Alle inzendingen over bloeien

De glimlach op je lippen is het laatste wat ik van je zag. De duizenden tranen, de ontelbare krassen op je ziel en het cruciale gevoel van machteloosheid die zouden volgen, heb ik niet meer meegemaakt. Jij was voor mij het mooie, zorgeloze meisje dat door de mantel der liefde werd bedekt, de...

Tijdens de eerste dagen van december staat een als het ware goedmoedig, geruststellend half maanschijfje aan een donkerblauwe hemel en het is juist zichtbaar door de uitsparing van mijn gordijnen.... In deze tijd kwamen wij, de kleinkinderen, bij oma voor de Sinterklaasviering.... Op de met...

Het meisje op de foto heeft aarzelende borstjes en op de achtergrond is het huis zichtbaar. Het meisje ben ikzelf op 13-jarige leeftijd en het huis is mijn ouderlijk huis uit die tijd. Veertig jaar later zag ik het arbeidershuisje terug, op een oktoberdag, toen storm en regen de ramen geselden...

De voorzitter van de vergadering zat verbijsterd, verrukt en gebiologeerd naar de management-assistente te staren, die een nieuw zomerjurkje droeg dat de aanzet van haar borstjes onbedekt liet en die op verleidelijke wijze wapperde met een paarse, gelaagde waaier, tevens om haar...

“Verstikkende empathie knijpt de kelen dicht van lotgenoten. Ze hebben de leugen verspreid met hun praatcultuur vol medelijden.” Een boze Bjarne Gosse probeerde zijn frustraties te verwoorden. Tijdens zijn korte verblijf in een instelling voor geestelijke gezondheidszorg had hij vooral geleerd...

Op 11 maart 1988, dertig jaar geleden, mocht ik in de Joannes van Oisterwijkstraat de sleutels gaan halen van de woning die mij sindsdien tot een thuis is geworden. Ik heb deze opgesierd en ingericht en de welhaast onvermijdelijke wederwaardigheden die ieders leven zozeer kenschetsen, zijn er...

...als openlijke homoseksueel. Joop bleek te bloeien en te stralen. Ik begreep ineens het tragische drama in mijn vaders leven. Ik ben blij dat ik hem na zijn uit de kast komen nog heel vaak heel vrolijk en licht heb gezien, vooral tijdens een wijntje of een lekker gebakje, waar hij altijd...

(Een zinnenprikkelend drieluik) Toen ik uiteindelijk sliep, kwam weer die droom over de straten van 'crowded Caïro' tijdens een meer dan prachtige nazomer; de taxi stond te wachten. Zelf loste ik op in die MYRIADE VAN MENSEN. Gemiddeld kleiner dan ik, maar in meerdere malen meervoud. Een...

...en vandaag de dag, dertig jaar na dato, bloeien ze weer.Op die lang-vergeten dag bewonderde ik de ruime, ouderwetse kamers van wat mijn woning zou worden tot mijn grote voldoening en tevredenheid.Ik zou de flat meubileren met mijn oude, met nerven doorgroefde bureau uit mijn schooljaren...

Soms, in tijd en altijd op een verkeerd moment, zijn vlekkeloos gesproken woorden schaars goed. Echter nooit bij mensen met een verbonden geest. Ook zonder woorden voelen zij elkaar aan. Het kan soms even duren, hoewel de lengte van een lichtjaar in het donker geenszins overeenkomt. Uiteindelijk is...

Het Heidepark omringt als een beschermende gordel de gebouwen van "Amarant", de inrichting voor zwakbegaafden en de daar eveneens gevestigde hospice, met groene lanen waarin het licht en de schaduwen van een junidag hun spel spelen en waar een romantische, vervallen villa valt te bewonderen, die...

...gekonkel, ellebogenwerk, kwaadsprekerij en gepest? Het spijt me nauwelijks. De "eurotekens" heb ik niet in mijn ogen: in mijn stille, meditatieve afzondering kunnen voor mij andere bloemen bloeien, andere vruchtdragende gewassen opschieten, zoals daar zijn de vruchten van de stilte, van de...

Het Heidepark omringt als een beschermende gordel de gebouwen van "Amarant", de inrichting voor zwakbegaafden en de daar eveneens gevestigde hospice, met groene lanen waarin het licht en de schaduwen van een junidag hun spel spelen en waar een romantische, vervallen villa valt te bewonderen, die...

Toen de esdoorn aan mijn venster uitbottende knoppen van veelbelovend helgroen gebladerte droeg en iedere dag een ietsje meer in bloei kwam te staan en toen de maisgele en citroengele narcissen in het plantsoen dicht opeengedrongen, als zochten zij steun bij elkaar, weerstand boden aan de nog...

In de hemel werd de zoete wijn gebotteld om de bittere spijzen te vergezellen. De mensen die niet meer op aarde waren zochten heil in de geneugten van een bitterzoete verpozing. Ook Bjarne had hier eigenaardige gedachten over. Wat zou er waar zijn over een leven na de dood. Hij dronk zijn wijn...

(voor Nico Scheepmaker) Het is altijd weer dat verslaafde terugkeren naar een pen, die lege papieren bloemrijk weet te vullen. Altijd die felle reactie op een al te saaie buitenwereld, die geen status biedt aan dichters met een Keltisch charisma. In hem bruiste de geestdrift van zijn...

Ook al moet ik 's morgens mijn auto nog schoonmaken omdat een ijslaagje het zicht ontneemt, de lente is duidelijk in aantocht. In onze tuin staat de Camelia op springen. Het is een wonderlijke plant. Ze heeft de kou in combinatie met zon nodig om haar volrode roosachtige bloemen te laten...

Met het vooropgezette plan en met de bedoeling mijn liefde kracht bij te zetten, een liefde die verflauwde en taande en dan weer opleefde, zoals de liefde pleegt te doen, in overeenstemming met de uiterst grillige wetten die haar regeren, zoals de branding ten eeuwigen dage af- en aanrolt in een...

De imposante voorgevel van het Nederlands Textielmuseum rijst hoog op aan de Goirkestraat. De fabrikantenvilla's die haar omringen baden in het licht van een laat winterzonnetje. In het restaurant is het druk. Jonge sierlijke meiden in de bloei van hun jeugd serveren de drankjes en versnaperingen...

...wilde brem in stralend geel, de vlieren bloeien met grote witte bloemschermen. De bloesem van de fruitbomen is omgevormd tot beginnende pruimen, appels, peren, perziken. De kersen zijn rijp en langs de kant van de weg te koop. Zonnebloemen in wording staan ruim een meter hoog. De...

...weggetje door landerijen, en ook aan mensen en dieren. Want van complimenten groeien en bloeien we denk ik allemaal.

Redden we het of halen we het niet: dat was de grote vraag! Loerend naar buienradar zei ik: over een kwartiertje zou het moeten kunnen, dan halen we het net! De vraag was niet 'of we ergens op tijd zouden zijn', neen, de vraag was 'of we als twee verzopen katten thuis zouden komen'. Als de...

...koesteren zich in de warmte, duizend bloemen bloeien in de natuur en dieren worden geen moment bedreigd. De mensen die de trein op haar levensreis tegenkomt zijn altijd vriendelijk. Soms zijn het korte ontmoetingen, dan zie je mannen, vrouwen en kinderen vrolijk zwaaien naar de rijdende...

...Wij lopen over een pad waar de rozen voor altijd bloeien en toch hangen wij Jezus aan het kruis. Waarom doen wij mensen dat? Is dat uit zelfbescherming? Uit angst voor de pijn van de woorden van een ander? Zou het niet (h)eerlijk zijn als wij altijd oprecht en eerlijk zouden leven en dat elke...

...grote bloemperk voor zich. In april en mei bloeien daar de échte Eftelingtulpen. Die bloemen van zuiver wit, overgaand in bleek roze, beelden het brein van de leeftijdsloze Eftelingbezoeker. In diens denken en gevoel gaan het daagse leven en het tovergebeuren vloeiend in elkaar over om zich...

We waren bijeengekomen in het Restaurant van het Zorgcentrum dat uitmuntte door kaalheid en armoedigheid. Glazen wanden rezen op en boden uitzicht op arbeidershuizen waarvan de troosteloosheid door de aanwezige gasten niet werd opgemerkt. Vele demente ouderen waren aanwezig en zij werden...

...beloofd ter ere van de vrede te bloeien, de vogels hebben gezworen niet te slapen op de eerste dag van de vrede (behalve de kwartels natuurlijk die zoals altijd bang waren en vluchtten), in de trams werd muziek gespeeld, wij volwassenen, zetten onze mutsen op van oude...

In het park staat een bankje. Zo’n bankje voor mensen die geen haast hebben. Die de tijd nemen even naar de bomen in bloei te kijken. Niets voor mij, maar toch ga ik even zitten. Naast de bank een vuilnisbak waar nooit iemand iets ingooit. Behalve in deze. De vuilnisbak is tot de rand gevuld met...

Dansend op een spoortje licht verglijdt fossiele tandpasta in een dartele droogbloem. Gestolde tijd van de Haarlemse schilder Kees Verwey. Stillevens aan het einde. ”Ik vang de laatste bloei.” Ingelijst een blikvanger voor de Rotterdamse kunstkenner Robin Adèr, ooit conservator bij...

...dan een uur rustig. De zon schijnt, de rozen bloeien nog weer even en ik rijd verder met tranen in mijn ogen. Ik vraag me af hoe dat komt. Ik weet het. Na het overlijden van ons zusje dat aan leukemie leed, in 1960, waren we allen verdrietig en moe. Ik, als oudste van vijf, was 14...