Alle inzendingen over weemoed

...de ontwikkelingen niet meer zagen zitten en met weemoed terugblikten op hun studentenjaren. Midden in de kantoorruimte sprong ze plotseling te voorschijn vanachter een schot waar hij na een zware werkbespreking langs liep en ze doorbrak zijn gepeins abrupt. “Kiekeboe!” Volkomen verrast...

...de meeste mensen zich treurig, neerslachtig of weemoedig voelen. Het slechte weer brengt sowieso al velen aan het somberen. Inderdaad, ik vind het veel te koud. Daarnaast beseffen mensen in januari dat er weinig terechtkomt van hun goede voornemens. Inderdaad, ik ben nu alweer vergeten wat...

...de tweede dag van de negende maand zit ik weemoedig uit te kijken over de Goudse Markt. De wind wakkert aan en word guur. Het stelletje naast me pakt de kopjes op en gaat naar binnen. Om mij heen zitten alleen nog rokers. Voor hen geen plek meer in de herberg. De nieuwe melaatsen. Kou...

...bevolking een traantje plengend nog een keer met weemoed en oordoppen in naar de lucht kan turen om de oude rakkers voorbij te zien razen. De Friezen wordt zelfs verzocht hun herinneringen met defensie te delen. En iedereen vindt het leuk en origineel en grapt dat ze ook maar onder het bruggetje...

...een ander loopje met me. Het zou gaan over weemoed die zacht en zoetjes opwelt en tranen die nergens over gaan maar me toch ineens op het spoor zijn. John Coltrane en Miles Davis spelen het themanummer van de gelijknamige film uit 1947 en nu ben ik het op gitaar aan het instuderen. De...

...voor het slapengaan, dat ze in de koude badkamer weemoedig het watje bovenhalen en vol afkeer de make-up remover. Dan glijden ze terug naar af, zolang daarna het licht maar uit gaat. Bij Lance Armstrong was het niet anders. Teelbalkanker hebben is geen lachertje, het overwinnen is nog andere...

...verdriet, een melodie vol melancholie en weemoed. Toch stel ik me niet voor dat het verdriet zwaarder drukt of met een loden last op mijn hart dan op de harten van mijn tafelgenoten als zij door de feestelijk verlichte straten gaan en in de huizen de taferelen aanschouwen van...

...maar hoor je in vertelde verhalen. De zucht van weemoed en de ingehouden adem van het verdriet bij mooie of pijnlijke herinneringen lees je niet tussen de regels door. Ze laten zich niet vatten in inkt. Bijna waan ik me in een van de fel verlichte kamers wanneer ik door de bel die aankondigt dat...

...van de vuilnisbak”, antwoordt de man weemoedig. En hij kijkt me scheef aan met glimlachende oude ogen. “Ik kijk naar wat de mensen doen, wanneer ze spullen naar de vuilnisbak brengen. Iemand die een vissenkom met water en levende vissen in de vuilniscontainer stort, een zwerver...

...Asscher vraagt, als echte socialist, om het weemoedige ‘Als je voor een dubbeltje geboren bent...’ van Louis Davids. Het oudste Kamerlid, Martin van Rooyen (50-plus), wist meteen wat zijn lijflied bij interrupties moet zijn: ‘Je wordt ouder, papa’ (van Peter Koelewijn), hoewel de...

...de schuldvraag. Belinda was verzot op de herfst. Weemoedig voelde ze een verlangen naar huiselijkheid. Ze tekende de regenbomen tijdens een druilerige herfstvakantie, ergens in de jaren tachtig. Haar relatie met de man met de nachtvracht leek al jaren voorbij, maar hij kwam soms tijdens...

...Bijl al geprezen om zijn diepe, warme, rustige, weemoedige stem en zijn repertoirekeuze. Zijn ‘Jennifer Jennings’ is heel apart, zijn ‘Laat ons een bloem’ gaat over milieubeheer-avant-la-lettre, zijn ‘Mijn dorp in de Kempen’ verdrinkt in heimwee naar zijn geboortedorp Gierle. In ons...

...mij heel veel, maar het brengt ook een vage weemoed met zich mee, een herinnering. Bij mij hangen herinneringen vaak samen met muziek. Bijvoorbeeld de Radetsky-mars. Ik moet een jaar of 11 geweest zijn, want ik zat (een paar weken) als kabouter bij de padvinderij. Ter gelegenheid van...

...op bed en heeft heel veel rust nodig. Met weemoed denk ik aan de 115 jaar geworden Hendrikje van Andel-Schipper (1890-2005) die in haar laatste jaren genoot van haar beperkte leven. Zij vertrouwde de directeur van haar bejaardentehuis kort voor haar onverwachte dood toe dat ze het fijn...

...toch eens wat een kracht en diepgang er uit haar weemoed straalt! "De witte vossen laten zich niet vangen" De poolvos Frida zeker niet, al laat ze dan recht in haar ziel kijken. Het meer dan een geestelijk isolement in Frida's poëzie is verhelderend en beklemmend. Leegte en eenzaamheid maken...

...mens, zielig hoopje mens. Met een sigaar die weemoed met zich meebrengt. Maar wolkjes melk in mijn koffie doen dat ook. Ik zie in de rookslierten al mijn verre voorvaderen. En denk liefkozend aan mijn moeder. Mag ik nog roken ober? Alleen maar bij een vergeelde urinoir waar niemand meer...

...was te groot. Het had een persiflage op de weemoedige indo-nostalgie van Wieteke van Dort kunnen zijn: ‘Den Haag, Den Haag, de weduwe van prinsjesdag, dat ben jij’. Kerssenboom & Rehwinkel deden hun best om, vanaf het plein achter de Groote Kerk, nog enige oranjefranje te presenteren:...

...kijkt. Maar op een dag horen de dorpelingen weemoedige vioolklanken. Liefelijk en ontroerend golft de muziek over het perron. Langzaam lopen ze naar de bank en zien de open vioolkist staan. Ademloos luisteren ze naar de prachtige muziek. Vol overgave speelt de Violist zijn laatste...

...weemoed aan hun jeugd terug, die zachte pijn van weemoed noem je toch ook geen syndroom? De fouten in onze jeugd maken ons volwassen, hoe leren we opstaan als we niet vallen; een andere jeugd en we zijn een ander persoon, we zijn wat het verleden van ons maakt. Als U het kind gehouden had en...

...nu, eenzaam met zijn verdriet en de bomen die weemoedig op hem neerkeken. Hij bereikte de oever van het diepe vlakke meer en staarde naar zijn beeld in het spiegelende water. "KIJK DAN!" schreeuwde hij met tranen in zijn ogen, "kijk naar die rare oortjes, die liploze mond met gele tanden,...

...erbij zit. Kordaat pak ik een speld en prik weemoedig mijn 'luchtkasteel' aan flarden. Daar ga ik dan als een vallende ster met een noodvaart naar beneden en beland met een harde klap weer terug op deze aardbol, met beide benen op de grond (bah). Ik staar voor mij uit en schud mijn hoofd...

...huivert. Trekt zijn veren om zich heen en denkt weemoedig aan de zon. Ver beneden hem wordt de markt opgeruimd, een ritueel van eeuwen. Paarden zijn vervangen door busjes, hoedjes worden slechts gedragen door oude mannen en trendy meisjes. De stoelen van de terrasjes worden aan elkaar geklonken...

...die niet verwerkt was. Haar ogen weerspiegelden weemoed. Ze ontroerde me, trok me onweerstaanbaar aan. Zoog me naar binnen, dieper in die groene ogen, dieper in haar ziel. Ruimte en tijd versmolten. Moments of perfect clarity. 'Mag ik je iets vragen?' Opeens stond ze naast me. Heel gewoon....

...eigen keuze hoog in het vaandel stonden, ervoer weemoed, heimwee en verlangen. Beslist niet door het kloppend warme hart voor vaderland en troon, maar meer door soberheid en eenvoud van de tekst. Tot slot bleven de twee laatste regels van de derde strofe bij me hangen en echoden na: en driemaal...

...kleine Pim. Ach, hoe makkelijk laten wij ons toch als fruitige typjes kneden, met de hand of met de pers. Met weemoed denk ik terug aan daar waar ik eens als sinaasappel bloeide. O sole mio.

...ik in de auto heb gereden,' zegt mijn moeder weemoedig, ‘dat mis ik echt.’ 'Zou je dat nog aandurven, mam? vraag ik haar. Het blijft stil, we schuifelen voort. ‘Je hebt er al die jaren toch maar veel plezier van gehad,' voeg ik eraan toe. De weg naar de hel is geplaveid met...

...mij verscheurt geef mijn hart de klanken van de weemoed zodat mijn oude ziel zich dieper kleurt de trage tred van slepende akkoorden vol van ingehouden passie en vuur houden mijn weemoedig hart gevangen kluisteren mijn geest in dit verdrietig uur en in de zilte storm van mijn...

... ‘Maar waarom speelt u altijd van die weemoedige muziek?’ vraagt de journalist. Het blijft even stil. Dan zegt de violist: ‘Op een dag ontmoette ik een meisje, Lara. Ze was hier op vakantie. Het was liefde op het eerste gezicht. Een maand heeft het geduurd, toen moest ze terug...

...dwarrelden weer terug toen ze het hoofd weemoedig boog. Glinsterende tranen zochten hun weg over haar roserode wangen tot ze bleven hangen aan haar pruilende lippen. Het natte gras deerde haar niet toen ze moedeloos ging zitten. Met haar ogen dicht zag ze prinses Roodhaar innig kussen...

...te passeren. Gelukkig werd ik ontzet door een collega. En natuurlijk kreeg deze muis nog een lange staart. Met enige weemoed denk ik terug aan de tijd, toen een eenvoudig: hup, naar binnen jullie, voldoende was.