Begeerte 3
Bjarne Gosse dacht dat hij een goede lezer was, maar de schrijver had hem op het verkeerde been gezet.
De tragiek van het boek leek in zijn eigen leven door te klinken als een dwaze echo op een eenzame avond.
Na het gekookte visje dat hij klaargemaakt had voor Frits ging de jeugdige Bjarne in bad. Hij probeerde zich te ontspannen met het warme water rond zijn lichaam. Hij fantaseerde dat Emma Petronella op datzelfde moment in een hotel in Madrid in bad lag, en dat ze aan hem dacht terwijl de badschuim bubbels rond haar fraaie tieten dreven. Maar Emma zat op dat moment in La Casa del Abuelo, een bekende tapasbar in Madrid om te genieten van pittige garnalenhapjes. Ze was daar met een donkere Spaanse kunstenaar, die er op uit was om haar voor de liefde te versieren. Hij wilde met haar een wilde nacht in zijn luxueuze appartement doorbrengen. Een modern onderkomen dat voorzien was van een zwembad.
Terwijl zijn intelligente hospita Emma Petronella zich in Madrid vermaakte met haar warmbloedige minnaar, begaf Bjarne zich geregeld naar de tweede woonkamer.
Die geheime kamer alwaar een levensgroot naaktportret van zijn aanbiddelijke hospita boven de luie stoel regeerde als een godin die hem zijn kleinheid liet zien. Zijn verliefdheid werd hopelozer wanneer hij naar de verflagen en de beeltenis van Emma keek. Haar geschilderde pose werd wilder dan dat die door de kunstenaar was bedoeld. Het verbaasde Bjarne dat een kunstenaar zo goed de intieme details van deze dames had weten te schilderen. Het portret van Emma in bevallige pose was een meesterwerk. De tepels waren een ware delicatesse als toefjes karamelroom met een subtiele penseeltoets opgebracht. Die blonde haren, hoe had de schilder dat voor elkaar gekregen? Ze leken levensecht! Bjarne zou ze zo zijn gaan strelen.
Bjarne voelde zijn liefde heiliger worden in de luie stoel die zijn geest activeerde tot intieme overpeinzingen. De tweede woonkamer werd voor Bjarne een pelgrimsoord. Hier heerste zijn naakte godin en hospita, geschilderd door misschien wel de beste schilder ter wereld.
Soms zat Bjarne met een glas cognac in zijn hand naar haar ogen te staren. Dit had de schilder met grote vaardigheid gedaan. Die ogen leken hem terug aan te staren. Het leek alsof ze contact hadden. De knappe hospita op het schilderij en Bjarne Gosse.
Soms keek hij minutenlang naar die ogen. Dan kwamen er verhalen in zijn geest. Hij schreef ze op en bewaarde ze in een map die eigenlijk voor school was bedoeld. Het waren vreemde verhalen, de personages leken niet op hemzelf. De karakters leken niet op Emma Petronella. Het waren wezenloze wezen die dwaalden en vreemde verhalen schreven. Vreemdelingen uit een ander universum.
Ook bleef Bjarne zijn drang om gedichten te schrijven trouw. Wanneer de jeugdige Bjarne er de tijd voor had haalde hij zijn Havermoutschrift te voorschijn.
Dromen van de boekenkast
Fantasie van zuchtend landschap
zonder zweet van verwarring
argeloze creatieve heimwee
toen het zomerde in de stad
weer alleen in het verleden
in de stralen van de zon
met wuivende bomen
muziek van natuur
beschaving in stilte
opnieuw vervreemdende
erotiserende schoonheid
langs niet bestaande wegen
en onwerkelijke geschiedenissen
in de dromen van de boekenkast.
Hector Havermout
Opnieuw had zijn klasgenoot Arthur zijn gezelschap gezocht tijdens de pauze op school. Bjarne leek hem al snel te vervelen want na een paar opmerkingen die Bjarne niet begreep ging hij snel weer terug naar zijn groepje.
Later kwam hij Bjarne weer opzoeken en vroeg hem of hij een boek van Gerard Rat wilde lenen om te lezen voor de boekenlijst.
De volgende dag zat er bij de post voor Emma Petronella ook een brief voor Bjarne.
“Beste Bjarne, ik moet je iets vertellen” begon de brief en er volgde een lang verhaal. Onder aan de brief stond de naam van de auteur. Het was Gerard Vroeg. Hij waarschuwde Bjarne Gosse voor Maarten Wolvenknaap.
“Pas op Bjarne, hij heeft connecties in de onderwereld” eindigde de brief.
Het deed Bjarne iets, deze persoonlijke openhartige brief in gewone mensentaal geschreven. Hij had een fascinatie voor de stoere Maarten, en deze fascinatie was door de brief groter geworden.
Hij legde de brief in de map die hij speciaal voor brieven had.
De volgende dag op weg naar het schoolgebouw aan het plein in Utrecht, dacht Bjarne na over de brief van Gerard Vroeg. Wat bedoelde hij met “onderwereld”? En waar had hij zijn informatie vandaan?
Op school was Carla aan de beurt voor een spreekbeurt bij maatschappijleer. Zij had als onderwerp mediteren gekozen. Ze sprak er bevlogen over als ervaringsdeskundige. ”Mediteren heeft veel positieve invloeden in je leven en het is helemaal niet moeilijk. Meditatie breng je tot rust. Je laat stress los en krijgt overzicht in je leven. Je leert jezelf ook steeds beter kennen. Je komt als het ware dichter bij je ware aard“, begon ze enthousiast aan haar betoog. Vooral de meiden luisterden ademloos. De lerares Maatschappijleer was enthousiast en beloonde haar spreekbeurt met een negen.
Die avond probeerde Bjarne zich voor de geest te halen waarover Carla had gesproken.
Het was stom dat hij van de cognac dronk, dat had hij aan Emma moeten vragen. Het was een heerlijke cognac.
Bjarne was van plan om een nieuwe fles te kopen. Er was een bekende slijterij in de buurt.
4 januari 2021
Geplaatst in de categorie: liefde
liefde
128
Geef je reactie op deze inzending: