Alle inzendingen over Steef Schinkel

(column van Steef Schinkel) nr. 30 In het jaar 1906, in de maand juni, verzamelden zich meer dan tienduizenden bezoekers voor het Paleis van de Keizer, nu Schiller Theater Place Royale, voor de lustrumfeesten in Utrecht. De gehele binnenstad maar vooral de Minrebroederstraat was tijdens deze...

(column van Steef Schinkel) nr. 31. Deze week te lezen o.m. in Ons Utrecht. Als kind won ik ooit een gekleurde “hoogvlieger” met het oeroude spel bamzaaien. Wie kent het nog het bamzaaien? Ik vroeg dit weekend aan enkele inwoners uit “mijn” stad Utrecht of men nog wist wat het...

(column door Steef Schinkel) nr. 10 gelezen in Ons Utrecht Vanmorgen werd ik eindelijk niet eens vroeg wakker. Nog erger ik had me voor het eerst lekker verslapen. Ondanks de haan in ons hok. Een maand of twaalf geleden kregen mijn vrouw en ik van onze oudste dochter, die gek op dieren...

...en uitvluchten” nog niet gezien! (van Steef Schinkel) column nr. 29 gelezen in Ons Utrecht Dubbeltjes ijs waar blijf je? Dat is niet zomaar een uitspraak. Dit jaar word ik 60 jaar. Om precies te zijn 1 augustus 1947 ben ik in Utrecht geboren, vlakbij de Utrechtse Singel. Het was dat jaar...

...Aguilera en Back to Basics (Column van Steef Schinkel) nr. 21 gelezen in Ons Utrecht Vrijwel nooit zap ik naar de “jeugdzender” TMF maar ditmaal stop ik, als door een magneet getrokken, bij deze zender. Ik schiet bij het zien van de volgende beelden terug in de tijd. Ik zojuist uit een...

Bron: o.m.: Weekblad Ons Utrecht Mijn moeder en vader waren kleine zelfstandigen die vlak na de oorlog, net als vele anderen, met moeite het dagelijkse brood voor ons gezin verdienden. In die tijd was er ook vrijwel geen geld. Krediet kon je bij de paar banken beslist niet zonder een stevig...

Met een kohlpotlood trekt ze nog een extra lijntje onder haar ogen. Door die dikke zwarte lijn lijkt haar gezicht nog bleker. “Ik moet het aan hem duidelijk maken,” denkt ze bij zichzelf, “en als het niet gewoon met woorden kan, dan maar op deze manier”. Het begon...

Wendy deed de deur open van haar kantoor en liep naar haar bureau. Stef stond in de deuropening en zag Lisa met een gebogen rug staren naar de grond, ze durfde Stef niet aan te kijken. Wendy ging tegenover Lisa zitten en keek naar de deuropening en zei: Stef, kom verder. Ga zitten op de stoel...

'Hou op met snotteren Stef, je bent nu miníster!' Ik kan het niet Mark, ik kán het niet! Je moet Stef..je gáát dit uitleggen, je kúnt het! Ik heb niet voor niks 47 dagen memory zitten spelen. … Ja nou, dan bén ik een beetje op Diederik, en dan héb ik niet alles gehoord toen het...

...bij Bij1 de indruk gekregen dat ideoloog Willem Schinkel achter veel van de heisa bij deze partij zit. Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat ook Sylvana Simons in haar onzorgvuldige opstelling - zowel binnen de partij als buiten de partij - te veel onder de indruk is van deze politieke...

Hij is mooi de lul, vindt hij zelf. Stef, de oudste zoon van Cornelis, gaat scheiden. Naar, maar waar. Ik zie me nog wegrijden bij Mischa. Elke week een weekendtasje vol, totdat, nou ja totdat er niets meer mee te nemen viel wat van mij was. Mischa de bescheiden bankrekening en de spullen, ik de...

----------------------------------------------------------------------------------------- De maandag-dagcolumn is een herhaling van de dagcolumn van 10 jaar geleden. Interessant om te zien in hoeverre omstandigheden, denkbeelden en zienswijzen van toen nu nog geldingskracht...

Dan opeens schijnt de zon fel in mijn ogen en ik moet knipperen en met een arm mijn ogen beschermen om te kunnen zien. Waar is ons dak? denk ik. Ik kijk opzij en Stef vraagt mij: "Waar is ons dak?" Ik trek mijn schouders op en zeg: "Blijf doodstil liggen want je ligt helemaal in het glas."...

We hadden het heel goed thuis. Mijn vader was makelaar. En mijn moeder arts. Ik was het kind dat van het ene naar het andere familielid werd geslingerd. Ik beschouwde mijn opa en oma meer als een vader en een moeder. Maar toch genoot ik van de rijkdom die we thuis hadden. Ik was enig kind, mijn...

De reactie van waarnemend CDA-voorzitter Henk Bleker op de terugtrekking van Jan Schinkelshoek als virtueel Tweede Kamer-lid van het CDA is ronduit lomp te noemen.

Vandaag heeft mamma toverwoorden gesproken, al was zij zich hier niet bewust van. Ik was bij haar op bezoek, en we zaten samen in de woonkamer een kopje thee te drinken. Het was niet voor het eerst dat mamma een gesprek besloot met de opmerking ‘Jah Stef, je hebt een heleboel plannen, alleen...

Het was donker op de ziekenboeg. De kamer blauw van de zware shag, ik kon het bier van mijn buurman ruiken. In de badkamer stond een vuilniszak te stinken, de buurman van een verderop laat een onbeschofte boer. Als de bel gaat sloft hij, met een gebroken voet, naar de deur. Ik hoor jouw stem. En...

Na twee dagen ontvang ik het verlossende woord per telefoon. De vrouw van de GGD wil zoon ook spreken. ‘Yes!’ roept hij schor, waarna een hevige hoestbui volgt. ‘We zijn alleen verkouden!’ Na deze opluchting wil ik boodschappen doen. Ik nies drie keer, snuit mijn neus. Hoe ga ik mijn...

Mijn spieren deden pijn. Ik opende mijn ogen. Waar was ik? Ik keek om me heen. In een bed? Vreemd! Ik kon me niks meer herinneren. Ik keek nog een keer goed om me heen. Nu zag ik het pas. In een ziekenhuis. Daar zat een knopje waar ik op moest drukken. De bel. Haastig kwam er een verpleegkundige...

Voor iedereen die volop leeft en iedereen die dit om welke reden dan ook niet meer kan, wil of hoeft, verdwijnt eens de dag. Je sluit je ogen en verdwijnt. Zonder besef van tijd, plaats en omstandigheden. Tijd vloeit tussen vingers door. Net als stromend water. Vrijwel iedereen ontwaakt een...

Laatst(4-3-2021) las ik een opmerkelijk artikeltje over een negenjarig jongetje, ene Stef uit Best. Hij heeft opgetreden in het tv programma ‘Holland Got Talent’, toch best wel bijzonder voor iemand uit Best. Hij vertelde de jury daar onder andere dat hij graag op glitterhakken liep. Dapper...

(de Gleuf; deel III en slot) Crapuul is het. Gespuis van de bovenste plank. Hoe hoger zij klimmen, hoe lager zij vallen. En harder; hard, harder, hardst. Mijn werk op nederlands- en gedichten.nl is gelardeerd met odium. Haat van de ruïne die ik ben geweest. Niet dat mensen uit mijn dagelijkse...

Het is 20.00 uur. Ik kijk op televisie naar de Dodenherdenking en betrap mezelf op iets geks: ik laat het geluid aan. Macht der gewoonte. Alles en iedereen zwijgt, behalve mijn tv-toestel. De zachte zoem wordt steeds irritanter. Twee minuten moet ik het aanhoren, maar het lijken wel twee...

Ik droom soms van een wereld waarin geen verlies bestaat. Een wereld waarin kinderen hun ouders nooit verliezen. Een wereld waarin ouders nooit afscheid hoeven te nemen van hun kinderen. Het is een mooie wereld, maar een wereld die alleen maar bestaat in mijn dromen. Of tenminste: hij bestaat...

En dan, voor even, heb ik er genoeg van. Van alles, van de stad, de mensen, de opdringerige verkopers, de armoede, de mannen van Mak, de exorbitante rijkdom, Beyoglu, van de musea, de moskeeën en al die andere honderden bezienswaardigheden die de stad rijk is, van de bijna tweeduizend jaar lange...

Meneer Rutte, joehoe..! ... Ik weet dat u er bent..kom tevoorschijn.. .. Ik ga zoeken hoor, ik vind u heus wel.. Ah daar bent u.. Wat doet u onder het bed..was er iets gevallen? Oh de transparante bestuurscultuur.. heeft u hem al? Nee? Waar kan de nou zijn hè..even goed nadenken waar u...

Ik zit aan de verste kant van de tafel, tegenover haar. Ze schuift een blonde lok haar achter haar oor. Rommelt met de sleutels die ze in haar hand houdt, die weerklinken op het tafelblad. Ik tik met de neus van mijn schoen tegen de poot van de tafel. Schuif heen en weer op mijn stoel, ondanks...

Ik houd van mensen die iets te melden hebben. Daarom ga ik graag naar het theater. Lekker op het pluche in een intieme setting. Alleen maar ontvangen. Eén van die voorstellingen vergeet ik nooit meer, een avondje Stef Bos. Hij was zojuist teruggekeerd uit Zuid-Afrika en duwde ons diep in de...

We staan tegen de muur aangeleund, jij inhaleert krachtig de rook van je sigaret, blaast grote wolken blauwe rook. De avond is warm, sereen, haast zoet te noemen. In de chaos ben jij de stilte, die ik probeer te verstaan. Het begin is geweest, ligt achter ons. Er is gebouwd aan een wij, een...

Is het waar? Vraag ik mezelf, -voor de zoveelste keer- af. Ben ik mezelf weer verloren aan iemand, die me kan breken en helen, naar diens wil? Geschrokken kijk ik mezelf in de ogen, een lege blik tekent het spiegelbeeld. Ik ben een paar uren, dagen kwijt. Ik heb de kleren van drie dagen...