Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Doctorandus in de schizofrenie

Een psychose is een heftige ervaring van pure achtervolgingswaanzin. Dat je daarna niet goed herstelt is een tweede vervelende bijkomstigheid. Uit ervaring weet ik dat ik nu inmiddels na twaalf jaren het buskruit heb uitgevonden door een combinatie, maar het valt niet te ontkennen, schizofrenie valt niet te genezen maar er valt goed mee te leven.

Dat was ook al de boodschap die ik kreeg na de opnamen maar ik dacht gewoon 'ik word wel weer beter, al duurt het nog zo lang, nou inmiddels is het niet over maar ik ben gewoon mezelf en daar ben ik blij mee. Dat je hulp nodig hebt is inmiddels ook wel duidelijk, ik heb een leger ingeroepen maar je moet het toch zelf doen, ook dat werd er meteen gezegd maar het drong niet tot mij door.
Daarom speurde ik naar alternatieven die ik vond in klassieke homeopathie, reiki, aurahealing en tenslotte ik kreeg van boven zelfs engelenenergie. Maar je blijft jezelf met je goede dingen en je beperkingen en je hebt minder energie. Dat ik nu ben zoals ik ben is een goed ding en je moet altijd hoop houden op betere tijden. Zelf zit ik nu in een begeleide woonvorm en doe leuke dingen als schrijven, tekenen, fietsen, het huishouden, veel roken en muziek draaien en luieren.

Dat je stress moet vermijden betekent dat je veel moet vermijden tot mensen aan toe, een schizofreen is veel alleen, ook dat blijft zo. Toch is het ook belangrijk dat je met mensen praat om niet te vereenzamen. Dat je af en toe een klacht uit hoe je slecht voelt is ook belangrijk maar je moet niet blijven klagen en het maar negeren en zeggen tegen jezelf dat het een verkeerde gedachte is of dat je je dag niet hebt.

Angst is ook een lastige tegenstander, net als stress, wat vaak hand in hand gaat, maar dat maakt de boel nog eens een beetje spannend. Wat me opvalt is dat ze steeds het over je ziekte hebben maar dat kan iedereen wel, het is dat je als mens gezien wilt worden en bevestigd in je waarde en niet in je kunnen of klachten, en daar gaat het vaak mis in mijn geval. Dat het denken in rust moet komen is een proces van jaren dat kost veel wandelen en tuinieren en reiki, zodat je aardt en je rustig wordt.

Ook het roken is een must om je lekker te voelen omdat het reageert op de dopamine die je door de medicatie krijgt die ook noodzakelijk is helaas, veelal met bijwerkingen. Nou, als je dat allemaal hebt gehad ben je er in mijn optiek ook mee klaar en ben je doctorandus in de schizofrenie en kun je het beste maar alles vergeten aan ellende en zeggen, hier ben ik, een leuk mens met een hersenprobleem, wil je me helpen graag maar dan op mijn manier, gewoon om leuk mee om te gaan.

Dat de liefde in alle talen blijft zwijgen is voor velen door het alleen zijn ook een frustratie op zich maar ook daar valt weinig aan te doen dan af en toe de computer aan te zetten, je moet de natuur een handje helpen als vogels in de winter. Reizen is een probleem maar tegenwoordig staat iedereen in de file. Het Hollandse weer werkt ook niet mee maar stel je voor dat je in Afrika of Rusland zit. Ook de concentratie is helemaal weg, je staart maar wat voor je uit, verkeerde gedachten genoeg. Met de jaren word je er ook niet knapper op en de conditie gaat weg totdat het rustoord roept waar dan ook.

Nee beste lezer, leuk is het niet schizofrenie maar het hele leven is soms niet leuk, je blijft mens en ik ben blij dat er een eind aan komt en dan reïncarneer je naar een volgend leven en dat wordt vast beter als je bent uitgerust in de hemel. Schizofrenie zit niet in de hersens, het zit in de energie en dat is het buskruit dat aangestoken wordt en de lont die je leven lang blijft branden totdat het leven zelf hem eindelijk dooft.

Maar humor redt en zolang er mensen zijn om je heen is het een prettig rustig leventje en dat is geen slechte ruil, het had zoveel erger kunnen zijn. Schizofrenie sterft niet uit ondanks dat we geen kindjes krijgen, dus het zit niet in de genen. Het waarom zullen we nooit weten en dat hoeft ook niet, het is een alledaagse werkelijkheid die bestaat in je hoofd. Eigenlijk is het heel dom en daarom voel ik me de mindere maar wel een goed en redelijk gelukkig en tevreden mens.
En is dat niet het enige dat telt?

Schrijver: foppe oostenbrug, 15 december 2007


Geplaatst in de categorie: ziekte

4.2 met 9 stemmen 447



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)