Alle inzendingen over Bregtje van der Haak

...hoog in de zoldering. Onmiddellijk stort een ondergronds beekje zich brullend op de grond. Stevige ramen trillen met rode glans. De afgesloten eethoek noodt de houwers, die moe zijn van het hakken en slaan. Vele stemmen mogen verstandig of dom luiden. In het werkduister mogen ze zich...

...tegemoet zien. Hij vertrok merkwaardigerwijs om petten en hoeden te gaan haken in een West-Afrikaans land; krakkemikkige petten en hoeden zonder enig model voor een winkeltje daarginds, gehaakt met zijn bevende, zielige handen van oude man; een uiterst merkwaardige en wanhopige...

...een slechte imitatie. Dit laatste wederom staat haaks op mijn gevoel. Zo zal ik het ook voortaan op de mij meer vertrouwde en ietwat omslachtige manier van schrijven moeten doen. Dit is uiteindelijk minder irritant dan een mislukte korte imitatie; zodoende blijf ik als een schoenmaker gewoon bij...

...procedé, die je kon laten buitelen als een wonderlijke papieren waterval in je handen. In latere jaren werd tante Miet blind en kon zij nog slechts op de tast de talloze sjaals haken, waarvan zij de familie voorzag. Zij klaagde nooit. Weemoedig denk ik aan de geschenken van tante Miet, aan de...

...hem is het een betere oplossing…toch? Reacties geheel in lijn met de gang van zaken in “verzorgend Nederland” en samen te vatten in slechts één woord: walgelijk!

...op een eerste verdieping de deuren gerust op een haak mogen staan, hebben wij besloten, dit nooit meer te doen, al zouden we ooit nog eens naar twaalf hoog verhuizen. "U heeft goed gehandeld", zegt men tegen mij, hoewel men mij weliswaar ook wijst op de mogelijkheid, dat de inbreker ook had...

...middel van een por in haar ribben haar gedachten terug. Dan voelt ze een onbedwingbare drang om het te vertellen. Aan haar moeder. Aan haar dode oma, desnoods aan de leerlingbegeleiding. Dat Merel steelt. Merel, haar vriendin. Hoe kan ze.

...even in te voelen nadat je een paar keer aan de haak had gehangen. Het telefoonboek met de ijzeren omslag waarin altijd net de bladzijde uitgescheurd was die je nodig had. Het getik op de ruit als er wachtenden buiten stonden en jij je rug demonstratief naar ze toedraaide. De ergernis als je...

...van een apparaat. Daar ben ik een maximaliseerder. Wat zijn handige functies? Waar is het goedkoper? En is de service dan wel goed als het kapot gaat? Als ik het met schoenen kan, dan zou ik het toch ook met apparaten moeten kunnen: vooraf uitzoeken wat ik wil en bedenken wat een betrouwbare...

...Heb je veel verdiend?’ Ze haalt haar schouders op. Ik zie een traan over haar wang biggelen. Uit haar jaszak haalt ze wat kleingeld. Nog geen drie euro bij elkaar. Zes uur gewerkt en drie euro schoon in het handje. ‘Glumã’, zegt ze met een verwrongen gezicht. Ja, meid. Grapje. Het valt...

...van véél seks en of jij dat ook hebt. En daar haak ik af want kijk.... je kan dat toch gewoon vragen? Niet dat cryptische gedoe..... En dan kijk ik nog eens naar de foto en denk dan....het zou wel gaan die seks.... als je er een krantje over heen kan leggen.....een hele zaterdageditie, want...

...wat ze was en WIE ze was. Moeder, schoonmoeder echtgenote, kantkloster, ze kon haken en breien als de beste, was coupeuse, maar bovenal ze was de maakster van dat popje, wat bij het vuil stond, wat ik gered heb van de vuilstort, want het staat hier en zo hoort het. Een beetje van haar...

...synergie, met een grote levende worm aan de haak. Als in een droom keerde ik de dagboek bladzijde om, ik was niet de ik-persoon uit het verhaal, ik woonde niet in een dorp, ik hield niet van vissen en ik kende geen dorpshoofd. En er was geen haar op mijn hoofd die er ooit aan dacht om een...

...ogen. `God zegene haar,' bad innig een oud moedertje. `God zegene haar en het kind.' Het moet heerlijk zijn geweest, daar te staan juichen te midden dier menigte, daar te staan juichen en lachen en bidden en schreien... Stil, het is misschien maar beter, dat wij daar niet te veel aan...

...de donderslagen dreunen door het woud, als de nederknetterende bliksem de takken doet kraken en scheuren, de stammen doet splijten, die de rivieren buiten hun oevers doet treden, en zich verheugt in het woeste geweld van het water, als het stormloopt op dijken en muren en mensenwoningen. De...

...had? Waarom de feeëngesprekken bij haar nadering zo plotseling waren verstomd? En dachten ze, dat ze niet gezien had, hoe daareven de feeën, zij, die immers altijd tezamen waren, nu één voor één, om geen argwaan te wekken, het bos verlaten hadden, en hoe ze elkaar nu opwachtten op de...

...was het sprookje van de boze fee - over de Schone Slaapster in het Bos mogen anderen vertellen.

...Dagen worden weken en weken worden jaren. Ondertussen gaat ook mijn leven door. De herinnering vervaagt. Ik stop wat spullen in een doosje. Zorgvuldig contoleer ik het lijstje dat ik had gemaakt. Ring….. Ring…. In eerste instantie reageer ik niet. Vandaag is het precies vijf jaar...

...ver buiten de boot reiken om de reling te kunnen pakken. Ik verlies mijn evenwicht en val uit de boot. Tijdens mijn val zie ik de reling en kan die net vast pakken. Ver onder me hoor ik de straat razen. Ik trek me op en klim over de reling op de veilige balustrade. Mijn armen doen pijn van de...

...was-ie wel. Nu is die vast wel te uploaden naar plantenfreaks-are-us punt-nl, maar waarom zou ik het hier niet doen? Kent u onderstaande plant of bovenstaande rocksong? Vul het in bij reacties. En speel 'ns voor Google. Maak me blij.

...plek snel ontdekt en liep dan ook steeds vaker naar het knusse, huiselijke zitje. Daar plofte hij neer in de leunstoel, legde zijn voeten op het tafeltje, staarde even naar het schilderij en sloot weldra zijn ogen. Na enige weken vergroeide hij met zijn lonkend plekje, was het alsof de vrouw...

...hij langzaam en goed verstaanbaar het Onze Vader te bidden wat door de meeste bewoners spontaan werd meegebeden. Vervolgens stelde hij voor om samen het Credo te zingen, bij vergrijsde katholieken een vertrouwd gebed en gezang. De man verhief zijn stem en uit volle borst zong hij het hele...

...en warme kleuren. De herfst deed hem bij het ouder worden ook wat meer naar binnen kijken , naar zichzelf en de vergankelijkheid van alles. Van een oude, kwetsbare man die na een lange tocht door alle seizoenen heen, in de winter van zijn eigen leven was aangeland. Een mens die ondanks zijn...

...zijn richting. Om haar opmerkelijke gedaanteverandering niet te storen, liet hij haar rustig begaan, ook toen haar hand in die van hem wat rust vond . Ze leek nu tevreden, zich veilig voelend bij de man die stil maar innerlijk bewogen naast haar zat. Hand in hand. Zó was het blijkbaar goed. ...

...ze voorgoed. Stilletjes verliet hij zijn dierbare, uitgeleefde lichaam. En als een vlinder zo vrij fladderde hij nieuwsgierig naar het licht aan de overkant.

...ontspande hij zich en voelde de pijn wat minder worden. De heilzame aanraking van haar handen op zijn stramme lijf gaf de man ook van binnen een prettig gevoel. ‘Is het zo goed?’, vroeg ze hem vriendelijk.‘Prima, zuster’, zei hij, ‘maar nog fijner vond ik dat je er was.’...

... De dag erna had ik je nog gezien. Jij vroeg: “hoe gaat het met je?” Ik zei dat het goed ging, maar zei verder geen woord. Was de vrouw die naast je stond jouw vrouw? Je had haast en rende weg.

...vader of zocht hij de warme schoot van zijn moeder waar hij als kind in vroege jaren een stukje geborgenheid vond. Toch had de man ook hier een eigen en vertrouwde plek, met uitzicht op het leven van alledag. Het gewone leven, daar hoorde hij immers nog altijd bij. Voor zichzelf, zijn...

...zijn zoon hem in zijn jas, maar ook met wat onderhuids verdriet. Want in de beleving van zijn vader leken alle herinneringen aan deze dierbare plek afgebroken, voorgoed uitgewist. Onder een schrale winterzon reden ze stilletjes naar het verpleeghuis terug. Blijkbaar was dit voor hem de...

...eens ter hand te nemen. De man had zich onder aansporing van een verzorgende bij dit clubje aangemeld. Hij had haar verteld dat hij vroeger graag in zijn eigen tuintje bezig was. Het liefst kroop hij tussen de planten en bloemen om met zijn blote handen al het onkruid uit de grond te...