Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

HET SCHOT

“Het wordt tijd voor een verhaaltje’’; dat zei ze om de kinderen naar bed te kunnen brengen.
Ze had haar dag niet en het zou haar misschien wat rust brengen als die twee niet meer in de woonkamer aan het bakkeleien waren.
Zoals altijd, verwachten ze dat er een verhaaltje verteld zou worden voor ze gingen slapen.
Helaas was ze behoorlijk somber en enigszins ontredderd en had eigenlijk niet zoveel ideeën om iets te gaan verzinnen.
Er zou een boek aan te pas moeten komen.

Het leek erop dat de oudste precies wist hoe het er met haar voor stond, want ze pakte direct een boek uit de kast waaruit voorgelezen kon worden.
“Het zijn korte verhaaltjes Mam”; zei de schat.
Ze verwonderde zich over het zachtaardige karakter van dit kind.
Het laatste uurtje was haar broertje bezig geweest haar uit te dagen en niet 1 keer had ze het geluidsniveau van haar stem verhoogd.
“Laat me met rust”; was haar enige commentaar geweest.

Ze keek Lisanne ernstig aan en gaf haar een knuffel.
“Je bent een schat meisje, morgen zal alles wel weer beter gaan”.
Haar zoontje was al bezig om zijn tanden te poetsen en kennelijk had hij besloten even rustig aan te doen.
Eigenlijk hadden ze elk hun eigen kamer, maar momenteel sliepen ze dan toch weer samen.
Het scheen hun rust te geven.
Het was ook niet niets wat er gebeurd was.
Gisteren was er midden in de nacht een onverwachte harde knal geweest en ook zij had geen besef van wat er aan de hand was.
Wel had ze het besef dat ze haar bed uit moest en even later liep haar dochtertje haar al tegemoet.
“Wat was dat Mam ?”; vroeg ze haar.
Het enige wat ze kon zeggen was dat ze het echt niet wist.
Door hun stemmen was Alex ook uit zijn bed gekomen en even later zaten ze met zijn drieën in de woonkamer aan een beker chocolademelk voor de schrik.
Het overleg dat er op volgde gaf hen geen opheldering, totdat ze een sirene hoorden.

Ze deed de gordijnen open en zag meerdere mensen een paar deuren verder buiten staan, halfslachtig aangekleed, vermoedelijk ook net hun bed uit.
Wat er precies aan de hand was werd haar niet direct duidelijk.
Om haar kinderen niet alleen te laten bleef ze in huis.
Wel keek ze af en toe naar buiten en zag ineens een politiewagen.
Dat verklaarde de sirene die ze gehoord hadden.
De gebeurtenissen die er op volgden waren erg traumatisch, toen bleek dat één van de buren van een paar deuren verder neergeschoten was.
Ze had het licht aangedaan in de woonkamer en na een poosje werd er bij haar aangebeld of ze een verklaring kon afleggen van datgene wat ze gehoord of gezien had.
Ze liet de agent binnen en toen deze de geschrokken en verbaasde kinderen zag, begreep hij dat ze nog niet zo lang uit bed waren.
Ze vertelde de agent dat zij drie door een harde knal wakker geworden waren, maar niet wisten wat er aan de hand was.
Van hem begreep ze dat er een pistool was afgevuurd.
Verder liet hij haar in het ongewisse.
Ze ging naar haar slaapkamer en de kinderen wilden bij haar in bed.
Dat stond ze toe.
Ze waren tenslotte behoorlijk geschrokken.

De volgende dag hoorde ze wat er gebeurd was.
Er was met een pistool gedreigd dat was afgegaan.
Gelukkig waren er geen gewonden, op een schampschot na.
Na deze verwarrende dag, zou morgen alles wel weer zijn gewone gangetje gaan.
Toen ze even later na een wel heel kort verhaaltje besloot met de vraag aan de kinderen of ze niet beter in hun eigen bed konden gaan slapen, zei de jongste: “morgen Mam, morgen doen we weer gewoon”

Schrijver: Eva Mensch, 8 augustus 2011


Geplaatst in de categorie: misdaad

3.0 met 1 stemmen 110



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Eva Mensch
Datum:
13 augustus 2011
Erg fijn dat je dit zo ziet
Naam:
Han Messie
Datum:
9 augustus 2011
Email:
hmessielive.nl
Enigszins griezelig verhaal, maar dat geen afbreuk doet aan de geborgenheid van het gezin. Integendeel, het drietal schijnt dichter tot elkaar te komen.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)