Terecht
Het was terecht dat collega Mobar zich opwond over de situatie van de homoseksuele leeuwen in Kenia, net zo goed als het terecht was dat collega Rutgers zich kritisch uitliet over het verloederende woordgebruik van onze minister president. Verder vernam ik dat het onverstandig was om aardbeien te eten en dat het verstandig was om te stoppen met roken. En was ik geschrokken hoe in Brazilië iemand uit de middenstandsklasse neerkeek op armere mensen, en dat zonder schaamte op de televisie vertelde.
Ik vroeg me wel eens af of dat in Nederland ook zo was, maar mijn psychologe vertelde dat ik mij dat inbeeldde. Ze had een leuke jas bij de kringloopwinkel gekocht en was voor de tweede keer op bezoek geweest in mijn karakteristieke woning in Amsterdam Oost. Ze vertelde ook dat de Amerikaanse droom van hard werken en vanzelf iets bereiken niet helemaal klopte, omdat je ook geluk moest hebben en de juiste mensen kennen.
Ze was serieus onder de indruk van wat ik allemaal fysiek en op de computer gemaakt had en ze was van plan om vaker hier bij mij thuis de afspraak te doen omdat ik dan makkelijker kon praten.
Ze vond het leuk om mijn vriendschapsgedicht op gedichten.nl te lezen. Ik vertelde haar dat ik veel over vriendschap had geschreven, maar dat mijn inspiratie daarvoor vooral was in gegeven door een kater. Mijn lievelingshuisdier Kylian, die in een andere stad woonde.
Een aantal van mijn Bjarne-verhalen kregen op een andere schrijverswebsite een spotlight. Er kwamen daar wat vaker reacties dan op deze site. En het schrijfwerk werd opgepikt door de redactie die het kennelijk goed genoeg vond voor een spotlight. Maar ik was hier begonnen met mijn Bjarne-verhalen en ik wilde er ook hier mee doorgaan.
Ik moest een lange adem hebben om er voor te zorgen dat de mensen Bjarne werkelijk konden begrijpen. Ik kon in mijn jeugd beter met dieren praten, maar er waren meer mensen die dat hadden meegemaakt en ook meer dieren die daar getuigen van waren geweest. Ik had nare dingen meegemaakt die niets met liefde hadden te maken en ik had liefde gemist door de dingen die niets met liefde hadden te maken, maar ook daarin was ik niet uniek. Toch lukte me het mij maar niet om vriendschap te sluiten. Ik keek met een dubbel gevoel naar het homowereldje. Ik vond sommige aspecten daarvan over de top en vaak ook nogal ordinair. Maar het fascineerde me soms wel weer en er waren periodes dat ik meer gedreven werd door mijn libido dan anders. Ik begreep het niet goed dat veel mensen zo vrij met hun seksualiteit konden omgaan. Ik vond het snel bedreigend en vooral verwarrend.
Er waren mensen die heel goed wisten hoe ze homo moesten zijn. Je kwam ze overal tegen en het waren vaak niet de meest verlegen types. Ik kon er niet veel mee, ik zocht naar mannen die naturel waren en niet door de commercie uitgeknepen. Ik wilde geen baardje waar ik iedere ochtend met een zilveren schaartje aan moest knippen. Of een onderbroek die de billen bloot liet terwijl die het vaak koud hadden. Ik had gewoon veel minder keus als homo en dat stond me tegen. Ik wilde dat er meer te kiezen was. Maar om tot mijn keuze te komen moest ik een lange adem hebben. Ik bleef me voorlopig te vaak aan dezelfde stenen stoten. Ik bleef te lang in het kleibeeld van de liefde kneden. Maar ik had eigenlijk nog steeds geen idee wat voor een soort man voor mij de ideale man zou moeten zijn. En of er wel een man bestond die op mij zat te wachten.
Geplaatst in de categorie: individu