Alle inzendingen over pasje

De mijnheer van de bank glimlacht en biedt mij een pasje aan. “Service” zegt hij. “Dat is toch mijn pasje niet?” “Nee” zegt hij. “Het is een kopie.” Ik knik en steek het pasje in een gleuf. “Daar komt uw geld uit” corrigeert hij me. Ik wil iets zeggen, maar slik het in. Ik voel mijn hoofd bonzen.…

Met één voet over de drempel, roept de eigenaar mij na: “Mevrouw, u vergeet uw pasje!” Ik kijk eens naar mijn voet en denk: 'Je had gelijk, dit is niks voor mij.' Bij de laatste stap over deze drempel roep ik hem na: “Bedankt, je mag hem houden!”…

Dat is nog eens makkelijk, als ik buiten de winkel kom en dat manlief vertel die gezellig zit te praten met een dame, het verhaal vertel van het pasje en hoe makkelijk het ging zegt hij: dat zou met ons ook mogelijk moeten zijn, je pasje bij een apparaat houden en er een aantal jaren bijtellen!…

Dan mag jij mijn pasje scannen, kom’. Ik geef hem het pasje. Moe maakt dom. Stress ook. Hij loopt ermee weg en smijt het op de rails. Ik sla dramatisch een hand voor mijn mond. Maarten rent weg. Theater voor de mensen die in de stilstaande tram zitten en het willen zien. Ik word woest. Dit raad ik iedereen sterk af.…

Even pasje tegen het apparaat om te betalen en na even stilte zegt de kassadame: er is zeker storing, want hij doet het niet? Plaatst u het pasje nog eens? Ik zeg: ja de groeten, want straks schrijft ie het twee keer af! Kijk in m’n hand en zeg: oh kijk nou, ik probeer te pinnen met m’n bonuskaart! Jammer dat ie dat niet doet hoor!…

Wat mij vooral opviel waren de strakke pakken, niemand uitgezonderd, iedereen grijs, zwart en blauw maar wel met een vrolijk nekkoord-bungelend pasje. Daar zit je dan in je jackje, vrolijk overhemd en een scheur in je spijkerbroek omdat je een open kettingkast hebt op je fiets.…

Er is een toegangscode, een pasje nodig, een portier om je tegen te houden. Alleen geheime agenten als James Bond weten door te dringen tot de spelonken van het gebouw vol figuren die je niet kent, maar die bezig zijn met dringend heen en weer lopen. We zijn duidelijk in het hoofdkwartier van de vijand.…

Als we klaar zijn met eten vraag ik hem naar zijn pas, werp er een blik op en vraag: heb jij soms nog een pasje in je portemonnee? Ehhh, ja dus! Ik zeg, sufferd, als je een nieuwe pas krijgt, moet je de oude wel kapot maken en weggooien hoor. De houdbaarheidsdatum is al even voorbij! Daar zat dus het probleem!…

Geeft niks zegt onze vriend, ik heb mijn pasje bij me (politie) en moet dat nu maar even gebruiken! En zo brachten ze me naar het ziekenhuis, waar ik in een kous gestopt werd, krukken meekreeg en de opmerking: de rest van de vakantie niet meer te lopen!…

Ik heb m’n betaalkaart gevonden, tik de code in en geef mijn pasje van de benzinefirma. De man heeft verder ook niets te vertellen en rommelt wat met zijn kassa en mijn klantenkaart. Hij reikt de kassabon aan. ‘Hier even uw handtekening.” Dat zegt-ie altijd op dezelfde manier. Op dat moment piept mijn gsm.…

Bij vertrek het aloude liedje: heb je mobiel bij je, pasje? Pas je op, het is niet overal gestrooid, dat is nou namelijk net de reden dat ik niet mee ga met de scootmobiel, je hebt er geen sneeuwkettingen voor, winterbanden evenmin, dus ik blijf thuis.…

Ja, ja, uw rekeningnummer, pin, BSN, alle codes..pasje ook? En wat bent u nu totaal kwijt?' AI zal straks aan een kuchje genoeg hebben om uw stem zo te genereren dat uw complete bezit in milliseconden naar een onbekende tegenrekening in Azië is weggesluisd. Maar niet getreurd we hebben gelukkig weer een nationaal schandaal in de luiers..…

maar vier en twaalf was en achttien toen ging je het huis uit daar kwamen brokken van geen vrouw geen eten geen onderdak armoede en eenzaamheid dat lijkt de grote man daarboven in de wolken niet goed en bracht de herder hem weer thuis hij moet van straat af en onderdak hebben anders komt het niet goed met jo jo moatte goed op josels en sunens pasje…

‘Ja, dat klopt, hier is uw pasje’. Bij Williams liep het altijd uit, dus zouden ze hem pas over een half uur gaan zoeken. De klok in de hal gaf halfdrie aan. [Is mijn mobieltje uit? Heb ik mijn pasje?] Ze kenden hem en lieten hem in de hal met rust. Hij liep naar een plek vlak bij de trap. De receptioniste kon hem al niet meer zien.…

De een zegt tegen de ander: ‘hier heb je mijn pasje. Wil jij over een uurtje voor me uitklokken, dan ga ik nu weg.’ Hè, denk ik, is dat geen fraude? Ach het is maar een incident, dus laat maar.…

Wanneer hij op school moet vertellen wat er in het weekend allemaal is gebeurd, vertelt hij tot in detail hoe Stekelenburg zijn duim heeft gebroken en als hij bij oma en opa geen voetbal op tv kan vinden, stuurt hij zijn vader naar huis om het pasje van de digitale tv. Digitaal is er immers altijd wel ergens een wedstrijdje te vinden.…

Lamgeslagen trek ik mijn pasje door het pinapparaat. Buiten doet de tas met de rokken, of hij niet bij me hoort. Ik moet hem eerst kwijt in de auto voor ik de normale boodschappen kan gaan doen. En met de minuut daalt mijn humeur. En ik word ineens gruwelijk krenterig. Ineens besluit ik dat we eerst maar de restjes moeten eten.…

Toen haar lippen los kwamen van de mijne en ze lachend een klein pasje terug zette zei ze: 'Om zeker te weten dat jij het bent. Maar je bent het.'  Ze lachte en ik werd alweer wakker.…

Verwonderd keek ik naar de niet aflatende stroom ‘arbeiders’ die het gebouw zo vroeg binnenkwam en vervolgens opgeslokt werd door glazen poortjes die met een pasje geopend konden worden. Achter die poortjes was uiteraard onbeperkt verse dampende koffie te verkrijgen. Ik had echter geen pasje. Waarom die mensen zo vroeg beginnen?…

Ze lacht nerveus en stopt nogmaals haar pasje in de gleuf. De kassa springt open en dat wil dan weer zeggen dat de betaling gelukt is.…

Adequaat handelen  is geboden.Ik zou de motorkap kunnen openen om hier en daar aan een slang te plukken of op een dekseltje te tikken, maar aangezien ik het presteer om ruitensproeiervloeistof in de olievulopening te gieten en nog geen bougie van een radiateur kan onderscheiden, open ik het dashboardkastje en ga op zoek naar mijn pasje van de automobielclub…

O nee, eerst even naar binnen maar het alarm gaat af want hij heeft geen pasje. Ik loop stage zegt meneer foppe vandaar. Zijn studiegenoot kijkt hem lachend aan hij werkt er al jaren. De bezoeker is Kees Prinsen beroemd van J.J. De bom. Als hij maar geen slecht humeur heeft denkt de bibliothecaris. Ik heb een goede opleiding zegt hij maar.…

Het pasje, met zijn naam en rekeningnummer erop, was daarbij natuurlijk uit de binnenzak van zijn overjas gegleden. Maar misschien had hij het ergens anders verloren. Hij moest en zou nog eens naar de Martini fietsen om te kijken of het daar ergens op straat lag!…

De jongeman las vluchtig en mompelend het pasje en schreeuwde: “spoorwegrecherche? Man dan heb ik geen moer met jou te maken.” – Wat zich vanaf dát moment afspeelde duurde ongeveer twee minuten en eindigde terwijl de metro op Station Beurs stopte. De ‘tengere’ bulderde: “Voeten van de bank, nú!”…

De conducteur hielp haar bij elk pasje alsof het zijn eigen moeder was. Aangekomen aan de andere kant van het spoor liet hij haar los. De jonge vrouw zette haar hand tegen het glas en kon zien hoe de conducteur en de oude vrouw nog een paar woorden wisselden. De oude vrouw wees in de richting van de brug.…