Alle inzendingen over ouders

Ik zwaaide ze uit terwijl ze de wijk uit reden. Aangezien het zeven graden vroor, had ik eerst de ruiten van de Golf schoongekrabd. Ik had de motor ook al een tijdje laten draaien en de verwarming op standje hoog gezet. Vervolgens had ik mijn moeder bij de arm genomen en haar naar het rechterportier geleid. Zoals gewoonlijk was de auto nogal schoksgewijs…

Hier ligt Annie’s geraamte Ze stierf van schaamte Deze spreuk zou op haar grafsteen moeten staan, hoorde ik Annie M.G. Schmidt eens zeggen op de toverlantaarn. De schrijfster bedoelde dit natuurlijk niet serieus, maar desalniettemin is het een behartenswaardige uitspraak, die het overdenken langer dan pakweg vijf seconden waard is. Want ook in mijn…

Ik zie mijn vader. Hij heeft een wit overhemd aan. Hij heeft nog geen baard. Hij is ongeveer net zo oud als ik nu. Jonger nog. Hij stapt in de auto en gaat weg, of hij komt net thuis en stapt uit de auto. Hij brengt vrolijkheid en luidruchtigheid met zich mee - en rust en vertrouwen. Hij is degene aan wie ik mijn verhalen vertel, over wat ik op school…

Het is al lang geleden, maar ik heb geen foto nodig om het beeld voor me te zien: we zitten aan tafel op zondag tussen de middag. We eten aardappels, sperzieboontjes en een karbonaadje, zoals we dat bijna elke zondag eten. Mijn vader heeft een wit overhemd aan en vermoedelijk een stropdas, die dan een beetje los zit. Z'n haar zit netjes. Hij heeft…

Oorspronkelijk was het een veemarkt, maar nu staan er alleen maar heilige koeien, zij het heel oude, want het is de Vehikel Oldtimer Beurs in Utrecht. Een ideale gelegenheid om oude liefdes weer eens op te poetsen. Als ik aan kom rijden zie ik buiten al de nodige koopjes staan: een grijze Eend, een Volvo Amazon uit 1964 en een diepzwarte Peugeot 404…

Het is leuk om visite te krijgen, maar als je het niet gewend meer bent, komen er toch kriebels in je buik. Je bent 51 jaar (moet je nagaan) en je vader die al bijna de 80 haalt komt eens langs. Je bent nerveus. Ze moeten 160 kilometer voor je rijden en je denkt: waar moet ik in vredesnaam met die man over praten. Je haalt het een en ander in je…

De geboorte van het achtste kind verliep voorspoedig en de dokter was die morgen net op tijd in de Grote Kerk voor de intree van de nieuwe dominee. Aan deze zonnige 26ste augustus van 1945 was veel vooraf gegaan en er zou veel volgen. Omstreeks haar 45ste verjaardag, in het vroege voorjaar, was het Wilhelmina wel duidelijk dat ze zwanger was. Ze durfde…

aanvallen, ouderen schreeuwen jongvolk eigen jeugd in frustratie naar de vijandelijke goal, "hij" moet er in, geen vader of moeder die ziet dat kroost lekker loopt te ballen, kluitjesspel, kinderen op een hoop..... ik haat volwassenen die denken het beste voor te hebben met de uitkomst van eisprong-zaad schieten, een kind voor handen, wat doe je…

Ik ben trots op je... gouden woorden, uit zijn mond. De hij, die een deel van zichzelf in jou heeft gelegd, waardoor jij bent geworden, wie je bent. Hij heeft een stukje bij je weggenomen, waardoor jij, beschadigd bent. In een gebroken gezin. Nu zitten we in de auto. Jaren later, veranderd decor. De wind raast aan weerzijdes om de auto heen…

De deur viel met een knal in het slot. Ik stond midden in mijn kamer. Mijn borstkast ging op en neer, in een versneld tempo. Geef een definitie van paniek - een gevoel dat je doet verstenen. Geef een definitie van wanhoop - waar doe je het allemaal nog voor? En een definitie van vechten? - ik had verloren. Ik liet me op mijn knieën vallen en begon…

Het terras voor de kroeg is leeg. Dat is altijd zo. Echte kroegtijgers zitten in de kroeg. Niet buiten op een terras. De kroegbaas komt naar buiten met een glas bier dat hij voor mij neerzet. ‘Ik wilde eigenlijk lunchen,’ zeg ik verontschuldigend. ‘Tuurlijk,’ knipoogt hij. ’Wist ik toch? Dit –en hij wijst op het biertje- is de specialiteit van het…

We praten en we lachen, maar zo plots als de lach verscheen verdwijnt hij weer. De kleur verandert van blauw naar zwart met rode randen, bijna angstaanjagend. Haastig probeer ik te zeggen wat ik voel, wat ik bedoel, wat ik eigenlijk wilde zeggen. Het baat niet. Want zodra de storm opkomt, neemt hij niet meer af. Ik probeer de storm te bedaren…

We waren thuis met zeven kinderen. Ik was de oudste van de jongste drie. Eén van mijn mooiste herinneringen heb ik aan het Sinterklaasfeest. Ik weet nog dat we op blote voeten, ‘s morgens heel vroeg, de trap afgingen. Buiten nog hartstikke donker. Heel zachtjes de kamerdeur open... en dan rook je het al. Pepernoten, taai-taai terwijl de hele kamer vol…

Een kind wordt geboren in een ver land. Het kind wordt puber. In een ver land. Waar de voornaamste opdracht is: kinderen maken. Het kind wordt puber. Hij geniet van het seks beleven met zijn vrienden. De vrienden worden puber. De vrienden krijgen vriendinnen. Waar hij niks bij voelt. De aanblik van een vrouwenlichaam doet hem niks. In zijn dromen…

Mijn dochter van 13 werd dit weekeinde verrast door een wervend artikel in het Volkskrant Magazine. Door de foto van Ciska Dresselhuys (Opzij) op het front uitgenodigd om over haar leven te gaan lezen, trof zij bij het openglijden van het glossy magazine een meer dan levensgrote penis aan, met een groothoekpenseel neergezet en door een treurige oudere…

Ik lag vroeg in de morgen te draaien in mijn bed. Ik zag een kleine vrouw met een doorleefd gezicht en vriendelijke ogen. Ze was nog lang niet zo oud als ze er uit zag, de dubbele jaren hadden haar rug gegeseld. En het was zo vertrouwd dat ik niet kon spreken. Ze zei me dat het goed was en dat ik vertrouwen moest hebben. En dat ik vooral in mezelf…

Vandaag heb ik in een impulsieve bui een parfum gekocht: het favoriete geurtje van mijn moeder. Eerst belde ik mijn vader om te vragen welke dat ook al weer was. Dat wist hij wel; het was zelfs vóór hun trouwen dat hij het voor haar op schiphol kocht. “Toch bijzonder hè dat het nu nog bestaat”, zei hij enthousiast. Hij noemde het merk en de naam en…

Een aardige mevrouw, altijd lachen en van die prachtige pretoogjes. Ik verpleegde haar al drie jaar, we hadden samen een bijzondere band. Ze was tweeëntachtig jaar, weduwe en had vijf kinderen. Er kwam de laatste tijd geen bezoek meer. De kinderen konden de geestelijke achteruitgang niet aanzien. Moeder was veranderd, kende hen niet meer!…

Rond half acht reed ik de Hamakerstraat in. Mijn moeder was na een valpartij hier in Verzorgingshuis Wilgenplas voor korte tijd opgenomen. Het had weinig gesneeuwd onderweg, maar de parkeerplaatsen waren glad. Via de hoofdingang liep ik naar het appartement van mijn moeder. Ze was net op de wc: “Ik kom eraan!” Haar kamer was nog wat kaal maar rook…

Ik haat het om ouder te worden, de buitenkant rimpelt en groeft, want de binnenkant rookt en drinkt. Ik voel de tand des tijds, ontwortelde mijn jeugd, onontkoombaar meld ik dit mijn kinderen, anders word ik nooit ouder. Deze ochtend wandelde ik in het park, in de herfst van mijn leven vond ik de berkenboleet als zwamproleet grafstenend de zomer…

Mijn vader is al jaren dood en mijn moeder al jaren oud. Ik zag het opeens op het feestje ter gelegenheid van de vervroegde pensionering van mijn broer. In zijn dankwoord richtte hij zich even tot mijn moeder, dat hij blij was dat ze er (nog bij) was en zo. En opeens zag ik haar zitten, klein en helder. Niet een oude…

Ineens dringt het tot me door... 20 juni, vaderdag... De winkels liggen vol met cadeautjes voor de allerliefste vader van de hele wereld! Mijn maag krimpt ineen, ik voel tranen opwellen in mijn ogen... ik loop naar huis rechtstreeks naar mijn kamer... huilend val ik op mijn bed... wat is dit hard zeg, zo pijnlijk... Weer word je er dan mee geconfronteerd…

Ik kijk op de klok, het is weer tijd, ik moet weer naar je toe... Vertwijfeld kijk ik naar die vrouw aan tafel, eenzaam en alleen zit ze daar ineengedoken verscheurd door verdriet. En ik sta op, ik moet naar jou toe en haar alleen laten, kan ik dat wel? Mag ik dat wel? Ik wil eigenlijk bij haar blijven: ze heeft me zo hard nodig... Ik moet naar jou…

Minash-el is de grootste, de sterkste. De kleine mensen van zijn volk vereren hem mateloos sinds hij de enorme kinderrovende zwarte rat Chabel heeft verslagen. Toch overheerst angst zijn hele bestaan. Slechts een kwestie van tijd... Gehuld in de maliënkolder van zijn befaamde vader ging hij de strijd aan. Het gebreide harnas was niet ongeschonden…

Hallo pa, gaat alles goed? Geniet je van de rust of is het daar niet zo stil? Ik heb geen idee hoe het daar is, sorry....ik wil het nu nog niet weten... Het eeuwige rusthuis is al aardig gevuld. Oma, jouw moeder, opa, jouw vader en zoveel anderen. Heb je tante Suus al gezien? Ze is afgelopen week vertrokken. Geen idee hoe lang de reis duurt…

Het trieste relaas op T.V. naderde zijn hoogtepunt. Zeg maar liever 'dieptepunt'. Als verstandige man van 40 verborg ik op dat moment de vrijkomende emoties voor mijn moeder die de glinsterende tranen van haar wangen depte. Toen de film begon zei ik nog : "Ma, is er nou echt niets anders?..." Het onderwerp sprak me niet aan en ik wilde graag…

Mijn vader…. Ik zie mijn vader als een vreselijke man. Ik haat hem. Het enige wat ik voel als ik aan hem denk is woede, haat. Hij deed me altijd pijn verdriet. Hij verachtte me, haatte me en vond me vreselijk. Hoelang heb ik wel niet gevochten voor zijn goedkeuring voor een enkel compliment. Altijd kreeg ik afkeuring, kritiek. Ik heb er om gehuild…

Het was weer eens zo ver. Geertje had de jas nog niet eens uit, ze stond nog in de gang en ze hoorde het geschreeuw al weer. Altijd waren haar vader en haar moeder ergens kwaad over en van de 7 dagen in de week waren er gemiddeld 5 dat ze elkaar de huid volscholden. Waarom die twee ooit met elkaar getrouwd waren….. Vorig week op zaterdagavond was…