Alle inzendingen over ouders

Sedert jaren ben ik weer eens met mijn twee zussen op stap geweest, een rondje vrijmarkt in Hoorn. Vroeg was ik eruit en vroeg zat ik in de trein naar Hoogkarspel waar de ene zus woont. Met haar auto reden we naar Hoorn naar mijn andere zus die nog niet zo lang geleden is verhuisd naar een wijk aan...

Onlangs ontmoette ik opnieuw de oudere mevrouw aan wie ik jaren geleden als een triomf, als een trofee mijn bundeltje met schrijfwerk durfde te overhandigen. Haar grijze haar ligt als een achtenswaardige krans gespreid over haar schedel en de blik uit haar diepliggende, alwetende, wijze oude ogen...

Het vormt een "epitheton ornans", een "versierende benaming" waarmee men de bejaarde dames aanduidt; de trotse, krachtige en sterke weduwen in wiens gezelschap ik me vaak bevind. De kroon van hun grijze haar vormt hun sieraad en zij trotseren moedig de kwellingen van hun eenzaamheid nu hun...

Of het medelijden, mededogen, meewarigheid of in het uiterste, voor mij welhaast onvoorstelbare geval zelfs liefde of vriendschap betreft, blijft mij in het ongewisse, en ik weet niet wat ik uit hun blikken in mijn richting op moet maken. Het is overal "u" en "mevrouw"; eretitels die niet van...

Vele ouderen komen samen in de eetzaal van Huize "De Heikant". Vazen met kunstbloemen staan opgesteld in de hal, mogelijk om een opgewekte stemming teweeg te brengen bij de bewoners en om hun moreel enigszins op te vijzelen. Velen zijn vergezeld van hun rollator, hun onmisbare steun. Mevrouw...

Lijn vijf bereikte tenslotte haar halte aan de Brucknerlaan, gesitueerd aan de overzijde van de massieve woontoren, genaamd "De Heikant". Wankelend op mijn benen vroeg ik, eenmaal ingestapt, een oudere dame of ik naast haar mocht komen zitten. Mevrouw stond dit van harte toe. De leeftijd had ons...

We schrijven juni 2024. Een nieuwe zomer begint en zij legt zich over de oude wereld met een milde, weldadige atmosfeer en een vaak bedekte hemel. De bomen staan in zomertooi en hun takken wiegen in een zwakke bries. Ik ben een zomerkind. Eenenzeventig jaar geleden werd de bonte, veelkleurige...

Gisteravond zagen wij op televisie de eerste in een reeks uitzendingen over de toekomst van de vergrijzing. We zagen eenzame ouderen in grote gezinswoningen, die vooral niet gezellig leefden in alle verlaten slaapkamers of andere ruimten te bereiken met twee trappen om de was te doen. Hoezo? Omdat...

...ontwikkeling. Daarom pleit ik voor een andere benaming; ‘Week van de ouder en het kind’, zodat de aandacht gericht is op het ouderschap en de ontwikkeling van het kind. Want, nogmaals in beide gevallen betekent dat dus meer dan opvoeden alleen!!!

...geen dag ouder geworden, ook al merkte mijn betere wederhelft na afloop van een DVD heel realistisch op, dat beide ouders dit jaar 102 en 104 jaar oud zouden zijn geworden… Tot een volgende keer.

...was dat niet zo, althans niet in mijn ogen. Ouders hebben er ook niet veel last van gehad en over dat laatste gaat het nou net! Het lijkt er de laatste tijd bizar veel op, dat ouderen een last voor de gemeenschap zijn. Het lijkt erop, dat ze het spreekwoordelijke blok aan het been zijn,...

Aan de oude Oisterwijkse Baan, die zich in een bocht kronkelt tot aan het zwarte water van het Wilhelminakanaal, door bruggen overspannen, op huisnummer eenennegentig, was het ouderlijk huis van mijn sinds lang overleden moeder. Van daaruit trouwde zij en de bruidsfoto toont haar, gekleed in het...

Ik had me niet opgemaakt voor de gelegenheid en met mijn kleding kon niet geadverteerd worden in "Elle", "Cosmopolitan" of "Vogue" De korte afstand tussen onze ogen in het helverlichte café moeten hem overduidelijk mijn leeftijd getoond hebben die ruim twintig jaar hoger lag dan de...

De schilderijen sieren nu een kamer in mijn flatje en ze tonen een boerderij, een molen en een stadsgezicht. Mijn ogen moeten er ook in mijn jongste jaren vaak op gerust hebben en voor de ogen van een kind neemt alles snel magische, wonderlijke proporties aan... De schilderijen hebben me...

...weer op. Vroeger las ik een boek om aan mijn ouders te ontsnappen. Ik heb een rusteloze geest maar als ik lees ben ik gefocust. Doe je dat expres, of hoor je me echt niet? Vroeg mijn vader me getergd. Hè wat? reageerde ik. Onuitstaanbaar. Feitelijk is er niks veranderd. Ik lees nog steeds om...

... Ik las vroeger een boek om aan mijn ouders te ontkomen. Ik heb een rusteloze geest maar als ik lees ben ik gefocust. Doe je dat expres, of hoor je me echt niet? vroeg mijn vader me getergd. Feitelijk is er niks veranderd. Ik lees nog steeds om te ontsnappen (ontspannen). ’s Avonds...

Rond half acht reed ik de Hamakerstraat in. Mijn moeder was na een valpartij hier in Verzorgingshuis Wilgenplas voor korte tijd opgenomen. Het had weinig gesneeuwd onderweg, maar de parkeerplaatsen waren glad. Via de hoofdingang liep ik naar het appartement van mijn moeder. Ze was net op de...

Een aardige mevrouw, altijd lachen en van die prachtige pretoogjes. Ik verpleegde haar al drie jaar, we hadden samen een bijzondere band. Ze was tweeëntachtig jaar, weduwe en had vijf kinderen. Er kwam de laatste tijd geen bezoek meer. De kinderen konden de geestelijke achteruitgang niet...

Vandaag heb ik in een impulsieve bui een parfum gekocht: het favoriete geurtje van mijn moeder. Eerst belde ik mijn vader om te vragen welke dat ook al weer was. Dat wist hij wel; het was zelfs vóór hun trouwen dat hij het voor haar op schiphol kocht. “Toch bijzonder hè dat het nu nog...

Ik lag vroeg in de morgen te draaien in mijn bed. Ik zag een kleine vrouw met een doorleefd gezicht en vriendelijke ogen. Ze was nog lang niet zo oud als ze er uit zag, de dubbele jaren hadden haar rug gegeseld. En het was zo vertrouwd dat ik niet kon spreken. Ze zei me dat het goed was en...

...doen. Communicatieve vaardigheden hadden mijn ouders niet meegekregen van thuis. Zelf was ik er ook nooit echt goed in geworden. Hij werkte bij een chemische fabriek om zijn gezin te onderhouden. De geur ervan kwam uit zijn poriën als hij nachtdienst had gedraaid en ik hem wakker mocht...

Ik kijk op de klok, het is weer tijd, ik moet weer naar je toe... Vertwijfeld kijk ik naar die vrouw aan tafel, eenzaam en alleen zit ze daar ineengedoken verscheurd door verdriet. En ik sta op, ik moet naar jou toe en haar alleen laten, kan ik dat wel? Mag ik dat wel? Ik wil eigenlijk bij haar...

...des levens rustte reeds op haar tengere schouders. Nu kwam Geertje uit school en het was weer mis. Waar zou de ruzie nu weer over gaan? Wat kon het haar ook schelen, ze ging maar niet eens de woonkamer binnen…..Ze wilde de trap op lopen, maar wat hoorde ze nu…..Ze hoorde haar vader...

Ineens dringt het tot me door... 20 juni, vaderdag... De winkels liggen vol met cadeautjes voor de allerliefste vader van de hele wereld! Mijn maag krimpt ineen, ik voel tranen opwellen in mijn ogen... ik loop naar huis rechtstreeks naar mijn kamer... huilend val ik op mijn bed... wat is dit hard...

Mijn vader is al jaren dood en mijn moeder al jaren oud. Ik zag het opeens op het feestje ter gelegenheid van de vervroegde pensionering van mijn broer. In zijn dankwoord richtte hij zich even tot mijn moeder, dat hij blij was dat ze er (nog bij) was en zo. En opeens...

Mijn vader…. Ik zie mijn vader als een vreselijke man. Ik haat hem. Het enige wat ik voel als ik aan hem denk is woede, haat. Hij deed me altijd pijn verdriet. Hij verachtte me, haatte me en vond me vreselijk. Hoelang heb ik wel niet gevochten voor zijn goedkeuring voor een enkel...

Het trieste relaas op T.V. naderde zijn hoogtepunt. Zeg maar liever 'dieptepunt'. Als verstandige man van 40 verborg ik op dat moment de vrijkomende emoties voor mijn moeder die de glinsterende tranen van haar wangen depte. Toen de film begon zei ik nog : "Ma, is er nou echt niets...

Hallo pa, gaat alles goed? Geniet je van de rust of is het daar niet zo stil? Ik heb geen idee hoe het daar is, sorry....ik wil het nu nog niet weten... Het eeuwige rusthuis is al aardig gevuld. Oma, jouw moeder, opa, jouw vader en zoveel anderen. Heb je tante Suus al gezien? Ze is...

Minash-el is de grootste, de sterkste. De kleine mensen van zijn volk vereren hem mateloos sinds hij de enorme kinderrovende zwarte rat Chabel heeft verslagen. Toch overheerst angst zijn hele bestaan. Slechts een kwestie van tijd... Gehuld in de maliënkolder van zijn befaamde vader ging hij de...

Mijn dochter van 13 werd dit weekeinde verrast door een wervend artikel in het Volkskrant Magazine. Door de foto van Ciska Dresselhuys (Opzij) op het front uitgenodigd om over haar leven te gaan lezen, trof zij bij het openglijden van het glossy magazine een meer dan levensgrote penis aan, met...