Alle inzendingen over jeugd verleden emotie aquarium tropische vissen

De allermooiste opsomming ontleen ik wel aan mijn jeugd en de met mijn vader gedeelde aquariumpassie. …

Intussen schept hij met een klein netje heel nauwkeurig de tropische vissen uit de glazen bak. Namen komen terug, guppy's, black mollies met kleine sliertjes poep die vanuit hun achterwerk achter hen aan dwarrelen. Platte maanvissen rood geel en blauw met een waaierende staart, kleine lichtgevende neon tetra's.…

Mijn vader en ik zetten ons na hem los te hebben gelaten voor het aquarium om te kijken hoe of de ontmoeting verliep. Net als wij moeten vissen zich geestelijk op een nieuwe omgeving instellen: de Apistogramma-man schoot onmiddellijk tussen de beschuttende waterplanten achtervolgd door de hitsige vrouw. Hij had het duidelijk te kwaad.…

Daarom dit 'In Memoriam' voor twee vissen die in hun korte leven schijnbaar slechts hun schoonheid moesten demonstreren van een Onbekend Opperwezen dat de menselijke soort, hoewel meer begiftigd, in feite op evenzeer raadselachtige wijze het leven schenkt en ontneemt.....…

Hartstikke leuk natuurlijk, maar eega vond het aquarium te klein en zo werd er een groter neergezet, de kleine ging niet weg natuurlijk, maar daarover straks! Het zijn sluierstaarten, hadden alle drie een naam, maar wat ik niet wist en nu dus wel, wanneer je dit soort vissen in een grotere bak zet, groeien ze als het ware mee!…

En in een groot, wandvullend aquarium zwemmen opgewekte, veelkleurige vissen rond, die eveneens een mediterrane indruk maken.…

Kokosnoten gevuld met moedermelk, rankende berghellingen begroeid met een veelbelovende wijn, wonderbaarlijke boabab en vissen in tropisch nat. Die plek is er, maar velen leven liever in de woestijn. Als de gekko, poot om poot weg van het hete zand, maar toch blijven geloven in het eigen gelijk. Oase, een ongelooflijk mooie vrijplaats.…

Op de kinderboerderij rent hij meestal in een rechte streep door naar de vissen. Zittend naast hem op het gammele bankje voor het aquarium, probeerde ik de vissen één voor één met aandacht te bekijken. Dit lukte me met moeite. Ik miste de bevlogenheid van hem – en van Jakub Vágner. Weer thuis ‘lazen’ we samen een boek.…

Uit: Jeugd in Zuidlaren…

Een herinnering aan het zo uitgestrekte, immense, tropische continent dat in mijn jeugd al zozeer tot mijn verbeelding sprak.…

Ik heb geen hond, geen kat, geen mens om me heen maar de plant vormt een symbool voor me van de jeugd en de gezondheid die ik niet meer bezit en terwijl mijn tranen vloeien, troost zij mij stilzwijgend en op wonderlijke wijze.....…

De velden in het "Safaripark" evenaren een tropische savanne, alsof de evenaar op wonderbaarlijke wijze verplaatst is naar onze provincie.…

Een aquarium vol gekleurde koraalrakkers kan mijn aandacht wel enige tijd vasthouden – al hebben ze weinig te vertellen. Ook als voedingsmiddel heb ik geen probleem. Een gebakken scholletje, wat kibbeling, of een goeie zoute haring – met de nodige uitjes – laat ik graag mijn tong strelen. Ik bedoel vissen als werkwoord of als sportbenaming.…

Het wordt de hoogste tijd dat de strijd tegen de tijgermug, die tropische ziekten kan overbrengen, wordt geïntensiveerd. Hoe zal de Partij van de Dieren tegenover een drastisch offensief tegen de oprukkende tijgermug staan?…

Nederland zucht onder de inmiddels tropische opgelopen temperaturen, ons land en de inwoners zijn allemaal de klos, want het is warm! Nadat gisteren Maarten op miraculeuze wijze de elfstedenzwemtocht heeft volbracht, hij gezond en wel de trap opklauterde, zich door vrouw en omarmen liet, was het ook daar warm!…

-wordt vervolgd- Uit: Jeugd in Zuidlaren…

Het was tevens de eerste keer dat ik in een dierentuin kwam, maar omdat Vincent en ik allebei al veel van vissen hielden, volgden we meteen de bordjes met vissen er op totdat we bij een grote deur kwamen waar 'aquarium' op geschreven stond. In het begin vond ik het daar nogal saai.…

Het geheel vormt een echo uit mijn jeugd; onvergetelijke gevoelens leven op. De meer moderne muziek beroert mij nauwelijks, spreekt niet meer tot mijn verbeelding....…

Dat was dus een belangrijke ontdekking: dat de stem met emotie te maken had. Dat de stem een machientje of instrument is in mijn lichaam dat samenwerkt met de energie die emotie heet. Waarom voelde ik dan ook die opborreling als ik de sprookjes van Grimm zat te lezen?…

Als we onze emoties kunnen sturen is het belangrijk om een balans te vinden tussen ratio en emotie. Als iemand zegt: 'Ik vind het moreel verkeerd dat die man zijn vrouw mishandelt, maar het kan me niks schelen' - dan klopt er iets niet. Ratio en emotie horen hand in hand te gaan. Ratio en emotie moeten elkaar begrijpen en corrigeren.…

Je zou er spijt van kunnen krijgen wanneer de emotie is verdwenen. En ook mijn boosheid bleef niet. Gelukkig niet. In de stilte die aanbrak kwamen de gedachten terug. De redelijke overdenkingen. Waarin je een geheel ander mens bent geworden. Waarin je heel anders in het leven staat. Want immers, we leven niet in het verleden.…

Vissen is als het lezen van een goed boek. Je vangt het gedachtengoed uit het water en je geeft je wens weer aan de vader terug. De vis is tenslotte de moeder van de mens.…

Vissen zijn nederig en stil en houden van van Hemel en iedereen die pijn lijdt, ze zijn het aspirientje van de dierenriem, gelovig en zacht.…

De dames en de heer lijken met een enkele reis terug te keren naar het land van hun jeugd, alvorens zij voorgoed het rijk achter de horizon zullen betreden, dat voor ons allen gereserveerd schijnt te zijn....…

De dames en de heer lijken met een enkele reis terug te keren naar het land van hun jeugd, alvorens zij voorgoed het rijk achter de horizon zullen betreden, dat voor ons allen gereserveerd schijnt te zijn.…

De komst van het bejaardentehuis ‘De Klapperwiek’ geeft een totaal nieuwe dimensie aan onze nieuwbouwwijk. De Klapper grenst aan een grote visvijver, met prachtige hardhouten steiger. Een ieder, maar vooral de bejaarde heren, maken hier dankbaar gebruik van. Snel krijgt het een grote sociale functie. Hangplaats voor de ouder wordende medemens.…

‘Oma, kom je me van school halen tussen de middag?’ kakelde het stemmetje van Bram door de telefoon. Volgende maand wordt hij vijf jaar en hij vindt het erg leuk om af en toe, wanneer Oma vrij is, tussen de middag een boterhammetje bij haar eten. Dan banjert hij over de dijk door het hoge gras en bekijkt de bloemetjes van Oma’s tuin. Dus de volgende…

Ik ging houden van de oranje en gouden vinnen en schubben, van de elegante, dubbele uitwaaierende staart en van de zilverwitte buik van mijn vissen, die glinsterde als kwikzilver in het late lamplicht. En ik hield van hun bedaard en bescheiden happende bekjes als zij hoopvol naar de oppervlakte zwommen, in afwachting van hun voer.…

De einzelganger, zoals sommige vissen die wel paren maar direct het nest verlaten, is in de mens te vinden wanneer de ontembare drang zich aanbiedt om gewoon alleen te zijn.…

In breekbaarheid gaan gedachten zich openvouwen en de zegels verbranden van het verleden, terwijl ze wandelt door de straten van gebroken dromen waarin haar jeugd is vervlogen... Adembenemend pijnlijk wordt de nabijheid van wat zo lang vergeten was.…