Alle inzendingen over gezichten

Morpheus heeft mij in slaap gewiegd, kreeg van hem nog een Friese kopstoot en ging onder zeil. Dromen overkomen mij elke nacht en laatst was het bijna waar. Een teder gezicht kwam zacht deze nacht en kuste vluchtig vol passie mijn mond, bijna schaamteloos maar wel met stoute ogen. Daarna was...

De zus, de liefdevolle, bezorgde en betrokken zus van de zeer zwakbegaafde man, leest zijn wisselende sentimenten af van het gezicht van haar broer. Zij probeert uit zijn gebaren zijn gemoedstoestand op te maken. Met behulp van haar kunstzinnige gaven zal zij een wandschildering vervaardigen die de...

Half uurtje wandelen vanaf mijn afspraak naar huis, maar het plenst van de regen. Het is al laat en ik wil misschien nog naar het stembureau. Ik pak vandaag de bus. Die komt keurig op tijd en zit nog niet helemaal vol. Het kaartje is duur, maar ik kan zitten en blijf lekker droog. Een vrouw stapt...

Tijdens het face-timen, zie ik de helft van mijn moeders gezicht, een traan rolt over haar wang. Ik wou dat alles weer normaal was, zegt ze. Als ik haar uitleg dat er een virus heerst, kijkt ze me verbaasd aan. Als ik haar spreek via skype of face-time leg ik haar opnieuw uit over het besmettelijke...

Er rust een schande op iets weten, als niemand heeft gevraagd te spreken, en er is geen tijd meer voor elkaar. Vroeger was het beter. Vroeger was het altijd beter. De weemoed in een oud gedicht blijft echter niets dan woorden, stijl zonder gezicht. Mijn hart gaat uit naar oude dichters, gekweld en...

In wachtkamers van artsen, tandartsen en mondhygiënisten tref ik nogal eens te midden van de tijdschriften, die daar slordig liggen opgestapeld en die kennelijk dienen om de wachttijd wat te bekorten met enig amusement en wat informatie, de "Libelle" aan. Als je het tijdschrift openslaat, zie...

De tante; de enige tante die ik nog bezit te midden van een familie waarin de dood heeft huisgehouden en toegeslagen als een stormvlaag en een pestepidemie, is naar Tilburg, haar dierbare geboortestad gekomen..... Ik ken de trekken van de verbittering, van het hardnekkige en langdurige leed in...

Er was eens een meisje dat Kimberly heette. Achttien lentes nadat ze een luchtje was gaan scheppen toen het verstand werd uitgedeeld, besloot ze dat er iets mis was met haar gezicht. Er ontbrak iets. En dus ging ze met haar vader en haar oom naar een tatoeëerder. Aan Rouslan – want zo heette de...

Er lijken er steeds meer bij te komen de laatste tijd. Nee, het gaat hier niet over vluchtelingen, maar over Dermaptera! Nu wordt er altijd gezegd dat alles wat je uitstraalt weer als een boemerang bij je terugkomt, al is dat soms pas na jaren, maar ik persoonlijk herkende me aanvankelijk totaal...

In die tijd droeg ik nog jurken. Het café bevond zich in een bocht van de weg, daar waar de Korte Heuvel overgaat in de Tivolistraat. Daar ontmoette ik haar voor het eerst. We schreven negentiennegenenzeventig en veertig jaar na dato is ze nog mijn vriendin. Haar grijze haar mondt uit in een...

Ik heb een prachtige dag achter de rug en ik ga die niet met u delen, ik houd hem lekker voor mezelf. Watskebeurt zult u nooit weten, gniffel gniffel, lachen in de vuist tovert een glimlach op mijn gezicht. Sliep uit. Maar morgen even niet, op tijd m'n nest weer uit, klanten zijn...

Vijfenzestig jaar geleden stond mama's bed ineens in de voorkamer en de vreemde wijkzuster in de vijfiger-jaren-schort was daar plotseling. Een zus en een dochter was ons geboren en mijn trouwe zus stond levenslang aan mijn zijde als niemand anders. Eens kwam een jongeman; een man om haar te...

Ik spreek haar aan met de naam die haar gegeven is (door liefhebbende ouders???), haar naam die nu bijna door niemand meer uitgesproken wordt: "Trudy ben je weer op pad???" De dag duurt te lang in het flatje en nu bivakkeert Trudy in de restaurants. Is zij weggejaagd bij de GGZ??? Zij heft haar...

Ik kijk naar je, de tranen lopen over mijn wangen, ik voel aan je gezicht, zo koud maar zo vertrouwd. Gedachten schieten door mijn hoofd, dit is de laatste keer dat ik je zie, de laatste keer dat ik je kan aanraken, de laatste keer, nooit weer zal ik je zien. Levenloos lig je voor me, ik kan...

De oude man keek over het landschap heen. Hij stond op de hoogste bergtop die er in zijn land was. Zijn gezicht was verweerd. Zijn rimpels waren groeven die welhaast pijn moesten doen. Desondanks lag er een glimlach op zijn gezicht. Hij had een binnenpretje. Omdat hij Het wist. De oude Indiaan...

...lijkt een bewegend kubistisch schilderij. De gezichten van mijn collega’s missen een oog of een mond. Het vermoeden dat Picasso ook last had van aura’s is terecht. Mijn vingers die zelf weten waar de letters op het toetsenbord zitten zijn de weg kwijt. De woorden die verschijnen lijken in...

Ik ben een anorectische werkweigeraar. Onzichtbaar. De dodendans verstopt uit angst dat ik gezien werd en vermoord in dwang en overmacht van mensen. Doe je ogen dicht. Snoer je mond. Sluit je gezicht. De minachting zweet uit hun torenhoge geldzuchtige gebouwen. Er is een overmaat aan goede...

Nooit had hij de blauwe meren bij Luzern en Genève gezien, maar hij had zich een voorstelling gemaakt van het paradijselijke en etherische blauw: het staalblauw van de berghellingen, het donkerblauw van de rimpelende wateroppervlakten en het milde blauw van de alles overkoepelende, oneindige...

Mijn juffrouw Engels van de Middelbare Tuinbouwschool te Utrecht had mij gebeld om een afspraak te maken om bij haar Italiaans te komen eten in haar woning in een buitenwijk van de stad. “Zou het je aanstaande zaterdag uitkomen Bjarne, er komt ook een derde persoon voor de gezelligheid.” Ik...

De reden waarom men zich bevindt in het restaurant van het St. Elisabeth Ziekenhuis te Tilburg zal zelden positief of aangenaam zijn, maar hoe kan ik mij verbeelden dat, toen ik mij daar bevond voor het aanstaande bezoek aan een vriend, velen hulpbehoevend naar mij staarden met in hun blikken...

Welke zal ik doen, vind jij. Deze? Of toch deze? Wacht ik draai me even om. Ja natuurlijk vind jij die leuker, jij kijkt alleen maar naar mijn kont. Kijk nou eens wat een achterlijke kont ik hierin heb. Daar kan ik absoluut niet mee aankomen Ja, jij vindt het wel meevallen, maar ik moet er...

...in de Heer gelooft, zal na de dood van het eeuwige leven niet weten. Zo mag je het Urker Mannenkoor niet met applaus belijden, maar op tv wél hun gezichten snijden. Ja, de duivel zong zich helemaal los, de bijbel is geen kinderpost. Kind, je hebt groot gelijk, God is veel groter dan Hij...

Eén van de grootste afknappers op sites als deze zijn de anonieme klepzeikers die om één of andere reden altijd blijven denken dat ze interessant zijn. Punt is dat het om pure lafheid gaat. En daar valt eigenlijk weinig aan te doen. Je hebt een karakter of je hebt het niet. Als we dan...

Het portret ontroerde mij. Afgebeeld was een jonge vrouw, in feite een meisje nog, met een pop in de tedere armen. Op het gezicht van het meisje tekent zich de kwetsbaarheid, de naïviteit, de onschuld en de argeloosheid af die van alle tijden zijn en die de jeugd, nog niet aangeroerd door de...

...Intercom-apparaat vertoonden zich de opgewekte gezichten van een jongeman en van een jongedame, goedgunstige vertegenwoordigers van de liefdadige organisatie die in Tilburg opkomt voor de armen. Ze torsten een grote kartonnen doos die ze de drie trappen die leiden naar mijn appartement...

Mijn fiets staat nog bij haar, dus moet ik even lopen. Het is niet ver, maar het lijkt eeuwig. Mijn buik doet zeer, heel erg zeer. Zie je me al gaan, met een chagrijnig gezicht en mijn handen op mijn onderbuik? Heel even moet ik stil staan, zo zeer doet het. Voorovergebogen sta ik op straat,...

Ik voelde dat er aan mijn arm werd gerukt. ‘Wat?….Wie?…’, stamelde ik slaperig. Ik deed mij ogen open en staarde in het gezicht van Yusuf. ‘Er is telefoon voor je. Ik weet niet wie het is. Maar ik ga dit zaakje grondig uitzoeken Kyra’. Nu zat ik helemaal rechtovereind in me bed. ‘Wie...

Ik kijk even in mijn glazen bol, wat me vandaag allemaal kan overkomen. Oei, binnen blijven dus, in ieder geval vanmiddag niet naar buiten das niet handig. Terwijl ik mijn lange nagels pimpelpaars lakt strijkt mijn zwarte kater zich langs mijn jurk. Theodorus heeft honger. Ik vul zijn voerbak bij...

We hadden een beetje mot met de bovenburen. Of als je het optimistisch benoemt, er was een discussie gaande over wel of geen bakfiets voor de deur. De bovenburen hebben namelijk twee kleine kinderen. En wij wonen beneden, met de ramen op straat, een bankje en de scooter voor het raam waar we zelf...

Hij wacht aan de andere kant op het dak van een hoog gebouw en tussen ons hangt diep het asfalt in een dunne rook. Geen gezicht heeft hij. Ik mis de veilige hand die wijst naar een lange lijn waarop ik lopen durf. Ik sta alleen, weet dat ik springen moet, haal het rakelings tot aan...