Inloggen
voeg je autobiografie toe

Autobiografieen

Hosselende paupers

Toen ik uit de kast was gekomen om de sensuele kanten van mijn homoseksuele genegenheid te ontdekken, kwam ik een aantal keren in contact via het internet met jonge mannen die moesten hosselen omdat ze uit een arm Pools gezin kwamen en van de seizoensarbeid in de Nederlandse rozenteelt geen luxe leven konden leiden. Het leek een trend op de datingsite, eerst mannen uit Polen, mannen uit Zuid Amerika, en later ook mannen uit Afrika, die via het internet probeerden een “sugardaddy“ te vinden die hen financieel kon verwennen. Het was alsof ze hadden geroken dat ik een paar maanden daarvoor een prijs in de loterij had gewonnen.

In Ghana bleek de reggaemuziek ook heel populair te zijn dus ik dook eens in mijn muziekverzameling en kwam een cd van Gregory Isaacs tegen.
De bekende reggaezanger Gregory Isaacs stierf een paar maanden na de dood van Emma Petronella aan exact dezelfde vormen van kanker als die waaraan mijn voormalige geliefde en hospita was gestorven. Gregory Isaacs was vooral in Engeland en het Caribisch gebied geliefd om zijn zwoele zangstem en pakkende liefdesliedjes.

Emma Petronella had jaren geleden een fijne compilatie voor mij op een cassettebandje gezet toen ik voor een ludiek crimineel vergrijp een werkstraf had in Friesland en met een paar andere jongeren een zwembad moest aanleggen voor een pedante pedofiel.
Ik had het er niet naar mijn zin, we moesten hard werken, voor iemand die net zo goed een graafmachine had kunnen inhuren, in plaats van ons met een schep te laten graven voor een zwembad waarin we zelf nooit zouden gaan zwemmen.

Zodra het kon sloop ik er tussenuit met mijn walkman en luisterde ik naar de fijne liedjes van Gregory Isaacs. Een van mijn lievelingsliedjes was “Liefdevolle pauper”. Het liedje ging over een pauper, iemand die heel arm was, en die geen geld had om zijn meisje naar mooie uitgaansgelegenheden mee te nemen. Hij had ook niet van die mooie kleren die zijn vrienden altijd droegen en zijn broek zat vol lappen stiksels die toen nog niet in de mode waren. In zijn schoenen zaten gaten. De man zat helemaal aan de grond, maar als het op beminnen aan kwam was hij in orde, dan liet hij zijn meisje genieten zoals ze nog nooit genoten had.

Ik vond het een mooi liedje omdat het verhaalde over het simpele feit dat liefde niet om geld ging maar om onvoorwaardelijke genegenheid en compassie voor de geliefde.

Mijn chatvriendje uit Ghana had op zijn Facebookpagina gezet dat hij het gevoel had dat alleen rijke mensen respect kregen. Het hoorde waarschijnlijk bij het manipuleren dat bij het hosselen paste, want hij had wel een gouden horloge en een smartphone. Het was grappig dat een paar van zijn Ghanese vrienden er ook een beetje om moesten lachen.

Aan de andere kant realiseerde ik me dat er in Afrika en ook in grote delen van Ghana verschrikkelijke armoede was, zo erg dat mensen helemaal niet meer aan de liefde konden denken, maar moesten overleven van dag tot dag.

Op witte donderdag 2017 had ik, na het bezoek aan de mondhygiëniste, een korte chat met een mooie donkere man, 26 jaar oud uit Kameroen. Hij had een bijzonder mooie torso en hij vertelde dat het de hele nacht had geregend in Kameroen. Ik ging meteen wat informatie opzoeken over dit Afrikaanse land. In het land leefden met uitsterven bedreigde bosolifanten, een Afrikaanse olifant die kleiner en donkerder was dan de savanneolifant.
De gemiddelde levensverwachting van de mensen was daar 48 jaar. Ongeveer de helft van de kinderen werd aan kinderarbeid bloot gesteld. Meer dan vijftig procent van de bevolking leefde onder de armoedegrens. Homoseksualiteit bleek er verboden te zijn. Informatie waar ik stil van werd.

Ik kreeg steeds verzoekjes voor WhatsApp, maar ik had geen smartphone. Ik kon er misschien een van een vriend krijgen omdat hij een nieuwe had gekocht en ik het grootste gedeelte van de gewonnen prijs inmiddels had opgedronken omdat ik nieuwe biersoorten wilde proberen.

Het paasfeest was op komst in ons eierenland, ik was er niet echt voor in de stemming. Ik had een voedselallergie voor chocolade en de eieren die ervan werden gemaakt en tijdens het paasfeest van een jaar geleden nam ik afscheid van mijn op sterven liggende vader.


Zie ook: https://www.youtube.com/watch?v=5Pf4vAF6WYo

Schrijver: Bjarne Gosse, 14 april 2017


Geplaatst in de categorie: maatschappij

4.3 met 3 stemmen 1.772



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)