Alle inzendingen over eenzaamheid

Op de rand van mijn bed zat een heel klein mannetje. ‘Wat denk je van het leven?’ vroeg hij en lachte zoals alleen maar kleine mannetjes kunnen lachen. Toe maar, knikte hij aanmoedigend. ‘Ik vertel het niemand. Ik verzwijg alle geheimen zoals geen mens dat doet.’ Ik voelde een verlangen...

...door Polen. Hij leed aan doofheid, wat zijn eenzaamheid vergrootte. Hij is twee keer getrouwd geweest. In 1970 trouwde hij met Myra, een Australische vrouw met een joodse achtergrond. Hij schreef 'Exodus' voor haar, een vermenging van zijn herinneringen aan een Auschwitz-bezoek en zijn...

Zeegezicht Op de palm van jouw hand, in dat landschap van gevormde levenslijnen, niet groter dan een flinke waterdruppel - terwijl zonsondergang de hele hemel boven de eindstreep van het eiland ginds in Turner-kleuren zet - die babykrab, voorzichtig van tussen de basaltblokken geraapt, z'n...

De man had ooit een leuke spelende huismuis en dat was zijn troost en zijn leven. Verder had de man niemand behalve een verre vriend die hij alleen maar opbelde zo eens per jaar met zijn gewichtige en loodzware grijze telefoon met draaischijf met alle nummers erin. Nu het was vlak voordat de...

...In jouw werk bleef je de melancholische eenzaamheid uitbeelden. Jouw laatste werk was 'Boom met raven', waarop toch nog stukjes blauwe lucht zijn te zien, wat een voorbode van het schitterende zonlicht kon zijn. Op 1 maart 1935 overleed je in Stavelot. Je werd 68 jaar. Jouw beste...

...nauw gedreven gevoeld hebben. En eenzaam. Ja, Eenzaamheid was beslist de grootste drijfveer achter zijn fantasieën. Pierre begreep waarschijnlijk als geen ander dat zijn vriendschappen op leugens gebaseerd waren en dus niet werkelijk bestonden. Pierre is maar tweeëntwintig jaar geworden....

...was veranderd aan alle toverkunst die tegen mijn eenzaamheid vocht. De decemberlichten in de winkelstraat werden ontstoken, wellicht was dit de route naar een verlichte kerst. Als die heilige man met zijn baard weer was vertrokken, kon ik me richten op de eerste kerstdagen na de dood van mijn...

...ik zou toegeven wat mij bezighield als de eenzaamheid mij te machtig werd. Een gewaardeerde collega-schrijver liet een reactie achter onder het verhaal over het kerstfeest zonder mijn vader. Hij schreef iets over Arnon Grunberg en een puntje zuigen, ik durfde hem niet te antwoorden dat...

...het mantra van de overheid. Inclusief het eenzaamheidsvirus - volgens onze vorst oplosbaar - gaan de ouderen mogelijk binnenkort thuis in quarantaine. De versoepeling van de corona-maatregelen in stapjes gaat in deze groep in mini stapjes, zo stel ik mij voor. Nu al lopen ouderen schichtig...

Ze waren laf. Angst om de magere overschot die hen nog restte te verliezen. Krampachtig levend op een boom met daaraan slechts een tak. Geen bloesem om mee te pronken, geen vrucht om te proeven. Zelfs geen enkel blad nog om te beschermen. Laf van angst wachten ze er. Tot de tak zou breken. ...

...voelen, wat we toen niet konden weten. Ik de eenzaamheid, jij de machteloosheid. Voelen wat toen zo ver van ons af leek te staan. Ik tel de sterren. Welke ooit zullen vallen, ter vervulling van een wens. Ik wens jou als wie ik me toen heb gevoeld. Dan weet ik in ieder geval de leegte die...

...verdriet met zich mee en helaas weer wat meer eenzaamheid. We hebben afspraken gemaakt; omdat mijn buur graag een andere relatie wil, blijf ik nu meer uit zijn buurt. Niet meer samen boodschappen doen, samen geen frietjes meer eten en niet meer samen de hond uitlaten. Daar heb je ze weer...

...mij, immers, dichters zijn zichtbaar ziek van eenzaamheid en in hun jaszakken verbergen zij hun losse, bijeengescharrelde woorden als verkruimelde tabak. Hun ogen hunkeren naar jonge wijn, die rijkelijk bedwelmt, ze zijn de gulzige tepelklevers van hun rondborstige, romige muzen. Geestelijke...

(voor Nico Scheepmaker) Het is altijd weer dat verslaafde terugkeren naar een pen, die lege papieren bloemrijk weet te vullen. Altijd die felle reactie op een al te saaie buitenwereld, die geen status biedt aan dichters met een Keltisch charisma. In hem bruiste de geestdrift van zijn...

'Jij hebt zelf in je hart het graf gedolven' [J.J. Slauerhoff] De hagen zijn weer ondoordringbaar in de hoogte en de breedte gegroeid, er is geen geheime doorgang meer en Doornroosje slaapt met de slaap als een beminde die mijn jaloezie wekt, nee, Morpheus is een wrede verrader en rampen ledig...

...in huis tegen ongewenst gespuis of misschien uit eenzaamheid...dan ook niet zeiken over je vloerkleed...en hij maar kwispelen zeker, door zijn beste vriend doodgetrapt. Nee, wij lusten geen hond, alleen rauw zeker... slaat de natuur terug, in modderfiguren, we lijken...als big brothers de...

...lezen in de open boeken die ze zijn. Na te lange eenzaamheid en te veel bier komen ze op de proppen met ‘Excuseer, ik had ineens jeuk aan uw knie’ en ‘Sorry, juffrouw, ik ben mijn telefoonnummer vergeten, mag ik dat van u hebben?’. Alleen de stoerste uit de groep durft met zo’n zin op...

Brandon Bryant zwaait af. Vier jaar lang zit hij bij de Amerikaanse luchtmacht. Letterlijk. Vanuit een comfortabele bureaustoel tuurt hij urenlang naar een groot scherm. Een eigen zetel in een stinkend donker hok in de woestijn van Nevada. Als op een zolderkamertje. Zijn focus op mogelijk gevaar....

...geschenken het hart van mijn verre vriendin ook verheffen boven gemis, pijn en eenzaamheid?

We zaten samen op de achterbank van een deeltaxi die ons vervoerde vanaf de paviljoens van een zwakzinnigeninrichting waar ik mijn broer had bezocht (mijn broer was opgetogen geweest om de Donald-Duck-boekjes en om de chocolade die ik hem gebracht had) en ze wierp blikken in mijn richting waarmee...

...met de exuberante breedgerande hoeden....) het enige soelaas tegen mijn grondeloze eenzaamheid......

Vroeger bestond er nog geen Tsunami. Ik kan me in elk geval niet herinneren dat er één plaats vond voor die bewuste Kerstdag in Indonesië. Maar daar wilde ik het eigenlijk helemaal niet over hebben. Ik zag ze zitten vandaag: de eenzame ouderen. De nacht was al in zicht en ze zaten...

Als velen iets doen, heb ik de neiging iets anders te doen. Bij voorkeur het tegenovergestelde. Dat heb ik dus ook op Koningsdag. Als velen het Wilhelmus gaan zingen of op zijn minst plechtig luisteren, heb ik de neiging mij af te keren. Desgevraagd zeg ik, dat ik me geen Nederlander voel....

...Het gaat over een kluizenaar die in de eenzaamheid van het woud leeft. De mensen van het dorp beneden in het dal komen bij hem met vragen over het leven. En hij beantwoordt die. Het gaat over hoe je kunt geloven in god. Zonder de kerk, die vaak mensen verwart. Hij gelooft in god, maar in...

Afgelopen zaterdag fietste ik door de stad Groningen om te kijken wat voor sfeer er was rond de intocht van Sinterklaas. Mij viel op dat het pleit is beslecht. De strijd is gestreden. De laatste arrestaties zijn gedaan, de protestborden voor en tegen kunnen bij het afval. Kleine kinderen waren...

...kotsen, pak op je kont en voor straf naar bed. Eenzaamheid, gevoelens van verstikking: huilen, krijsen, boosheid, verdriet, frustratie... Voor mij hebben 'de bossen nooit meer gezongen'. Tot op de dag van vandaag zou ik het liefst met een kettingzaag alle bossen te lijf willen gaan, op een...

...maakt mijn eenzaamheid draaglijker, die verdomde eenzaamheid! Het is niet iets wat je uit je lijf rukt, maar anders - als toen ik in Charleville ronddoolde, moe van hun carnaval, woedend op hun zotte tronies, hun naargeestigheid. Het lijkt nog steeds de nasleep van die turbulente dagen, toen ik...

Ik neem bijna dagelijks een haring met uitjes, omdat ik het lekker vind, omdat het gezond is, omdat wij Nederlanders dat al eeuwenlang doen en onze voorgeslachten waren zo gek nog niet, krachtige kerels die de Noordzee opvoeren met hun houten schepen, jenever en tabak. Ik denk dat de vrouwen de...

(voor Lucy Maud Montgomery (1874 - 1942)) Je bent geboren op 30 november 1874 op Prince Edward Island in Clifton (nu New London) in Canada. Jouw moeder Clara Woolner Macneill Montgomery overleed toen jij bijna twee jaar was. Zij had tuberculose. Daarna ben jij door jouw grootouders verzorgd. Je...

Borderline is soms één minuut me gelukkig voelen, intens, tevreden en dan weer die onrust. Straffen moet ik, zeer voelen, ik voel niet, ik besta niet, ik ben niet. Borderline is “laat me met rust”, “rot op” en tegelijk “bel, bel me”, “houd van me”, “geef om me”. Borderline...