Alle inzendingen over literatuur

De CIRCUSTENT op Vredenburg met Christina Aguilera en Back to Basics (Column van Steef Schinkel) nr. 21 gelezen in Ons Utrecht Vrijwel nooit zap ik naar de “jeugdzender” TMF maar ditmaal stop ik, als door een magneet getrokken, bij deze zender. Ik schiet bij het zien van de volgende beelden terug in de tijd. Ik zojuist uit een diepe slaap ontwaakt…

(column van Steef Schinkel) nr. 30 In het jaar 1906, in de maand juni, verzamelden zich meer dan tienduizenden bezoekers voor het Paleis van de Keizer, nu Schiller Theater Place Royale, voor de lustrumfeesten in Utrecht. De gehele binnenstad maar vooral de Minrebroederstraat was tijdens deze lustrumspelen, zowel vanaf de Ganzenmarkt als vanaf het…

Ik wil alleen een tip doorgeven. Ik ben al een ruime tijd op zoek naar een uitgever. Helaas wilde geen enkele uitgever mijn werk publiceren, niet commercieel genoeg. Ik heb van een mededocent een geweldige tip gekregen, hij had via een website van het Enschedese bedrijf Unica Print zijn eigen boek gemaakt en besteld via hun website. Hij was zeer…

De schrijver had het van de man overgenomen en de schrijver had al zijn comfortabele dieptes uitgehold. Van een filosofie bleef niets meer over. Hij had de mens in zichzelf uitgeteerd en nu lag hij ziek te wezen in een braakliggend bed. De werkelijkheid van zijn tooiend kledingstuk volledig uitgerafeld. Mensen waren als taarten geworden. Eenmaal…

Week 7, dag 51. Mijn teennagels hebben een redelijke lengte bereikt, anderhalve centimeter nu. Ik ben nog steeds undercover voor mijn boek. Research aan den lijve of zoiets. Ik stel me voor dat ik een heel dikke man ben, minstens 160 kg. Als ik zo dik ben kan ik niet aan mijn teennagels om die te knippen. Heel vervelend, die beginnen pijn te doen…

De regen viel als zware kettingen uit het zwart van boven. Er was geen mens op straat. Enkel de katten keken met lichtgevende ogen vanonder geparkeerde auto’s vandaan; arglistig alsof ze elk moment als een schicht naar je gezicht konden springen om repen uit het vlees te krabben met een snelheid die zelfs een professionele bokser niet zou kunnen nadoen…

Franz was eigenlijk nooit van plan geweest zo een mobiel telefoontje aan te schaffen. Het gevoel van ergens aanwezig kunnen zijn zonder teruggefloten te worden beviel hem wel. Maar twee maanden geleden kreeg hij er een van zijn vriendin Amber, voor zijn verjaardag. ‘Voor in geval van nood’ had ze hem gezegd. En sindsdien ging er geen moment voorbij…

Vanmorgen hoorde ik in Goedemorgen Nederland op de toverlantaarn dat er een boek is verschenen met herinneringen aan Gerard Reve. Een bundel vol met persoonlijke herinneringen, anekdotes en beschouwingen, die zijn geschreven door vrienden en bewonderaars. Nu heb ik ook een paar herinneringen aan Reve, die weliswaar niet wereldschokkend en van groot…

In het kader van de Uitmarkt 2006 organiseert de Openbare Bibliotheek dit jaar twee literaire middagen per 26/27 augustus onder de noemer van het maandelijkse Open Podium. Met ditmaal ook genode gasten uit het Grote Circuit. In het Parooltheatertje bij de Nes. Hartje Amsterdam, bij de Dam. Wat een sfeer, wat een dichters. Ik heb vandaag maar…

Het zou volkomen belachelijk zijn te ontkennen. Volkomen terecht wordt er onderscheid gemaakt tussen goed en kwaad. Al eeuwen lang. Vanaf het ontstaan van de aarde. Zeker ook in het huidige leven en zonder twijfel in de toekomst eveneens. Hier is niets mis mee. Dit is alleen maar goed. Zeker voor mensen die geen onderscheid (kunnen) maken en zij die…

Een tijdje geleden deed een net benoemde hoogleraar moderne letterkunde aan de Universiteit van Amsterdam een opmerkelijke uitspraak. In een boek dat hij besprak bezoekt de hoofdpersoon de rechtzaak die was aangespannen tegen een schrijver die in die tijd actief was, omdat hij in een bepaalde passage het katholieke volksdeel zou hebben beledigd. Tot…

Er zijn schrijvers die zich in hun schrijven een beperking opleggen, zij het in poëzie of in proza, het geldt voor beide genres. Deze schrijvers beschrijven wat ze ergens van vinden, maar zeggen dan in het kort – te kort – wat het is dat hen dat gevoel van onbehagen bezorgt en zeuren en klagen dan dus verder over iets waarvan de lezer niet de essentie…

Ellen probeerde zo vriendelijk mogelijk te kijken, wat duidelijk met veel moeite gepaard ging. Ze kon haar ogen niet geloven, wat ze zag was een afzichtelijke man in een prachtig kostuum van een beroemd ontwerper.Maarten zag, hoe de man die zojuist de deur had geopend nadat ze twee keer hadden aangebeld, naar Ellen keek. Bijna net zo als hij altijd…

Er liep een zwarte kat langs het raam, op een geheimzinnige manier, alsof hij iemand aan het besluipen was, misschien dat hij een muis op het spoor was, of ergens een smakelijke kanarie had zien zitten. Achter het raam waar hij langs kwam werd die morgen iemand wakker in een roes van wodka en sigaretten. Het eerste wat hij deed, was het raam open zetten…

Het was Adriaan die hem vond, hij kwam langs om Sebastiaan op te halen, want die dag zouden ze met Joachim gaan eten bij een restaurant in de stad. Adriaan belde meteen de politie en ging daarna naar de plek waar hij met Joachim had afgesproken. Daarna vertelde hij Joachim wat er gebeurd was, die kon het nauwelijks geloven. Adriaan was er zelf ook nog…

Adriaan was zich nu actief gaan bezighouden met optredens bij festivals en was ook gaan meedoen met literaire wedsrtijden, waar hij soms wat won. Joachim hield zich nu wat meer afzijdig van het publieke optreden, hij vestigde zijn naam echter op een andere manier. Op internet was een website waar een groep studenten recensies van recent uitgekomen boeken…

Drie jaar later zaten ze alledrie in de vijfde klas van de middelbare school en hadden ze elk nummer van de schoolkrant met gedichten, korte verhaaltjes en artikelen overladen. In de vierde klas waren ze tot de redactie toegetreden, waar ze welliswaar met censuur werden gecnfronteerd, maar toch wel hun meningen en inzichten met de schoolkrant-lezer…

Toen Adriaan en Joachim in de tweede klas kwamen, had zich onder de leerlingen al de nodige groepsvorming voorgedaan. Groepen met alleen Turken en Marokkanen en soms een blanke meeloper; groepen bestaande uit meisjes en soms een verwijfde jongen en daarnaast waren er de “einzelgangers”, waar Joachim en Adriaan bij hoorden, die niet aan groepsvorming…

Deel van het verhaal "Hoe mijn familie zo rijk geworden is" Nu was het beslist niet zo dat, hoewel mijn ouders arm waren, er binnen de familie geen geld zat. Tante Ursula zwom er letterlijk in, hoewel je dat op het eerste gezicht niet zou zeggen. Ten tijde van de Sovjetrevolutie had haar man wijlen zijn hele lijfrente belegd in derivaten van aandelen…

Het was zondag geloof ik, helemaal alleen was ik, en dat geeft me altijd een speciaal gevoel, dan raak ik opeens beïnvloedbaar voor allerlei gevoelens die dan ineens op me af stormen en die ik op andere momenten niet zomaar zou voelen. Een soort van besef komt dan over mij, zo van "ik wil wel zo graag de beste Nederlandstalige dichter na Bilderdijk…

’t Was vrijdagavond en Lisette ging babysitten bij de buren. Gene heten ze, zoiets als Aan gene zijde, bedacht Lisette. Haar moeder had verteld dat mevrouw Gene schrijfster is en zich Bonnie Keller noemt, op het kaft van d’r boeken dan. “Bonbon” noemde Lisette haar in gedachten, want daar leek ze nou precies op, op ’n grote, dikke luxebonbon, eeuwig…

Bij de overstap op Schiphol maak ik een foutje. Neem de mooiste trein en die gaat over Holland Spoor. Dat is jammer voor het ontvangstcomité, de fanfare en Den Haag-CS dat wel wat opsmuk van de vaart der groten in treinen kan gebruiken. In de Haarlemmermeer zingt mijn hoofd weg door de vibraties over lijnen. Weggesoesd word ik vlakbij Rotterdam…

Soms valt men van de stoel. Ik tenminste. Dat gebeurde bij voorbeeld deze week toen de volgende email bij mij binnenkwam: Beste Jos, Hierbij de bevestiging. U heeft met uw hekeldicht 'Hallo zijn we er nog' 2 kaarten gewonnen voor Winternacht 2 op zaterdagavond 21 januari. Deze kaarten kunt u die avond ophalen bij de Pers- en Genodigdenbalie…

Astma is 'ontsteking van de luchtwegen'. Daardoor zijn ze gevoeliger dan normaal en vertonen ze steeds opnieuw de neiging om zich te vernauwen. Dit kan gevolg zijn van: samentrekken van de luchtwegspiertjes; opzwellen van de luchtwegwand; overmatige vorming van slijm. De luchtweggevoeligheid en de daarmee samenhangende wisselende optredende…

Prozaïsche mensen denken anders dan poëtisch ingestelde mensen. Dat is een volkswijsheid. Verhalende schrijvers dijen uit met woorden. In reeksen samenhangende zinnen. De lezer moet het idee krijgen dat hij ergens in en heen gaat. Hij wordt gelokt tot een langdurige inspanning, er wordt van hem ‘een lange adem’ verwacht. De verteller heeft daartoe…

- Ja, dat dacht ik al. E-mail ook maar niet meer. Dat is nóg duidelijkere taal. Hoewel de non-verbale signalen niet als bijlage meegestuurd kunnen worden. Daarom hebben de smiley’s zo’n vlucht genomen. De meeste mensen zweren bij schreeuwen en andere vormen van verbale communicatie. Maar e-mail is een sterk instrument, dat het beste tot zijn recht…

Opvallend, een gedicht, waar een gevestigde naam aan hangt, wordt direct duizenden keren bekeken/gelezen. Is dit een vorm van cognitieve dissonantie, bevestigt men daarmee meer zichzelf (als lezer) dan het gedicht zelve? Ik vind het gedicht van de nieuwkomer veel interessanter, die heeft een veel hogere horde moeten nemen, wat moet die dan wel…

- Zo kom je vanzelf bij kunsthistorie terecht. Jarenlang heeft de schilderkunst naar de ideale vormgeving gezocht. Geschilderde mensen waren in de late middeleeuwen nog steeds statische levenloze poppen. Ten tijde van de renaissance ontdekte Da Vinci het sfumato. De starre figuren kwamen tot leven, kregen glans in hun ogen en leken zelfs te bewegen…

In de rubriek 'Netcitaten' van www.nederlands.nl is een uitspraak van Frederik van Eeden geplaatst. Frederik van Eeden (1860-1932) was dichter, medicus, psychiater en stichter van een agrarische leefgemeenschap. Zijn uitspraak: Poëzie noem ik elk sterk en zuiver spreken, waarbij de taal kracht heeft niet alleen door abstracte betekenis, maar…

- Het één houdt het andere in stand. Das toch niet zo gek? Rennen, hollen, achter elkaar aan. Na verloop van tijd weet niemand meer ‘wat het doel ook alweer was’. Temporiseren is dan productiever dan blijven doorgaan. - Ik had een vriend. Inmiddels uit het oog verloren, geen tijd meer denk ik. Hij was altijd bezig met schemaatjes, plannen voor de…