Alle inzendingen over taferelen

...kerstverlichting gaat uit na Nieuwjaar, maar de taferelen blijven. Een sliert gedoofde lichtjes dwarrelt uit de dakgoot, een vage kerstster ontsiert de voordeur. Op het einde van het jaar wordt traditioneel ook het woord van het jaar bekendgemaakt. Tuigdorp is het geworden in Nederland. In...

Op een warme zomeravond in juni besloot ik wat afkoeling te zoeken in een park. Ik vond een bankje onder de bomen, waarop ik neerplofte. Het zweet veegde ik van mijn voorhoofd af en genoot van de - enigszins - koele wind. Alles was mij welkom, vergeleken met de warmte in de flat waarin ik...

Toen de avond viel op de 16e juli j.l. had zich een menigte verzameld in het Reeshofpark in Tilburg. "Ceux qui se savent désirés, se font attendre" zegt men in Frankrijk en dat gold op die avond ook voor de heren van de band "Cookies and Cream", maar toen ze eindelijk verschenen,...

Mijn elleboog beweegt zich langzaam naar boven. De vingers wijzen naar de tafel. Vanuit het kartonnen pak valt de hagel naar beneden. Het geluid van regen. Ik schud het feest over de gesmeerde boterham. Dit tafereel lijkt een eeuwigheid geleden. De simpele aanleiding is dat het woord...

In wachtkamers van artsen, tandartsen en mondhygiënisten tref ik nogal eens te midden van de tijdschriften, die daar slordig liggen opgestapeld en die kennelijk dienen om de wachttijd wat te bekorten met enig amusement en wat informatie, de "Libelle" aan. Als je het tijdschrift openslaat, zie...

(Tweede, herziene en uitgebreide versie) Als de ongenadige tijd zover is voortgekropen en voortgeschreden dat de bleekblauwe morgenhemel aan mijn venster verschijnt, weet ik, dat er appel voor me wordt geblazen...... God verhoede dat, ongezien en onbetast, de dodelijke ziekte al heeft...

...met de goedkoopste zitplaatsen en sloegen we de taferelen die zich ver beneden ons op het podium afspeelden, gade. Strakke lichamen wentelden om hun as en keerden zich, buitelden en bogen over elkaar heen; de dansers vingen elkaar in elkaars armen op, raapten elkaar van de grond, strekten en...

In het tijdperk van het individualisme waarin mensen kolossale flatgebouwen bewonen als monniken in kloostercomplexen - ieder in hun cel - en op straat elkaar met anonieme ogen in de anonieme ogen staren zonder dat hun verkrampte en vervlakte gezichten tekenen van herkenning tonen - in dat...

De avond zal niet meer oneindig lang op zich doen wachten. Nu nog spelen de schaduwen en het licht van een late augustusdag over het groen-geschakeerde grasveld van het park waarop het lege, blauwe nylon van de ballon lusteloos en slap ligt uitgestrekt als een vermoeide dagreiziger na een...

De Schot, die in steen, brons of marmer gebeiteld of gegoten (compleet met baret, korte rok en doedelzak) trouw op zijn post staat en het Stadhuisplein in Tilburg dag en nacht "bewaakt" kan bezwaarlijk mijn verdriet hebben gezien toen ik eens met mijn oude vader het defilé van pantservoertuigen,...

De avond zal niet meer oneindig lang op zich doen wachten. Nu nog spelen de schaduwen en het licht van een late augustusdag over het groen-geschakeerde grasveld van het park waarop het lege, blauwe nylon van de ballon lusteloos en slap ligt uitgestrekt als een vermoeide dagreiziger na een...

...en Haagse hopjes, gesierd met oer-Nederlandse taferelen als schaatsers op brede, ijsbedekte rivieren aan de voet van molens, uitgevoerd in lichtblauw en eveneens pastelblauw-getinte zeilschepen en boerderijen. Een stalen vogel zal mijn armzalige, futiele cadeautjes hoog uittillen boven het...

Als achtergrond op mijn scherm heb ik elke dag een andere foto. Vaak vakantiefoto’s, maar soms ook foto’s uit mijn vroegere leefomgeving. Foto’s van de toekomstige leefomgeving heb ik nog niet, want dan moet ik voorspellen en dat lukt me al heel erg slecht met gebeurtenissen uit het...

In de portiersloge van Wijkcentrum "De Poorten" dat me met haar stalen, imposante letters welkom heeft geheten,zit een dame de hele dag gebogen over een kruiswoordpuzzel. Zijn er zo weinig bezoekers? Als ik haar gepasseerd ben, kijk ik even later vanaf een hoge balustrade in het...

Het huis van de therapeute lag bijna onzichtbaar ingeklemd tussen een lingeriezaak en een computerwinkel. Ik belde aan en beklom twee trappen die leidden naar een kleine, vierkante kamer op de bovenste verdieping die lieflijk was ingericht met aan de muur Chinese prenten waarop de zwarte,...

Op het water rust het lichaam zonder weerstand. De blakende zon warmt dat wat verkoeling vindt in de onpeilbare diepte aan de oppervlakte. De rimpeling die het lichaam omringt is kalm en regelmatig. De natuurlijke golfslag omarmt als een zorgende moeder. Er lijkt niets nodig, alles schijnt...

Het werd me zomaar gezegd. In een echt gesprek ook nog. Het woord kende ik wel, maar toen ik mijn gesprekspartner het hoorde uitspreken, kwam de klank me niet bekend voor. Mijn hersens voorzien mij doorgaans van elke informatie die ik nodig heb. Ze haperen niet veel. Deze keer wel. Ik voelde...

De Lange Schijfstraat in Tilburg vormt een onaanzienlijke dwarsstraat die de drukke verkeersaders van de Schouwburgring en de Korvelseweg met elkaar verbindt en waaraan het gebouw van een juridische instantie is gevestigd waar ik lang geleden "de kous op de kop" kreeg en ook het sobere...

(voor Helen Allingham (1848 - 1926)) Je bent geboren op 26 september 1848 in Swadlincote, Engeland. Jouw vader Alexander Henry Paterson was een plattelandsdokter en jouw moeder was Mary Chance Herford. Jij was de oudste van zeven kinderen. Je was één jaar toen jullie naar Altrincham...

...de douche of op weg naar ons werk. We tekenen taferelen op een blocnote terwijl we een telefoongesprek voeren, we tekenen een voorbeeld voor onze kinderen wanneer het vraagt een boom of huis weer te geven. Tijdens een wandeling produceren wij de mooiste liefdesgedichten in ons hoofd, we...

...in het gezelschap van mijn ouders en het gebouw van mijn middelbare school, waarvoor eens, zo lang geleden, na het eindexamen, feestelijke taferelen zich afspeelden. Aan het station val ik tenslotte mijn weldoener in de armen, die ons getrakteerd heeft op het uitstapje.

...De glazen van de cel waren beslagen. Ik zag de taferelen op straat weemoedig aan. Er waren kraaien aan de overkant langs de slootkant. De mensen liepen hier voorbij om winkels te bezoeken. Misschien kochten ze iets. Zonder jou had ik niets meer nodig. Ik raapte het muntstuk op en draaide...

Ik gluurde door de brievenbus en ontwaarde een eigenaardig tafereel: een kat met een duikbril op en een hond met een dubbele knoop in zijn pluizige staart! Ik wrong mij door de brievenbus om een en ander nader te bekijken. "Wat komt u doen" vroeg de kat op hoge toon, gemeen loenzend door de...

Negen is hij, als er met de eeuwwisseling naar 1900 bij de buren een baby wordt geboren. Al gauw neemt hij haar mee uit wandelen in haar wagentje. Hij speelt vaak met haar. Twintig jaar later geven ze elkaar het jawoord. Onder de huwelijkscadeaus is een sierlijke vaas. Nuances lichtgroen met roze...

...miljoenen opgespaarde indrukken van schimmige taferelen liet hij zijn onbespoten, zwartmuzikale gedichten over de boerenerven spoelen, als dampende koeiestront, als zojuist met de blote benen platgestampte druiven, hij wel!, de grote, magische tonnen als een kwajongen omgooiend en zelf weer...

In deze lente, die ons uitbundig, overdadig, overrompelend aandoet, tevens de lente van het zevenentachtigste levensjaar van mevrouw M., heb ik haar een kortdurende vlucht geboden, een geringe uitweg uit de smerige vergaarbak van ellende, uit de wachtkamer van de dood, die het verpleeghuis vormt en...

Ik kijk uit het raam. Ik zie twee vrouwen aan een tafeltje. Vermoedelijk moeder en dochter. Tussen hen in een houten Mariabeeldje. We eten alle drie een visje. Zij buiten, ik binnen. Ik geniet van het plaatje. Een vredig tafereel. Mijn gedachten dwalen af naar een verhaal uit de bijbel....

Vakantie is heerlijk. Om diverse redenen natuurlijk. Voornaamste reden is de tijd voor elkaar. Een gevoel van 'zo zou het leven altijd moeten zijn'. Gelukkig is dat gevoel na drie weken omgeslagen en begint er weer zin in werken te ontstaan. Wat me verder opvalt tijdens vakantie is het...

Het is een grijze dag in Biezenmortel. Onder een dichtgetrokken, grauwe hemel staan berkenbomen zij aan zij op het terrein van de inrichting en even verderop zie je de weelderige kruinen van kastanjebomen, verlevendigd door vele witte kaarsjes. Binnen, in de paviljoens, die fantasierijke namen...

Ik stond vroeg op en spoedde me naar de kachel om enkele houtblokken aan te maken.De warmte stroomde met staccatoachtige treiterlijnen de kamer binnen en verdreef de kou. Alsof ik me een bongenoot wist, trok ik toen pas mijn kleren aan en zette water op het vuur. Met enkele halen van mijn lange...