Tandarts
Kort maar krachtige titel en ik heb geen hekel aan een tandarts, maar het is ook niet mijn meest favoriete uitje, al helemaal niet als je weet dat er wat staat te gebeuren, zoals vandaag.
Al een poosje zit/ zat er een kies los, op zich geen ramp, dat zei de beste man bij de vorige controle ook, maar als ik er wel last van kreeg, moest ie eruit.
Nou wil het geval, dat bepaalde medicijnen ervoor zorgen dat je botten worden aangepakt, niet alleen de botten in armen en benen, maar dus ook de boel die ze je gebit noemen, verklaarbaar dat ik er daarom zoveel last van heb, maar: lollig is anders!
Vanaf donderdag al pijn, maar ja, mijn tandarts is er niet op vrijdag en ik vertik het om naar een ander te gaan en weet je: mijn gebit weet dat, elke tand en kies weet precies wanneer het donderdagavond is, want dan spelen die krengen op, eerlijk waar.
Dus na vier nare nachten ik gisteren gebeld en kon vanmiddag al komen, zweet in mijn handen, eega wacht buiten, want ik kan best alleen.
Natuurlijk kan dat: want er zitten twee assistentes die al weten wat ze moeten doen, eerlijk waar.
Er komt er eentje bij me zitten die mijn handen vast houdt, de tandarts maakt een grapje, geeft een paar joekels van spuiten (dat boeit me niet) en omdat de man er een soort one man show van maakt, heb ik verdorie niet eens door dat ie met een tang in mijn mond zit.
Op het moment dat ik grrr zeg, zegt hij kalmerend: hij is er al uit, wil je hem mee, voor de tandenfee?
Nou nee hoor, doe maar weg...even een afspraak gemaakt voor de volgende keer want er zit een tand los, maar die haalt ie er niet uit, nee, hij is geen voorstander van trekken, gelukkig, maar knapt de boel gewoon op.
Twee uur later gaat de telefoon, de assistente, ze moest even weten hoe of het ging, nou als dat nou niet super lief is, dan eet ik mijn sok op, alleen: nu even niet want ik heb een krater in mijn bakkes...
Geplaatst in de categorie: ziekte