Autobiografieen

(voor Elisa Anni Lisette Nielsen) Na een behoorlijke afstand te hebben genomen, kan ik eindelijk een grotendeels objectief beeld schetsen van de spirituele goeroe/gids/lerares, die mij ruim een jaar te pakken had. Elisa is werkelijk mijn spirituele tweelingzus/zielszuster en dat zal altijd zo...

Beste meneer A, Terwijl de spannende wielerronde in het zonnige meer dan 65 miljoen inwoners tellende Frankrijk zijn einde nadert, en de zomer in volle glorie over de velden schroeit, ben ik in het contact gekomen met een andere Rus uit het meer dan 140 miljoen inwoners tellende Rusland, een...

Toen ik uit de kast was gekomen om de sensuele kanten van mijn homoseksuele genegenheid te ontdekken, kwam ik een aantal keren in contact via het internet met jonge mannen die moesten hosselen omdat ze uit een arm Pools gezin kwamen en van de seizoensarbeid in de Nederlandse rozenteelt geen luxe...

Emma Petronella, de hospita waar ik verliefd op was, vertrok naar het 667 meter boven zeeniveau liggende Madrid, de hoofdstad en de grootste stad van Spanje, met meer dan drie miljoen inwoners. Ik was nog nooit in deze Spaanse stad geweest, maar Emma Petronella had me er over verteld voordat ze...

Foto 1: Het is 1994, ik zit langs het Meer van Nazareth. In mijn linkerhand heb ik een glas witte wijn en met mijn rechterhand houd ik een beroemde Sint Petrusvis aan zijn staart omhoog. De vis zat boordevol graten en was niet zo lekker als een doorsnee lekkerbek. Desondanks glunder ik...

Zondagavond 7 januari 2017 keek ik naar het tv-programma 'Kruispunt' van de KRO. Het wekte natuurlijk mijn nieuwsgierigheid, omdat ik de plek, waar de uitzending plaats vond, heel goed kende. De hoofdpersoon was de politicus Gert-Jan Segers van de ChristenUnie, die na een drukke campagnetijd...

Jules G werkt als " ict-coördinator" voor een tiental Antwerpse scholen. Normaal gezien zou zo iemand verstand moeten hebben van computers. Dat Jules G op dat gebied volkomen onkundig en onwetend is, maakt zijn job er alleen maar boeiender op. Dat blijkt uit het volgende stukje. We laten Jules G...

Bij je leven zit geen beschrijving, bijsluiter of op zijn minst een papiertje hoe je het beste om kunt gaan met moeilijke, zeer moeilijke maar zeer zeker ook mooie, zeer mooie en prachtige dingen. Nou weet ik wel dat er eigenlijk zelden over mooie dingen gepraat wordt, ook weet ik dat de...

Mijn gedichten had ik nooit geschreven met de bedoeling daar een Engelse vertaling van te maken, maar door mijn behoefte aan contact met verre vreemde mannen had ik dat tenslotte toch gedaan, in de hoop enige indruk op deze aantrekkelijke mannen te maken, omdat ik toen nog niet wist dat het...

Interpol meldde dat een van de slachtoffers van de recente koelwagentragedie een Vietnamees kind was dat in een begeleid- en beschermd-wonen-gezinspoject in Limburg verbleef. Minderjarigen moeten het daar zien te rooien met een persoonsgebonden budget en worden meestal als ‘schrijnend geval’...

Ze heeft Thomas gevraagd nog een keer te komen. Ze komt hem tegen in de kleine supermarkt. Nou ja mag je het wel supermarkt noemen? De enige winkel die het dorp rijk is. De makkelijkste en snelste manier om haar drankvoorraad aan te vullen. Voor de vorm koopt ze ook een brood en een niet meer...

Pap, wil je me vertellen wat ik nodig heb om een salade te maken en vertellen hoe ik het moet doen? Een vraag van zijn dochter die ik zo langzaamaan ook de mijne mag noemen na 32 jaar getrouwd te zijn met haar vader. Pap legt uit en dochter komt, als de salade klaar is, onze kant op, niet alleen om...

Toen ik tijdens de afwezigheid van mijn hospita aan het genieten was in bad, dacht ik na over de heteroniemen van de dichter Pessoa. Terwijl de zoete geur van het badzout mijn gedachten verder bedwelmde, verzon ik een heteroniem: Hector Havermout. Hector Havermout omdat ik vroeger altijd havermout...

De warme voorjaarszon bracht een weemoedig gevoel in de gedachten van de autistische Bjarne, die worstelde met de problemen in zijn onderbuik. Het was nu precies dertig jaar geleden dat hij een gesprek had met zijn verleidelijke hospita met de welluidende naam Emma Petronella over de dieren die met...

Ineens bij het kijken naar de Tour denk ik terug aan de campingvakantie van ruim 25 jaar geleden. Wanneer we voor drie weken naar de sta caravan gingen namen we zoveel mogelijk dingen mee voor de kinderen, logisch want wat je al hebt hoef je niet meer te huren of aan te schaffen, nietwaar? Onze...

Het waaide zo hard die middag dat ik me afvroeg waarom het niet regende. Wind en regen hadden een verbond in mijn verstand, maar het regende niet, het waaide en ik moest haast maken om niet weg te waaien nog voordat ik de expositie kon bereiken. Terwijl ik mij afvroeg waarom ik op rijpere vrouwen...

Een fors aantal jaren geleden begon ik te sukkelen met mijn gezondheid, kon het huishouden niet meer aan, zoals ik dat normaal wel deed, en zo deed de eerste van een complete colonne helpsters zijn intrede in ons huis. Voordat we een echte goeie hadden, moesten we door dat diepe dal, dat...

Zestien was ie zo'n dertig jaar geleden. De gulden regel was in ons gezin: wanneer je later bent, waarschuwen d.m.v. bijvoorbeeld een simpel telefoontje en om dat te kunnen doen, hadden de kinderen een kwartje in hun schoen, want mobieltjes, iPods, iPads en dat soort gerei, dat was er simpelweg...

En weer ging de zorgpremie omhoog. Bjarne betaalde zich iedere maand al blauw met de laatste restjes maand die van zijn geld overbleven. Het nieuwe ondergoed moest maar weer uitgesteld worden, gelukkig had hij een zuinig kontje. Maar hij kreeg er natuurlijk wel iets voor terug, als zijn eigen...

Het was een fraaie najaarsdag in Utrecht, de stad waarin ik op kamers woonde bij mijn wispelturige hospita. Ik was verward over de liefde. De tanende gevoelens voor Emma, die steeds meer een schim van zichzelf werd en de onbeantwoorde gevoelens voor Kees. Het najagen van de hersenschim van...

Toen het H-woord viel, stond ik als eerste met mijn jas aan. Geconcentreerd had ik gezocht in verschillende laatjes. Hebbes, snel stak ik het in mijn zak. Ik sommeerde hem om zijn schoenen aan te trekken. De twaalfjarige had gedraald. ‘Kom op’ motiveerde ik hem. ‘Hier’ sprak ik, duwde het...

29.3 Aan de buitenkant is Beerda een keurige personeelschef. Iedere dag verschijnt hij in onberispelijk driedelig grijs en met gepoetste schoenen op kantoor. Hij is ouderling bij de Gereformeerde kerk en schrijft iedere maand een stukje in het personeelsblaadje. Een stichtelijk stukje vol...

Wanneer was het definitieve moment dat ik de liefde voor mijn zestien jaar oudere erudiete hospita verloor, vroeg ik me af terwijl ik een oud gedichtenboek bekeek met op de eerste bladzijde een opdracht van Emma Petronella. Ze had me de liefde voor poëzie bijgebracht. Ik vroeg me af of die liefde...

Tja, na een maand of elf heb ik de behoefte om weer eens te schrijven. Inmiddels ben ik verhuisd, wél in dezelfde woonplaats, en daar ging veel aan vooraf. Ik stond 14 jaar ingeschreven bij de woningbouw en had flink wat punten, met als gevolg dat ik drie huizen aangeboden kreeg, nou...

Zonder mij bewust te zijn en zonder dat ik mij ooit heb gerealiseerd waarheen; tijd heeft het mij noch verteld, noch geleerd. Het oneindige niets heeft mij afgebrokkeld, gesloopt en uiteindelijk structureel gedevalueerd. Gelukkig was ik geen domme jongen en functioneer ik nog immer, maar anders....

Het was terecht dat collega Mobar zich opwond over de situatie van de homoseksuele leeuwen in Kenia, net zo goed als het terecht was dat collega Rutgers zich kritisch uitliet over het verloederende woordgebruik van onze minister president. Verder vernam ik dat het onverstandig was om aardbeien te...

Natuurlijk had ik ook wel net als Tommy Wieringa graag bij Barack Obama op bezoek gegaan, op reis naar Washington, dwars door de coronabarricades heen, naar het White House koekeloeren en wat slimme vragen verzinnen, maar toen Nieuwsuur mij als eerste belde, had ik geen zin op op te nemen, want je...

Als kind voelde ik me ondergedompeld in de muziek van Giuseppe Verdi. Dat was bij mijn vader’s ouders, aan de Brinklaan in Bussum. Ze hadden een slingergrammofoon en we beluisterden samen Het Slavenkoor, zodra het begon te schemeren. Pas veel later ontdekte ik dat ‘Va pensiero’, bijvoorbeeld,...

Op het terrein van het psychiatrische ziekenhuis in Ermelo, vlak langs de spoorlijn, vertoefde ik in de therapeutische gemeenschap op De Strook. De naam refereert aan de goeroe van de borderline-patiënten, die strokes, zeg maar complimenten, als het hoogste goed zag. Professor Kouwenhoven...

In het donkerte van een onbestemd land was een dichter opgestaan, die mij herkende van een gedichtensite. Ik had het te druk om hem te antwoorden, want hoe had hij mijn bestaan kunnen achterhalen, terwijl niemand wist dat ik in werkelijkheid bestond. Ik besloot het wat tijd te gunnen en schreef...