Alle inzendingen over verhuizen

...de toekomst. We kunnen wellicht ooit gaan verhuizen. Zodra we onze aarde volledig verkloot en vergiftigd hebben, en we zijn al bijna daar, gaan we naar grote broer 452b, broer van onze Moeder Aarde, onze oom dus: Oom Kepler. Met een beetje mazzel wonen er nog geen wezens die hun planeet...

In mijn goede, oude, onvergetelijke ouderlijk huis, waarin mijn wiegje heeft gestaan van roodbruin hout, in het huis waarin ik jong ben geweest, waarin ik nooit meer zal terugkeren, waarnaar een schrijnend heimwee mij doet verlangen, hing het schilderijtje op een onopvallende plaats. Het moet...

...zegt ze "wat een bofkont bent U, ík kan niet verhuizen, ik moet nog 10 jaar werken tot mijn vijfenzestigste!" Mijn mond valt open, is ze pas vijfenvíjftig? Ik dacht bejaard....Ik pak mijn pakketje en loop de winkel uit. Als ik haar passeer voeg ik haar toe: "nee hoor, maak U maar niet...

Ik heb vrienden in Groningen die willen verhuizen. Het huis met scheuren waarin ze wonen is echter door de bevingen dusdanig in waarde gedaald dat alleen een verbouwing nog mogelijk is. Maar daarvoor krijgen ze de financiering niet rond. Want er zijn bevingen. En daardoor zijn de huizen...

Deze column komt in enen en nullen tot u. Dat is met veel informatie zo. Papier doet niet meer mee. De Telegraaf is met zijn oplage dramatisch gezakt. Zaterdag kreeg ik de NRC gratis in de hand gedrukt. Met de vraag om eens te denken over een abonnement, maar zonder verdere verplichtingen. Op...

Oudste zoon de deur uit. Een half jaar later de volgende. De twee zonen die voorlopig nog thuis blijven wonen werken graag mee aan een interne verhuizing naar de zolderverdieping. En dan is er ineens zomaar ruimte vrij. Ruimte voor een echte eigen werkkamer, helemaal voor mij alleen. Waar ik kan...

Verreweg de meeste organizers zijn vrouwen. Ik denk dat niet meer dan een procent van alle organizers man is. Het beroep is overgewaaid uit Amerika en als ik op de webistes af mag gaan, is het daar niet anders. Hoe kan dat? De vrouwen die organizer zijn, zijn gewoon veel te bescheiden. Zij...

...al gauw mis! Zijn vader ging dood en ze moesten verhuizen. Met zijn zusje en moeder gingen ze wonen in een gezellig huisje in het naburige dorpje. Een gelukkige tijd volgde en alles ging volgens plan want moeder verdiende de kost. Maar op een dag ging Klein Duimpje van huis met een snee brood om...

...meer na gekeken. Totdat….. Ik ben aan het verhuizen en probeerde verstandig te zijn door gelijkwaardige spullen vast bij elkaar te leggen om ze in te pakken. Zo kon het gebeuren dat ik het grote voorleesboek weer tegen kwam. Nu keek ik er nauwgezetter naar. Het is een pracht boek met...

De lange laan eindigt in een blauwachtig verschiet, zoals de toekomst en het leven zich hullen in naamloze nevelen van onzekerheid. Mijn gestage pas brengt me naar Zorgcentrum "Zonnehof", een instituut dat haar naam niet in alle opzichten eer bewijst, maar vanaf het eerste moment van onze...

Afgelopen week werd een buurman onverwachts opgehaald met een ambulance zo vernam ik via een bekende van mij. Dezelfde middag zag ik hem gelukkig alweer lopen en besloot ik hem een hart onder de riem te steken. De volgende dag bracht ik hem een lieflijk bosje tulpen. En ook vandaag ging ik op weg...

De gesprekken met de psychologe liepen vanwege de pandemie via de telefoon. Het waren korte gesprekken, die voornamelijk bestonden uit het steeds weer herhalen van dezelfde formele opmerkingen. Bjarne wist niet goed wat hij er mee aan moest. Het voelde als bemoeizucht en betutteling. Truus van het...

...toen het tijd was om weer te gaan. "Ik ga verhuizen, lieve tante, maar ik probeer snel weer te komen." Maar Anneli was zo oud, dat ze het leven zou verlaten voordat Liselore haar een tweede keer bezoeken kon. Hoewel Liselore haar maar eenmaal gezien had, voelde het alsof ze Anneli haar...

De dag is gekomen, het was een septemberdag, waarop mevrouw voor de eerste keer al op mijn komst wachtte, althans ze gaf daar duidelijk blijk van doordat ze in het zonnetje heen en weer drentelde achter haar rollator vóór de hoofdingang van het Zorgcentrum en mij blij begroette bij mijn aankomst....

Het internet, we zijn er zo mee vergroeid geraakt, het is zo ondenkbaar niet meer weg te denken, zitten er met z’n allen aan vast… komen er nooit meer op een gezonde manier vanaf. We hebben er al ons vertrouwen aan gegeven omdat we ook niet anders konden dan dat. Stiekem wisten we de uitkomst...

Kontinuowac w pokoju Op de knieën zitten. Naakt. De mist is overal. En dan die hitte. Zo warm. Die gedaanten in hun gewaden die met vuur in hun ogen op je neer kijken. 'Zo had ik me dit alles niet voorgesteld' schreeuw ik wanneer een zweep mijn naakte rug tot bloedens toe striemt. ...

Er zijn nog steeds porseleinkasten waar hij nog niet doorheen is gelopen. Er zijn nog steeds tenen, waar hij niet op heeft gestaan. Maar hij is goed bezig. Er is niemand die die door zoveel porseleinkasten liep en zoveel tenen tot moes stampte. Ik heb het natuurlijk over Donald. De man die...

...een bejaardenhuis in een mooie buurt''. Carla: ''En ik met mijn vriendin ook, waar het stiller is.'' ''Hoezo, verhuizen jullie dan ook'', vroeg Mien blij geworden. ''Nee Mien, we blijven juist hier''.

...het hem dat het lot en het toeval de zandlopers verhuizen naar plaatsen waar zijn boze oog niet reikt. Hij is absurder vasthoudend dan de krielige tantes die de oude tradities zweren. Zijn sarcasme transcendenter dan natuurwijze wicca's die de prehistorische wereld van zon en maan bezweren. Maar...

De bruine kroeg sterft uit. Komt door de dure euro, veranderingen in de wijk en de opmars van de televisie. Zeggen ze. Dat is goed mogelijk, ik zou niet weten waar het anders aan ligt. Langzaam maar zeker verdwijnen stamcafés uit het straatbeeld. Waren het er in 1985 nog ruim negenhonderd, nu zijn...

...was dat de hele universiteit daar naar toe zou verhuizen, maar dat is nooit gebeurd en gelukkig is dat nooit gebeurd. De campus was jarenlang een kale vlakte met een paar gebouwen. In één van die gebouwen studeerde ik sociale geografie. Het was op één van de hogere etages van een lelijk...

Eens moest het ervan komen. We wisten het wel. Jarenlang heeft hij ons trouw terzijde gestaan. Nu is het einde in zicht. We hebben gewikt, gewogen en de knoop doorgehakt. Zelden liet hij ons in de steek. Maar toch, stel je voor dat hij dat wél zou gaan doen, kuren zou gaan vertonen… Dat moesten...

...te maken met ziekte en dood, met scheiden en verhuizen en ga maar zo door. Dan ineens, omdat je werkt aan jezelf, ouder wordt en milder, zie je de dingen veranderen. Het gaat steeds beter en ook steeds beter weet een mens hoe hij met de dagelijkse beslommeringen moet omgaan. In elk geval...

...bewijzen, altijd afgekeurd, altijd aan het verhuizen. Ze was het zó zat. Wachten, wachten en wachten, waarop wist ze niet eens zo precies. Ze moest iets doen en besefte dat het een wachten op niets was. Zonder nadenken kleedde ze zich plots aan, het was behoorlijk koud buiten, dus het...

Nietsvermoedend van het verloop van die dag stond ze gewoontegetrouw te wachten op haar beurt bij de kassa van de supermarkt. Het was hoog tijd dat ze haar provisiekast eens zou vullen. Altijd maakte ze dan een boodschappenbriefje om niets te vergeten. Het briefje was geschreven op volgorde van...

...moeder thuis woonde. Maar op een dag moest hij verhuizen naar een zorginstelling omdat ze te oud was geworden om hem te verzorgen. De man zag er enorm tegen op en wist zich geen raad. Maar op een dag las hij in de krant dat er een mevrouw woonde in de weilanden die met engelen praatte. Vol...

De afgelopen twee dagen hield ik mij op in Straatsburg. Twaalf keer per jaar komt het Europees parlement hier, en dus niet in Brussel bijeen. Straatsburg werd ooit als locatie gekozen, omdat het een bijzondere verbinding zou zijn tussen Duitsland en Frankrijk, een stad in een wazig grensgebied...

...die ik al meer dan een jaar geleden van een verhuizende buurman heb gekregen. Voor het eerst kijk ik weer in positieve zin naar mijzelf. Zou het bewuste glas dan weer half vol zijn inplaats van leeg. De kijk op de wereld, naar mensen, gebeurtenissen, zijn zo zwaar als jij het zelf ziet....

...toen ze je naar je eerste kamer huis uit hielp verhuizen; toen ze op de diploma-uitreiking kwam. Al die verjaardagen, al die bezoekjes, alle thee; toen waren het gewone momenten. En je bent vast wel boos op haar geweest en hebt over haar geroddeld. Je hebt vast momenten gehad dat je haar de...

...nare droom over vroeger, want ik moet weer eens verhuizen al is het over twee jaar. Toen zette ik de computer aan met klassieke muziek en luisterde er naar. Oude muziek van vroeger en heel mooi. Er kwam een programma op tv met oude stoomtreinen en toen met oude dingen van de jaren tachtig zoals...