Autobiografieen

Zonder mij bewust te zijn en zonder dat ik mij ooit heb gerealiseerd waarheen; tijd heeft het mij noch verteld, noch geleerd. Het oneindige niets heeft mij afgebrokkeld, gesloopt en uiteindelijk structureel gedevalueerd. Gelukkig was ik geen domme jongen en functioneer ik nog immer, maar anders. And...

Tijdens mijn werk word ik gebeld door de arts van het verpleeghuis. Mijn moeders agitatie neemt de laatste weken toe. De arts, vriendelijk en respectvol, doet me de (onhoudbare) situaties met mijn moeder in de hoofdrol, uit de doeken, spreekt over een zeer lichte dosering antipsychotica. De scherpe ...

Voor Jelle P. Den Haag, 10 juli 1984 Ik was op zangcursus in Den Haag, maar ook verliefd, schreef een soepgedicht voor mijn geliefde, die nog een keer met z’n ouders op vakantie ging, maar nu gelukkig mijn man is! EEN SNOEPGEDICHT Ik ben gek op snoepen en dat wil ik weten daar laat i...

Ik dacht maar aan een enkele dag, soms twee dagen, maar over meer dan drie dagen vooruit dacht ik meestal niet. Niet alle nare jeugdherinneringen waren uit mijn gedachten verdreven. Toen ik met de kater van Emma zat te spelen ondervond ik een diepzinnige reflectie over dingen die ik had meegemaakt ...

Het naakt was al sinds de oudste tijden een veelgebruikt motief in de beeldende kunst. Emma, die altijd vol bewondering over kunstenaars sprak, vond het een goed idee om mijn jeugdige schoonheid vast te laten leggen op het linnen doek. Ik probeerde de boot af te houden, maar ze kwam er steeds op ter...

Terwijl mijn hospita in een ver ontwikkeld land erudiete lezingen gaf over de betekenis van moderne kunst in de hedendaagse samenleving, keek ik Frits de zwarte kater nog eens diep in de blauwe ogen en wist ik het zeker. Ik was niet zondig omdat ik buiten mijn schuld was aangerand in het verleden do...

Toen ik tijdens de afwezigheid van mijn hospita aan het genieten was in bad, dacht ik na over de heteroniemen van de dichter Pessoa. Terwijl de zoete geur van het badzout mijn gedachten verder bedwelmde, verzon ik een heteroniem: Hector Havermout. Hector Havermout omdat ik vroeger altijd havermout m...

Tijdens het face-timen, zie ik de helft van mijn moeders gezicht, een traan rolt over haar wang. Ik wou dat alles weer normaal was, zegt ze. Als ik haar uitleg dat er een virus heerst, kijkt ze me verbaasd aan. Als ik haar spreek via skype of face-time leg ik haar opnieuw uit over het besmettelijke ...

Toen het H-woord viel, stond ik als eerste met mijn jas aan. Geconcentreerd had ik gezocht in verschillende laatjes. Hebbes, snel stak ik het in mijn zak. Ik sommeerde hem om zijn schoenen aan te trekken. De twaalfjarige had gedraald. ‘Kom op’ motiveerde ik hem. ‘Hier’ sprak ik, duwde het pl...

Natuurlijk staat hij er. Altijd dezelfde versleten joggingbroek, waaroverheen hij een kort broekje draagt, het is te idioot voor woorden. Een vaal, verkleurd roodwit jasje uit de vorige eeuw. Zijn lange, vettige haren, zijn gebit een gatenkaas. Die doordringende ogen, zeiden ze dat ook niet altijd v...

Misschien komt het omdat ik 'Sint-Sebastiaan', 'Terug tot Ina Damman' en 'De andere school' van Simon Vestdijk heb gelezen, dat mijn droomgedachten naar de Havo-afdeling van de oude, afgebroken Pabo in het centrum van Heerenveen terug keren. Na de christelijke Mavo belandde ik godzijdank op de...

Meestal wandel ik in het bos tussen Veenhuizen en Een, gewoon omdat het daar het rustigst is. En omdat het vooral in deze coronatijden dus wel raadzaam is zoveel mogelijk contacten te vermijden. Natuurlijk loopt er soms wel iemand, maar als je het juiste tijdstip kiest tref je er bijna niemand. Dus ...

Hallo Ivan Waarom hoor ik niets meer uit het verre Rusland waar de engel Ivan woont. Heb jij verdriet over jouw moeder of ben je angstig voor de toekomst. De wereld gaat een onzekere tijd tegemoet, er is overal ter wereld veel te doen over het virus met zieken en doden. Ik vond het altijd leu...

Dát was het. De verboden waarheid. Mijn moeder maakte mij ziek en ongelukkig. Het voelde alsof ze mijn ziel opzoog en er niets meer van mij overbleef. En nu had ik iemand die dit 'weten' bevestigde. Die bevestiging was voor mij heel belangrijk omdat ook de hulpverlening die ze voor mij had gezoch...

Ook moeder vond hem leuk. Mijn vriend en zij konden goed met elkaar overweg en dat vond ik fijn. Hij vond mijn moeder een geweldige zakenvrouw. Het was een verrijking om haar als zakenvrouw te zien. Daar kon ik best trots op zijn. Op den duur begon ik de manier waarop mijn moeder over mijn vriend ...

Als moeder met mij moest praten, straalde ze een zenuwachtige urgentie uit die me dwong om te luisteren. Ze had iets heel belangrijks te vertellen en het was speciaal 'onder ons'. Ik kreeg dan het gevoel alsof ik was bevoorrecht. Soms gaf ze me cadeau's omdat ik 'de eerstgeborene' was en dat klonk d...

Het eerste jaar inas bracht ik door als een ongeïnteresseerde robot. De eerste stage was in een ziekenhuis, voor een half jaar. We mochten vijf maal per dag afwassen! Alleen op de kraamafdeling had ik het werkelijk naar mijn zin. En ik bleek een fantastische schoonmaakster te zijn, want als alles n...

Na het tweede jaar van de huishoudschool moest ik naar een meisjesinternaat. Ik was net 15 jaar geworden. Moeder vertelde mij dat ik dat wilde. Ik wilde dat niet, maar ik had niets te willen, zei moeder. "Je hebt daar een eigen kamertje." Ik had thuis sinds kort een eigen kamertje in ons nieuwe...

Omdat ik goed kon dansen, mocht ik mijn kunsten vertonen voor de klassen op de lagere school met twisten, destijds een populaire dans. Dansen was mijn grote liefde. Ik had liever op ballet gewild, maar welgestelde meisjes leerden piano spelen volgens moeder. Samen met mijn beste vriendinnetje heb i...

Onze vader was er zelden, behalve op zaterdagavond en dan kwam er limonade met een kozak voor de kinderen en spelletjes op de tv. Vader kreeg een biertje en ik mocht de schuim eraf happen. Wij waren een van de eersten met een tv en wij waren beter dan andere mensen, volgens onze moeder, omdat wij ri...

De dood heeft drie keer mijn pad gekruist. Als eerste toen ik een pasgeboren baby was. Ik moest met ondervoeding naar het ziekenhuis en moeder meldde dat ik niet wilde eten. Maar haar baby had honger. Moeder had me verwaarloosd. De tweede keer door anorexia gecombineerd met alcohol. Ik woog 46 kil...

Een paar dagen later was het zover. Emma had een Tupperware party georganiseerd in de huiskamer van het pand dat zij gekocht had van het geld dat ze van een overleden oom had gekregen. Nooit geweten dat ze zoveel vriendinnen had in de stad. Mensen uit alle rangen en standen op zoek naar een voordeli...

Mijn eerste liefde was een jonge Friezin. Ik weet het nog als de dag van gisteren. Sommige ervaringen zijn zo diep geworteld, dat zelfs Alzheimer er geen vat op heeft. Het lijkt wel alsof mijn leven op dat stukje grond in Heerenveen met vuur eeuwige afdrukken heeft gemaakt, eeuwige merkstenen. Tenmi...

Emma Petronella, de hospita waar ik verliefd op was, vertrok naar het 667 meter boven zeeniveau liggende Madrid, de hoofdstad en de grootste stad van Spanje, met meer dan drie miljoen inwoners. Ik was nog nooit in deze Spaanse stad geweest, maar Emma Petronella had me er over verteld voordat ze vert...

Ze heeft Thomas gevraagd nog een keer te komen. Ze komt hem tegen in de kleine supermarkt. Nou ja mag je het wel supermarkt noemen? De enige winkel die het dorp rijk is. De makkelijkste en snelste manier om haar drankvoorraad aan te vullen. Voor de vorm koopt ze ook een brood en een niet meer hagel...

Emma en ik zaten samen aan de eettafel. Mijn hospita had een boerenkoolstamppot gemaakt met een speciale Petronella twist. Ze was in een vrolijke stemming. Tijdens het eten vertelde ze waarom. “Luister Bjarne, ik heb vandaag een contract getekend bij een toonaangevend opinie maandblad om het kome...

De schilder uit het boek dat ik aan het lezen was genoot van lokale bekendheid. Zijn boeiende schilderwerk was te vinden in kroegen, kleine winkels, meubelzaken en kantoorgebouwen. Maar zijn belangrijkste werk, de echte topstukken en een deel van zijn inkomsten moest hij afstaan aan een afperser. He...

Jules G werkt als " ict-coördinator" voor een tiental Antwerpse scholen. Normaal gezien zou zo iemand verstand moeten hebben van computers. Dat Jules G op dat gebied volkomen onkundig en onwetend is, maakt zijn job er alleen maar boeiender op. Dat blijkt uit het volgende stukje. We laten Jules G ...

Interpol meldde dat een van de slachtoffers van de recente koelwagentragedie een Vietnamees kind was dat in een begeleid- en beschermd-wonen-gezinspoject in Limburg verbleef. Minderjarigen moeten het daar zien te rooien met een persoonsgebonden budget en worden meestal als ‘schrijnend geval’ aan...

De late voorjaarsmiddag fietste ik weer terug naar de woning van de zes jaar oudere Berend, waar ik tijdelijk logeerde. Ik vertelde hem het verhaal. Hij geloofde me niet en vroeg of ik sleutelgeld had betaald. “Nee, ik hoefde geen sleutelgeld te betalen”, zei ik en ik begon op te scheppen over ...