Alle inzendingen over geschiedenis tandarts pijn

Als je dan eindelijk aan de beurt was moest je bij wijze van spreken "rusten" tegen de borst en de witte jas van de tandarts die de boor onvervaard en plompverloren hanteerde en op je fragiele kindergebit zette zodat de snerpende onverdraaglijke, onverdoofde pijn doordrong in je hele lichaam Zo verliepen onze bezoeken aan het witte huis aan het…

Een pijn manifesteerde zich rechtsonder in mijn mond; laten we zeggen in mijn kaak of althans in het krakkemikkige gebit dat mijn "hoogbegaafde" tandarts nog weet op te vijzelen.…

Ik gilde het uit van de pijn. En toen verscheen er een rat met een vuilwit schort en een naar boven gestoken neus waarop een wrat zat .Het was tandarts Velinga .Ik zei tegen die enge rat dat die kon opzouten. Nee zei tandarts Velinga verschenen als rat, ik moet je kaken en je kin nog behandelen met de rook en betonboor.…

De tandarts aan het wrikken en duwen aan die kies. Maar wat was die kies onwillig! Stukje voor stukje liet los. Maar dat lastige ding scheen beslist in de kaak te willen blijven. Omdat tandarts Irena merkte dat ik toch pijn had, werd er voor de tweede keer verdoofd. De ruimte om de kies wijder maken en verder duwen en wrikken.…

Ik besloot te gaan toen de avond en de nacht zich over de stad ontvouwden; ik moest gaan want er moest een eind komen aan de pijn. De vervangende tandarts zei nog dat ik "niet flauw" was. Moest ik daar trots op zijn? Ik schertste en lachte nog met hem terwijl hij het zware mitrailleurvuur van zijn instrumenten op mijn gebit losliet.…

Ik breng mezelf tot rust met mijn ademhaling en denk de pijn weg. De tandarts rommelt met een tang in mijn mond. ”Voel je dit?’, vraagt hij ontspannen. “Nee hoor”, rochel ik terug. ”Vreemd”, zegt hij. “Dit moet je toch echt voelen”. Hij rommelt verder en om hem in een goede stemming te houden, murmel ik iets van au!…

Hij moest door haar plotselinge dood afscheid nemen van zijn echtgenote, tevens assistente en huist nu in een soort kantoorpand met klinische, witte zalen en wordt geassisteerd door lieflijke dames Als hoogbegaafde tandarts wist hij zelfs mijn gebit nog op te vijzelen en te restaureren....…

Pijn tot in je tenen. ‘Spoelen maar.’ Die twee woordjes klinken nog steeds als muziek in mijn oren. Door zo’n ervaring ontloop je eenmaal op eigen benen de tandarts. Dat leverde me een poos vrij van ‘de beul’ op. En tandpijn. Het kostte me een kies, drie kronen en een klein vermogen bij het onvermijdelijk herstel.…

Dan; doordringende, snerpende, felle pijn, ondraaglijk, die je tot op het bot ging. Alles onderging je schijnbaar willoos, maar je had wel willen gillen, schreeuwen, slaan en stompen uit protest tegen de pijn en tegen hen die verordonneerden, dat jij zo'n pijn moest voelen. Nu ben je zestig en de beulen uit je jeugd leven niet meer.…

.Het was meestal druk in de wachtkamer van tandarts Claassen; de mensen stonden tot op de gang.…

Op de tandartsstoel voelde ik de verzamelde doorgestane pijnen van duizenden mensen en duizenden kinderen. Vele kinderen had tandarts Velinga een schop onder de kont gegeven als ze iets te veel krijsten van de pijn. En van verdoving wilde meneer Velinga niets weten.…

Tja, da's niet de bedoeling en dus wordt de tandarts gebeld, die zegt: terugkomen, wat ze dan ook doet!…

Gelukkig is hij ook meteen van de pijn af, niks geen vuil onder de kies ernaast, gewoon een rotte kies.…

Het doet echt geen pijn. Na vijf dagen kan ik terecht bij de tandarts. Ik vind het wel wat lang duren maar het is niet anders, er zit ook nog een weekend tussen. Zenuwachtig installeer ik me in de tandartsstoel en open mijn mond. ‘Nou, dat valt mee.’, zegt de tandarts tot mijn grote verbazing. ‘Dat gaan we gewoon even aanvullen.’…

De tandarts geeft aanwijzingen maar ze blijft stoeien. Als de telefoon weer gaat, houd ik zelf de zuiger maar vast. Zelfs als ze al lang weer naast me zit. De tandarts zegt niets. De assistente mag de eerste laag gaan klaarmaken. 'Dat heb ik pas één keer gedaan. Even denken'. De telefoon gaat weer.…

Vanaf donderdag al pijn, maar ja, mijn tandarts is er niet op vrijdag en ik vertik het om naar een ander te gaan en weet je: mijn gebit weet dat, elke tand en kies weet precies wanneer het donderdagavond is, want dan spelen die krengen op, eerlijk waar.…

Oh ja hoor, kom maar om half twaalf zegt ze en zo trek ik om elf uur naar...de tandarts, zit er als enige in de wachtkamer als er een zeer boze dame naar buitenkomt die me toebijt: als ik U was, zou ik een andere tandarts nemen? Ik zeg: nou ik ben een tevreden mens, dus een fijne dag, de deur zwaait open en de tandarts roept me binnen!…

Hij is dicht bij haar boezem en het doet geen pijn want hij heeft helemaal geen verstand. Mijn tandarts is bang voor mij denkt meneer foppe en stelt haar op haar gemak met een grapje waarom ze moet lachen. Weet u wel wat een papegaai kost vraagt hij. Nee zegt ze tussen het vullen door. Nou wel misschien wel duizend euro.…

Mijn tandarts is een bijzonder mens, hij voelt de praktijkgangers graag aan de tand.…

Ondertussen zit ik nog steeds in de wachtkamer van m’n huidige tandarts. Het jochie zit nu op m’n schoot. Na de lagere school ben ik naar deze tandarts gegaan. Sindsdien heeft hij één gaatje gevonden. Het is een sympathieke kerel bovendien. En toch ben ik gespannen. “Meneer L.”, ik word vriendelijk binnengeroepen door de tandartsassistente.…

Welke tandpasta is de beste vroeg tandarts Pepermunt aan tandarts Koeketrommel. Nu, zei tandarts Koeketrommel, dat is de tandpasta die met verschillende gekleurde streepjes uit de tube komt, zoals roze/wit of oceaanblauw/wit. Maar daar was tandarts Schoongewit het helemaal niet mee eens.…

Ik moest mij uitstrekken op de "chaise-longue" en meneer de tandarts liet zijn apparatuur los op mijn fragiele, wankele voortanden. Het was een koud, klein kunstje maar ik kan nu mijn glimlach weer tonen aan de goegemeente en vanzelfsprekend hoop ik dat mijn toekomst me nog veel aanleiding zal geven te (glim-)lachen.....…

Een simpel woordje, maar een groot drama althans voor mijn persoontje dan want: ik ben hartstikke bang voor de tandarts.…

In vroegere, voorbije dagen legde ik twee keer per jaar een lange weg af naar de chique villawijk waarin meneer de tandarts gehuisvest was en zijn praktijk hield in een wit, provisorisch gebouwtje.…

Een geluk bij een ongeluk: deze tandarts had zowaar een gaatje. Maar hoe zat het met mijn gegevens? Die had de andere tandarts nog, maar geen idee hoe ik daar aan moest komen. Wat waren dit voor praktijken? Hoe een tandarts op de fles kan gaan, is me een raadsel. Altijd begrepen dat we een tekort aan tandartsen hebben.…

Als we over honderd jaar terugkijken op de geschiedenis van de mens, dan zullen we hoofdschuddend niet begrijpen hoe we de vorige eeuw en deze eeuw met onszelf, met elkaar, met onze omgeving en met onze medebewoners van deze planeet zijn omgegaan, en we zullen onszelf diep schamen dat het zo lang geduurd heeft voordat we eindelijk onze hersencellen…

De beugel gaat niet door, ondanks voorzichtig en herhaaldelijk aandringen van de tandarts.…

'Wil de heer Korteweg bij de tandarts komen?'…

Uit onderzoek blijkt dat als je een pijnlijke behandeling bij de tandarts krijgt, de tandarts het best nog even kan doorgaan met een behandeling die geen pijn doet. Zo voorkom je trauma’s. Je geheugen vergeet de eerste pijnlijke behandeling en onthoudt het best wat het laatste was.…

De tandarts komt achter me staan. Geef je over en ontspan, zeg ik tegen mezelf. Ik open mijn mond. De tandarts maakt wat omtrekkende bewegingen en scharrelt in haar gereedschapskist. Ik sluit mijn ogen. 'If I had a hammer' klinkt het over de radio, dat geloof je toch niet. Wat een zeiklied eigenlijk.…