Hilde Pinnoo: Côte d'Azur
Côte d'Azur
Ik denk tegenwoordig dikwijls dat het is
gelukt, dat ik je ben vergeten? Dat ik
gelijk had met wat ik zei over tijd
en wonden. Heel zelden nog lig ik wakker
met je stem in mijn oren, mijn tong
verlamd van wat ik nooit zal zeggen.
Ik kan al denken aan Frankrijk
zonder Côte d'Azur, kijken naar huizen
en niet alleen het jouwe zien, proeven
en drinken van andere flessen, andere
glazen. Ik kan zwijgen en niet alles
schreeuwt meteen je naam. En als
het toch gebeurt, dan lach ik gewoon.
omdat iemand zei dat dat helpt. Ik lach
ontzettend vaak tegenwoordig.
een geluk dat het helpt.
Hilde Pinnoo is geboren in 1962 te Brussel.
Ze studeerde theologie en Toegepaste Economie aan de Katholieke Universiteit van Leuven. Ze is wat dat betreft een theologe, filosofe en esthetica ineen, wat je ook sterk terugvindt in haar poëtische bespiegelingen. Ze hanteert een zo op het eerste gezicht zeer eenvoudig woordgebruik, maar daarmee bedriegt ze de schijn, want ze weet er wel degelijk een heel beeldrijk imperium mee op te bouwen en daarbij gebruikt ze niet in de minste plaats de methode van het suggereren. Er staat heel wat tussen de regels door, haar gedichten zijn werkelijk samengebalde verhalen, samengeperste sponzen. Als een megaspons zuigt ze de beelden op, zoals ooit in de wereldstad Brussel, waar ze leerde de vele, drukke, interessante taferelen te onthouden en later te ontdoen van opsmuk en ze neer te pennen.
Ze publiceerde o.a. in: Vlaanderen, Gierik/NVT, Kreatief, Deus ex Machina, Dighter en Krakatau.
Ze is bankier geworden, althans ze beweegt zich binnen de financiële wereld van België.
Voorts zat ze op de SchrijversAcademie en daar leer je toch ook wel het een en ander om succesvol aan de literaire weg te timmeren.
Welnu, in 2005 verscheen haar dichtbundeldebuut 'Dichter dan mist' bij uitgeverij P te Leuven. Ze won hiermee de Publieksprijs voor de beste poëziebundel 2005. Het handelt over liefhebben en verliezen, wachten en weggaan, zwijgen en schrijven.
Momenteel woont ze in Dilbeek (Dilbeekse Cahiers) en na een dag van cijfers en geldmunten grijpt ze 's avonds naar de woorden om het evenwicht te herstellen van alfa en bèta, verstand en gevoel. Daarbij ontkurkt ze dan een goede fles wijn en zakt ze heerlijk weg in haar literaire domein.
Die studie theologie was zeker voor haar eigen plezier, want daar heeft ze nu niet echt iets aan. Over God valt toch niets te leren, dat leer je vanzelf wel.
Ze was aanwezig bij het Klein Festival van de Europese Dichtkunst en bij de 'Nacht der liefdesgedichten' te Diest.
Ze ontving de Simon-Michaël-Coninckxprijs voor haar gedicht 'Boomgaard' (250 euro).
In 2006 won ze een speciale prijs tijdens het Utrechts Literatuurfestival. Ze komt op mij over als een Freya en een Diana, vooral die laatste godin, want ze jaagt maar door in het onmetelijke woud van de poëzie. Haar rode appelwangen (iets teveel Bacchusdiensten?) getuigen van een gezond doorzettingsvermogen en haar stevige postuur doet haar zeker niet omwaaien.
In 2008 verscheen haar tweede dichtbundel 'Zonder testament', 32 romantische gedichten (in drie jaar, ietwat karig), maar gedegen aan elkaar gelijmd. Statistisch gezien zou ze rijp moeten zijn voor een derde dichtbundel, maar poëzie is niet te berekenen.
Geplaatst in de categorie: literatuur
Hilde Pinnoo
155
Geef je reactie op deze inzending: