoeg mensen in de gezondheidssector werkzaam zijn. Wanneer deze enorme groep over een jaar of dertig aanspraak zal maken op deze gezondheidszorg zal er niet voldoende verplegend personeel…

Aan de buitenkant is niet te zien hoe een mens zich innerlijk voelt. Een op het eerste oog vrolijk, opgewekt en energiek persoon kan van binnen kapot, opgebrand, zwaarmoedig en ten einde raad zijn. Op een gegeven moment kost het te veel inspanning om de schijn op te blijven houden en valt de persoon in een acute depressie, waarbij er niets anders overblijft…

Nederland is mijn land, hier daal ik het liefste neer. Meestal zo rond de wateren van de Wadden. Toch moet ik er in de winter even tussenuit, anders vriezen mijn vleugels vast. Dit jaar was ik van plan naar Turkije te vliegen om te overwinteren. Nu hoorde ik echter in de wandelgangen van het water dat dit geen verstandig idee is. De vogelgriep schijnt…

Vijf jaar geleden onderging ik mijn laatste marteling bij een tandarts. Er moesten twee kiezen uit. Ze braken af, zodat er een kaakchirurg aan te pas moest komen om een en ander te corrigeren. Dat leverde mij een kaakontwrichting op waaraan ik nog wel eens moet denken als ik zwaar getafeld heb. Dus besloot ik nooit meer naar een tandarts te gaan, behalve…

The most wonderful time of the year! Niet precies als je het mij vraagt hoor. Qua gezelligheid misschien, maar de gezondheid laat deze maand te wensen over. Hoesten en proesten voert de boventoon bij ons thuis. Als ik zelf niet geveld ben door een griepje, is het mijn man wel. Als wij er weer bovenop zijn, is het bij de kinderen weer snotneuzenfestival…

Anton verdween in de binaire storm die woedde op mijn met xp ingerichte systeem. Na jaren van blauwe schermen, maar altijd weer terug, bleek xp zonder blauw alles in de war te gooien. Bill, je wordt bedankt! Niet alleen mijn levenswerk, maar ook dat van vele generaties voor mij, verdwenen naar het walhalla van de bits. Wat mij op dat moment het meest…

Een doktersbezoek was er voor nodig om het me te doen beseffen. Alhoewel mijn lichaam het al een paar weken aangaf, mijn hoofd wilde er nog niet aan. Eigenlijk had ik het aan moeten zien komen. Het is niet de eerste keer dat het me overkomt en ik had me vorige keer nog zo voorgenomen, dat me dat nooit meer zou gebeuren. Dat ik de volgende keer op tijd…

Wel eens bij een uroloog geweest voor een nieronderzoek? De dag voor het onderzoek word ik geacht een flesje met een vaag drankje dat naar motorolie smaakt te consumeren. Om mijn darmen volledig te ledigen. Nooit eerder meegemaakt. Totaal geen ervaring in die dingen. Voor alle zekerheid een flesje bier erachteraan. Voor de smaak en om het doorspoelen…