Alle inzendingen over Ulla Ebba Ingegerd B

...Nu alleen mijn hoofd nog opschonen, zodat er ruimte is voor een nieuwe inval. Ik ben er klaar voor.

...ik een elegante en bijzonder goed gebouwde man ben. Binnenkort krijgt ze haar nieuwe brilletje, de schat…

...dat Premier Verdonk dan in Polen/ Oekraïne aan Guus’ zijde in 2012 ons hoogtepunt zal bereiken: Trots op Nederland!

...klaar staat om de kaarten en brieven die wij versturen op de juiste plaats te bezorgen!

...van negen tot vijf werken. Dat dus weer wel. Het streven naar groter wonen blijkt voor ons voorlopig een illusie. We wonen klein, maar we denken groot. We hebben niet veel geld, maar we voelen ons rijk. We zijn tevreden en we hoeven er niet krom voor te liggen. Liever liggen we in plaats daarvan...

...Geroezemoes in de Ridderzaal.*) Leden van de Staten-Generaal, duid het mij niet euvel. Ik heb abusievelijk de troonrede van verleden jaar gedeclameerd.

...worden. Hij zucht en luistert naar de onzichtbare man... er is een tikkeltje vertwijfeling in zijn hart: “Ook jongens zijn niet te vertrouwen dus...’’ Hij zal nog véél moeten leren over deze wrede wereld. Als slaap uiteindelijk toch zijn droefheid overwint, dommelt hij verdrietig...

Het is een belediging voor de tv-kijkers dat SBS-6 gedurende voetbalwedstrijden van het Nederlands Elftal infantiele reclame-uitingen onder in het beeld laat lopen. Er zou een kijkerstaking georganiseerd moeten worden, zodat aan deze bizarre vorm van zelfverrijking een eind wordt gemaakt.

...verlangens ruimte zijn en niets weten in godsnaam niets weten en dichten dichten als collectieve bodylifters onzinnige zandlopers lazer op en garde!

...heg aan. Het mechaniek dat ik al veel eerder had moeten oliën houdt het niet. De stoel breekt en ik rol het gazonnetje op, voor de ogen van mijn buurmannen. O Moeder Aarde, laat uw grond onder mij splijten en neem mij op in uw warme schoot. Weg van hier, ver weg van alles wat camping is.

...mee naar het platteland om jaren in de file te staan. Eén van onze stomste beslissingen.

...om op te sturen naar mijn oude uitgever, maar het idee dat het kan, het weten dat er iemand is die een beetje wacht, dat is toch een heerlijk gevoel in tijden van crisis.

...het meest eigen voelt. Het zet de kastdeur open. Voorzichtig waag ik mij naar buiten.

...cyclus binnen andere cycli. Het voedt zichzelf en dient de omgeving, reguleert en houdt balans. En dat is de realiteit.

...vuur, de armoede in Nederland is sterk stijgende en ene Gert Koopmans, bijnaam, de gediplomeerde leegschedel, zit juichend het WK-geld-over-de-balksmijten te promoten. Wat was de lijfspreuk van het CDA ook alweer? Fatsoen moet je gewoon doen? VUILNISMAN!! MAG DEZE ZAK OOK MEE!!!

...te blijven. Maar wel een onnozelaar die weet dat hij de mensen niet kan beoordelen.

...jaar een vage troost uit de slogan: Kleurlozer kunnen we het voor u niet maken, maar wel bonter! Tot een volgende keer.

...ze even later na een wel heel kort verhaaltje besloot met de vraag aan de kinderen of ze niet beter in hun eigen bed konden gaan slapen, zei de jongste: “morgen Mam, morgen doen we weer gewoon”

...die weenden om het noodlottige heengaan van zo'n hoogbegaafd, schoonbesnaard, bemind dichter.

...was en hebben Binkie begraven in de tuin en er een foto van hem bij gezet. De tranen biggelden over onze wangen.

...geflikt, Wim?'' Dat was zo, maar Wim maakte het goed met nog een paar versnaperingen en betaalde alles. Samen reden ze naar huis.

...een moeilijke situatie dus. Kort na het voorval zijn Wouter en Mien verhuisd naar een volksbuurt en daar begon het gedonder weer met Carla, een gescheiden vrouw naast hun.

...het boek: 'Als ik me ophang breekt het touw' Zie de site: www.uitgeverijdebrouwerij.nl

...behandeld worden? Garandeert u de vrede? Nederlandse schrijvers negeren de bezetting.

...niet meer en niet minder. Wie mij dus wil volgen naar deel twee nodig ik hierbij van harte uit.

...van het jaar zodat ze voortaan niet meer gestrest raakt van de carbidbussen en ander onbekende knallen en achtervolgende agenten.

...van de kooi. Hoopvol pikte hij in het aarden bakje. Zou er nog een restant van het eivoer in zitten? Na zijn dagelijkse strapatsen stak hij 's avonds het kopje en een pootje in het donzige verenpak. Nooit verweet hij mij mijn afwezigheid, nooit snauwde hij, nooit was hij corrupt,...

...verhuizen jullie dan ook'', vroeg Mien blij geworden. ''Nee Mien, we blijven juist hier''.

's Morgens opstaan. Wordt dit een dag als alle andere? De komende uren van de ochtend tot de avond hebben allemaal hun eigen kleine, unieke, misschien verborgen wonderen.

Echte schrijvers gaan kassiewijle, maar hun lezers blijven.