Alle inzendingen over WOUDEN

Jaren lang verwachtte Barn dat niemand hem ooit te pakken zou kunnen krijgen. Hij was snel als het licht, maar schuw als een vos. Telkens als er weer eens iemand achter hem aanzat dook hij de schaduwen in. Het licht ontwijkend vluchtte hij voor zijn achtervolger. Nog nooit had iemand Barn te pakken...

Korte inhoud van het voorafgaande Olifant en Muis wonen samen. Na een goed begin is hun relatie steeds slechter geworden. Muis heeft haar eigen woning aangehouden. Die staat al heel lang leeg. Het was aan het einde van de herfst. Het pad liep langs een slingerend beekje. De bladeren hadden...

Nog meer hete dagen en het roer gaat om in de binnenzee van mijn oceanisch brein. Al die hitte maakt op den duur aartsluie wezens van ons, we gaan zelfs loom denken en we doen er uren over om tot handelingen over te gaan. Nu zie ik ook wel dat een ander deel van de mensheid juist heel druk gaat...

Mijn positie staat niet ter discussie, zegt de partijleider vandaag. Wanneer gaat flinks praten over in een enorme kop in het zand steken? Lacht een werknemer gemiddeld te weinig naar de doerak van zijn chef, dan kan hij al rekenen op langere perioden van vijandschap. Erger nog, bij een kritische...

In de zomers heb je hier in good-old Gouda Mont Martre, wat betekent, dat er op de Markt rondom het oude, beroemde stadhuis allemaal kraampjes staan, die antiek verkopen, maar natuurlijk ook een heleboel kitsch. Het is voor de kenners van ware waardevolle spullen om daar hun slag te slaan. Ooit...

“Zandzakken voor de deur!” Wie van de lezers herkent zich in een hierna beschreven verschijnsel en krijgt tijdens het lezen meteen of na een korte tijd erna niet de neiging hetzelfde te roepen? Soms word ik wel eens wakker met een bepaald liedje of een fragment ervan en dan heb ik zoiets...

Vandaag is het de langste dag van het jaar. Bovendien is het glashelder. Daarom ben ik vanavond een flink eind gaan fietsen op het platteland. Een mooie gelegenheid om overal mijn gedachten over te laten gaan. Het liefst kies ik daarvoor heel rustige wegen uit waar je bijna niemand tegenkomt,...

(voor Judith Mok) Achter een fragiele waaier (in een rokerig jazzcafé te Amersfoort) van betoverend uitgestalde edelstenen loert de draak van het onvermogen met zijn hongerige, kastijdende ogen. Zij vecht met een oog en drie benen, een woordenninja in een donkere, vijandelijke landstreek,...

Hij verdeelde de partjes van de geschilde sinaasappels onder de medereizigers in hun vierpersoonscoupé; drie jongemannen, waaronder hijzelf en een schrijfster die niet op haar mondje was gevallen. Haar incidentele zwijgen werd door haar ritme gecompenseerd; iedere klak van haar hakken liep...

Côte d'Azur Ik denk tegenwoordig dikwijls dat het is gelukt, dat ik je ben vergeten? Dat ik gelijk had met wat ik zei over tijd en wonden. Heel zelden nog lig ik wakker met je stem in mijn oren, mijn tong verlamd van wat ik nooit zal zeggen. Ik kan al denken aan Frankrijk zonder Côte...

...en hield aan tot haar laatste ademtocht. De schelpen rond haar ranke lijf bleven door de meteorologische omstandigheden in een rancuneuze strijd verwikkeld. De ene draaide eromheen, de ander ontkende en de volgende sprak heel misschien de waarheid, hoewel: wat ís waarheid in een woud van...

Ik ben een tamelijk klein bos, met een bewogen verleden om op terug te kijken. Ik lig ten zuidwesten van Breda. Een eindje van mij vandaan stroomt het riviertje de Aa of Weerijs. Aan de overkant ervan ligt het grote, statige Mastbos. Bij een van mijn mooiste kastanjebomen staan een jongeman en een...

...Duizelend liep ze naar de wenteltrap maar het slaapgif, de vloek sloop in haar aders. Haar benen wouden niet meer. Ze zakte als een pudding ineen.

Aangewandeld over de Ceintuurbaan in Amsterdam, vanaf de Amstel. Het is een mooie zachte voorjaarsavond, uur of zeven. Sla rechtsaf, langs gevulde terrassen. Niemand zegt mij gedag. Waar zijn alle vrouwen gebleven hollend van het terras roepend: ‘Jos wat leuk jou weer te zien’. Ach, nooit...

Via mijn televisietoestel vernam ik dat de populaire Eucalypta Susan Smit (1974, Leiden) mijn visie over haar wellicht zal doen kenteren. Ik ken haar al geruime tijd als media-genieke big-smile-chick, die haar duik in de heksenmagie in oppervlakkige heksenlectuur heeft gegoten, rijp voor de massale...

...helder blauwe zee, witte stranden, en prachtige wouden.’ ‘Je zult daar wel veel hebben rond getoerd of niet,’ zei ik. ‘Ben je gek man, ik ben op vakantie. We hebben wel even een mooie waterval in de buurt gezien, maar verder heerlijk aan het strand liggen.’ Ach denk ik dan, laat...

< NB: Alle gebeurtenissen, namen en dergelijke zijn © Mij > < Het verhaal is nog niet helemaal af > 'Nilthri..' als een zacht briesje, een fluistering van de wind, kwam deze naam over de bloedrode lippen van het afgepeigerde magische schepsel. Aan de rand van Li Oyris lag ze in...

Terwijl zij in slow-motion bukte, de rode trui helde naar voren, zag ik haar prachtige borsten, klein en stevig, een BH terecht onnodig, de blozende tepels als twee pinken zo lang, ze wilde dat ik keek, want haar ogen spraken boekdelen, om mij te sarren? aan te moedigen? Of dacht ze het komt er...

De ziener Geen glinsterende dageraad, geen glans van goud en van ivoor op de gevesten van de zwaarden, geen paarse avond die de bloemenwei bedauwt waarover manen waaieren van blauwe paarden, geen goden uit de groene schemer van het woud, geen opgloeiende as in uitgedoofde haarden nooit...

...de Ardennen In nevel knarsen wielen door de wouden. De paarden houden bijna voor bevel al halt. Ze liepen reeds op duizend heuvels en langs duizend beken. Rust nu, tussen vreemde bomen. Herkent de dichter van de buizerd en de sperwer het verschil in klank? Hij krabt zich in het haar,...

...meer op de paden door de maagdelijke wouden. En de sneeuwpoppen met rode haren vielen onafgebroken uit de hemel. En af en toe vond hij een boshuis en daar vond hij een krop sla, plukte het en op de plek waar hij de wortels brak legde hij het volgende gedicht neer: Ik bid voor...

Godzijdank heeft Franz Kafka 'Het Proces' geschreven en ligt '1984' van George Orwell daarbij in het verlengde en weten inmiddels velen dat het met de overheid vechten tegen de bierkaai is en dat iedere burger, hoe gewiekst ook, het onderspit delft. De overheid wordt geregeerd door een bepaald...

(voor Hans Thoma (1839 - 1924)) Je bent geboren op 2 oktober 1839 in Bernau im Schwarzwald, in de Duitse deelstaat Baden-Württemberg. Je was van een eenvoudige afkomst. Jouw vader was een molenaar en houthakker in het Zwarte Woud. Je begon jouw artistieke loopbaan met het beschilderen van...

Nadat hij de honden thuisgebracht en een afdruk van de hoef gemaakt had, ging Juliano te paard van huis. Hij had brood bij zich, de hoefafdruk en wat geld. Eerst ging hij langs bij zijn vriend Luca. Vertelde hem het een en ander, gaf hem wat geld, het brood en de hoefafdruk. Samen gingen ze weer...

...romantitels te binnen. ‘Eeuwig zingen de wouden’, ‘eeuwig is de nacht’. Mijn gezin balanceerde op het randje van die eeuwigheid. Tanken bij dat ene verlaten tankstation dat we nog tegenkwamen, was onmogelijk. De pinautomaten werkten niet meer en de slangen waren stijf bevroren. We...

Van de woelige plaats Drachten loopt die mooie weg Zuid langs statige boerderijen en mooie weiden, sprekend van ruimte en vrijheid. Hoe heerlijk is het om het Zuid te volgen en de rand van het Olterterper bos te zien naderen. Wanneer deze omgeving heel stil is, kunnen er weleens onbekende, zachte...

In het bloeiende weiland aan de zandweg ontwaakte weer nieuw leven. Jonge glimwormen kropen uit hun windseltjes, waarin ze zo lang hadden geslapen. Verheugd begroetten de pasgeboren kevertjes het grote woud van grashalmen en bloemen. Hun vorige leven van larve was helemaal vergeten. Maar nu...

Als we hoger in de bergen en tussen vulkanen door rijden word het mistig van de nevels der warmwaterbronnen en ruikt het sterk naar zwavel. Yani lijkt iets rustiger te zijn geworden en neemt wat snelheid af en komt naast me rijden. We reden nu zo'n twintig kilometer per uur langzaam glijdend...

Met in mijn achterhoofd dat dit wellicht wel eens mijn laatste hartenkreet kan zijn, reageer ik op het artikel 'Seks voor Christenen' (Trouw, 15 oktober 2015) van Marinde van der Breggen over Marc Angenent. Na een opleiding seksuologie begon hij begin 2012 als 'De Passiecoach Nederland'. Hij...

Tijdens mijn verblijf van anderhalf jaar in een therapeutisch centrum in het psychiatrisch ziekenhuis 'Zon en Schild' sliep ik met Hans op één kamer. Hans had een ruige baard en hij was militair geweest, waardoor ik een beetje het gevoel kreeg, dat ik alsnog mijn militaire dienstplicht mocht...