Alle inzendingen over literatuur

Deze dag begon met 'Een vervelende morgen'. Hoewel ik ontwaakte temidden van mijn in een halve eeuw opgebouwde 'Verzamelingen', voelde ik direct dat dit geen etmaal zou worden van een 'Romantiesch avontuur'. Ik besefte dat ik er beter aan zou doen, mij maar eens te beraden over de vraag of ik niet toch nog enkele 'Bladen uit mijn dagboek' zou…

DIE DRITTE SINFONIE Als ich heut wieder Mahlers »Dritte« hörte, Umfingen mich die Schatten alter Zeit, Und auf den Schwingen der Unendlichkeit Entfloh ich dieser Stadt und dem Getriebe, In das Gewoge der Vergangenheit, In das Vineta unsrer ersten Liebe. Ein gestern grüßte mich bei jedem Schritte, Das dunkle Tor, das dem Erinnern sich Stets…

Groen graf Twee weken geleden kocht ik in een antiquariaats-opruiming — het boek had een paar jaar kennelijk onberoerd in de kast gestaan en werd daarom voor de somma van vijftig cent van de hand gedaan — een nog ongelezen, en in staat van nieuw verkerend, exmplaar van de verhalenbundel ‘Grünes grünes Grab’ van Wolfgang Hilbig, een boek dat ik veertien…

“Ik denk dat ik dood ga.” Door een por in z’n zij schrikt Jap wakker. “Ik denk dat ik dood ga.” Fannie zit verschrikt rechtop, met wijd opengesperde ogen. Ze meent het. “Wat is er dan?” “Alles trilt, mijn handen, armen, benen, ik ...” Koortsachtig probeert Jap een onderwerp te bedenken om haar af te leiden. Het enige dat hem te binnen schiet…

Vinger aan de pols De in 1913 te München geboren Schalom Ben-Chorin — die onder meer een biografische schets in boekvorm heeft gepubliceerd over de befaade chassidicus Martin Buber — memoreert in zijn jeugdherinnerigen 'Jugend an der Isar' — in Duitsland verschenen in 1980 en later als pocket herdrukt, doch momenteel uitverkocht — een voorval met…

Het zal ruim vijftien jaar geleden zijn dat ik voor het eerst een bezoek bracht aan Istanbul. Ik was in gezelschap van mijn Turkse vriend Hassan – u kent hem misschien nog uit één van mijn eerdere columns. Wij bezochten Turkije in het kader van een studiereis en spraken met vakbonden en organisaties op het gebied van onderwijs, mensenrechten, etc.…

(column door Steef Schinkel) nr. 10 gelezen in Ons Utrecht Vanmorgen werd ik eindelijk niet eens vroeg wakker. Nog erger ik had me voor het eerst lekker verslapen. Ondanks de haan in ons hok. Een maand of twaalf geleden kregen mijn vrouw en ik van onze oudste dochter, die gek op dieren is, een mooi geveerde zwart/groene kip aangeboden.…

Dubbeltjes ijs… waar blijf je? Mijn echtgenote is onder de indruk van documentaire film “An inconvenient truth” van Al Gore. Ikzelf heb deze film door “allerlei oorzaken en uitvluchten” nog niet gezien! (van Steef Schinkel) column nr. 29 gelezen in Ons Utrecht Dubbeltjes ijs waar blijf je? Dat is niet zomaar een uitspraak. Dit jaar word ik 60…

De CIRCUSTENT op Vredenburg met Christina Aguilera en Back to Basics (Column van Steef Schinkel) nr. 21 gelezen in Ons Utrecht Vrijwel nooit zap ik naar de “jeugdzender” TMF maar ditmaal stop ik, als door een magneet getrokken, bij deze zender. Ik schiet bij het zien van de volgende beelden terug in de tijd. Ik zojuist uit een diepe slaap ontwaakt…

(column van Steef Schinkel) nr. 30 In het jaar 1906, in de maand juni, verzamelden zich meer dan tienduizenden bezoekers voor het Paleis van de Keizer, nu Schiller Theater Place Royale, voor de lustrumfeesten in Utrecht. De gehele binnenstad maar vooral de Minrebroederstraat was tijdens deze lustrumspelen, zowel vanaf de Ganzenmarkt als vanaf het…

Ik wil alleen een tip doorgeven. Ik ben al een ruime tijd op zoek naar een uitgever. Helaas wilde geen enkele uitgever mijn werk publiceren, niet commercieel genoeg. Ik heb van een mededocent een geweldige tip gekregen, hij had via een website van het Enschedese bedrijf Unica Print zijn eigen boek gemaakt en besteld via hun website. Hij was zeer…

De schrijver had het van de man overgenomen en de schrijver had al zijn comfortabele dieptes uitgehold. Van een filosofie bleef niets meer over. Hij had de mens in zichzelf uitgeteerd en nu lag hij ziek te wezen in een braakliggend bed. De werkelijkheid van zijn tooiend kledingstuk volledig uitgerafeld. Mensen waren als taarten geworden. Eenmaal…

Week 7, dag 51. Mijn teennagels hebben een redelijke lengte bereikt, anderhalve centimeter nu. Ik ben nog steeds undercover voor mijn boek. Research aan den lijve of zoiets. Ik stel me voor dat ik een heel dikke man ben, minstens 160 kg. Als ik zo dik ben kan ik niet aan mijn teennagels om die te knippen. Heel vervelend, die beginnen pijn te doen…

De regen viel als zware kettingen uit het zwart van boven. Er was geen mens op straat. Enkel de katten keken met lichtgevende ogen vanonder geparkeerde auto’s vandaan; arglistig alsof ze elk moment als een schicht naar je gezicht konden springen om repen uit het vlees te krabben met een snelheid die zelfs een professionele bokser niet zou kunnen nadoen…

Franz was eigenlijk nooit van plan geweest zo een mobiel telefoontje aan te schaffen. Het gevoel van ergens aanwezig kunnen zijn zonder teruggefloten te worden beviel hem wel. Maar twee maanden geleden kreeg hij er een van zijn vriendin Amber, voor zijn verjaardag. ‘Voor in geval van nood’ had ze hem gezegd. En sindsdien ging er geen moment voorbij…

Vanmorgen hoorde ik in Goedemorgen Nederland op de toverlantaarn dat er een boek is verschenen met herinneringen aan Gerard Reve. Een bundel vol met persoonlijke herinneringen, anekdotes en beschouwingen, die zijn geschreven door vrienden en bewonderaars. Nu heb ik ook een paar herinneringen aan Reve, die weliswaar niet wereldschokkend en van groot…

In het kader van de Uitmarkt 2006 organiseert de Openbare Bibliotheek dit jaar twee literaire middagen per 26/27 augustus onder de noemer van het maandelijkse Open Podium. Met ditmaal ook genode gasten uit het Grote Circuit. In het Parooltheatertje bij de Nes. Hartje Amsterdam, bij de Dam. Wat een sfeer, wat een dichters. Ik heb vandaag maar…

Het zou volkomen belachelijk zijn te ontkennen. Volkomen terecht wordt er onderscheid gemaakt tussen goed en kwaad. Al eeuwen lang. Vanaf het ontstaan van de aarde. Zeker ook in het huidige leven en zonder twijfel in de toekomst eveneens. Hier is niets mis mee. Dit is alleen maar goed. Zeker voor mensen die geen onderscheid (kunnen) maken en zij die…

Een tijdje geleden deed een net benoemde hoogleraar moderne letterkunde aan de Universiteit van Amsterdam een opmerkelijke uitspraak. In een boek dat hij besprak bezoekt de hoofdpersoon de rechtzaak die was aangespannen tegen een schrijver die in die tijd actief was, omdat hij in een bepaalde passage het katholieke volksdeel zou hebben beledigd. Tot…

Er zijn schrijvers die zich in hun schrijven een beperking opleggen, zij het in poëzie of in proza, het geldt voor beide genres. Deze schrijvers beschrijven wat ze ergens van vinden, maar zeggen dan in het kort – te kort – wat het is dat hen dat gevoel van onbehagen bezorgt en zeuren en klagen dan dus verder over iets waarvan de lezer niet de essentie…

Ellen probeerde zo vriendelijk mogelijk te kijken, wat duidelijk met veel moeite gepaard ging. Ze kon haar ogen niet geloven, wat ze zag was een afzichtelijke man in een prachtig kostuum van een beroemd ontwerper.Maarten zag, hoe de man die zojuist de deur had geopend nadat ze twee keer hadden aangebeld, naar Ellen keek. Bijna net zo als hij altijd…

Er liep een zwarte kat langs het raam, op een geheimzinnige manier, alsof hij iemand aan het besluipen was, misschien dat hij een muis op het spoor was, of ergens een smakelijke kanarie had zien zitten. Achter het raam waar hij langs kwam werd die morgen iemand wakker in een roes van wodka en sigaretten. Het eerste wat hij deed, was het raam open zetten…

Het was Adriaan die hem vond, hij kwam langs om Sebastiaan op te halen, want die dag zouden ze met Joachim gaan eten bij een restaurant in de stad. Adriaan belde meteen de politie en ging daarna naar de plek waar hij met Joachim had afgesproken. Daarna vertelde hij Joachim wat er gebeurd was, die kon het nauwelijks geloven. Adriaan was er zelf ook nog…

Adriaan was zich nu actief gaan bezighouden met optredens bij festivals en was ook gaan meedoen met literaire wedsrtijden, waar hij soms wat won. Joachim hield zich nu wat meer afzijdig van het publieke optreden, hij vestigde zijn naam echter op een andere manier. Op internet was een website waar een groep studenten recensies van recent uitgekomen boeken…

Drie jaar later zaten ze alledrie in de vijfde klas van de middelbare school en hadden ze elk nummer van de schoolkrant met gedichten, korte verhaaltjes en artikelen overladen. In de vierde klas waren ze tot de redactie toegetreden, waar ze welliswaar met censuur werden gecnfronteerd, maar toch wel hun meningen en inzichten met de schoolkrant-lezer…

Toen Adriaan en Joachim in de tweede klas kwamen, had zich onder de leerlingen al de nodige groepsvorming voorgedaan. Groepen met alleen Turken en Marokkanen en soms een blanke meeloper; groepen bestaande uit meisjes en soms een verwijfde jongen en daarnaast waren er de “einzelgangers”, waar Joachim en Adriaan bij hoorden, die niet aan groepsvorming…

Deel van het verhaal "Hoe mijn familie zo rijk geworden is" Nu was het beslist niet zo dat, hoewel mijn ouders arm waren, er binnen de familie geen geld zat. Tante Ursula zwom er letterlijk in, hoewel je dat op het eerste gezicht niet zou zeggen. Ten tijde van de Sovjetrevolutie had haar man wijlen zijn hele lijfrente belegd in derivaten van aandelen…

Het was zondag geloof ik, helemaal alleen was ik, en dat geeft me altijd een speciaal gevoel, dan raak ik opeens beïnvloedbaar voor allerlei gevoelens die dan ineens op me af stormen en die ik op andere momenten niet zomaar zou voelen. Een soort van besef komt dan over mij, zo van "ik wil wel zo graag de beste Nederlandstalige dichter na Bilderdijk…

’t Was vrijdagavond en Lisette ging babysitten bij de buren. Gene heten ze, zoiets als Aan gene zijde, bedacht Lisette. Haar moeder had verteld dat mevrouw Gene schrijfster is en zich Bonnie Keller noemt, op het kaft van d’r boeken dan. “Bonbon” noemde Lisette haar in gedachten, want daar leek ze nou precies op, op ’n grote, dikke luxebonbon, eeuwig…

Bij de overstap op Schiphol maak ik een foutje. Neem de mooiste trein en die gaat over Holland Spoor. Dat is jammer voor het ontvangstcomité, de fanfare en Den Haag-CS dat wel wat opsmuk van de vaart der groten in treinen kan gebruiken. In de Haarlemmermeer zingt mijn hoofd weg door de vibraties over lijnen. Weggesoesd word ik vlakbij Rotterdam…