Autobiografieen

Tien dagen heeft Jurgen Thomas nu niets anders gedaan dan Nicky volgen in al haar bewegingen. Tien uur, Nicky laat zich voor het eerst zien voor het raam, draagt niets meer dan een shirt en en tot de draad versleten ochtendjas, zet koffie. Niets doen, wachten op hem. Hij werkt. Nicky is geen man, h...

Hoezeer ik ook worstelde met de schuldgevoelens die de jaloerse Emma mij probeerde aan te praten, ik was er achter gekomen dat ik mijn hart op de juiste plaats had. Mijn gevoelens voor Kees Broodakker waren oprecht. En ik kon merken dat mijn humeur er onder leed wanneer hij lange tijd niets van zich...

Op mijn dagelijkse wandeling door het Deventer plantsoen, zag ik hem plotseling zitten, op een bankje, omringd door wel honderd duiven. "Roekoeman!!" riep ik "Mijn hemel, dat is lang geleden." Hij keek op van het voeren: "Ah meneer,.. Martens was het toch? Dat u destijds nog levend uit die stiltecou...

Het was een fraaie najaarsdag in Utrecht, de stad waarin ik op kamers woonde bij mijn wispelturige hospita. Ik was verward over de liefde. De tanende gevoelens voor Emma, die steeds meer een schim van zichzelf werd en de onbeantwoorde gevoelens voor Kees. Het najagen van de hersenschim van liefd...

Emma Petronella was kritisch op de schrijvers die schreven om aandacht te vragen voor hun eigen leven, alsof ze net zo belangrijk waren als een succesvolle filmster of een bekende liedjeszanger. Ze noemde het met een denigrerende ondertoon 'snackbar lectuur'. Vermakelijke teksten die je onmiddellij...

Achter in de ochtend van Monumentendag 2019 arriveerde ik met de sprinter in Woerden. Op dat station vind ik vooral de gekleurde, bakstenen letters van Woerden mooi. Ze geven me een Anton Pieck-gevoel. Een solide tegenwicht met betrekking tot de monsterlijk luide en snelle voorbijrazende treinen. Ik...

Even voor Alkmaar, als je vanaf Amsterdam komt, zag ik de rode toppen van de daken van de Sint-Adelbertabdij in Egmond-Binnen, waar ik nogal wat voetstappen heb gezet en gelukkig uitgewist. In gedachten kon mijn geest zo naar de witte wasbak in de hoek van mijn vroegere cel gaan of naar de waterput ...

Als kind voelde ik me ondergedompeld in de muziek van Giuseppe Verdi. Dat was bij mijn vader’s ouders, aan de Brinklaan in Bussum. Ze hadden een slingergrammofoon en we beluisterden samen Het Slavenkoor, zodra het begon te schemeren. Pas veel later ontdekte ik dat ‘Va pensiero’, bijvoorbeeld, ...

Het verbaasde en verwarde me dat mijn liefdeshart in slechts drie weken tijd in plaats van voor mijn robuuste hospita Emma was gaan kloppen voor de fragiele homoseksueel Kees, die als achternaam Broodakker had. Het was dezelfde Broodakker die mij wees op het bestaan van dichtersvereniging het Vlijti...

We waren niet van gisteren, mijn lieftallige erudiete hospita en ik, minnaar en scholier. Terwijl Emma de Nederlandse boekenmarkten aan het afstruinen was, op zoek naar eerste drukken van Couperus, Jean Genet en andere bekende door haar zo geliefde auteurs, schreef ik geheime liefdes gedichten aan ...

Het verhaal van De Tour is gebouwd op legendarische renners, bikkels zoals: Dominique Boudoir, onder zijn ploegmaten bekend als ‘Monsieur Charmant’, die in de Tour van 1950 na afloop van een bergetappe de huldiging aangreep om beide ronde-missen op te tillen, onder zijn arm te klemmen en mee ...

“In de liefde en de politiek is alles geoorloofd” sprak Emma plotseling terwijl ze een krant aan het lezen was. Het was de eerste keer dat ik een sarcastische ondertoon in haar stem hoorde. Ze was weer begonnen met roken en liet een gemene kuch horen na alles wat ze zei. Ik begreep niet wat ze m...

Emma was een vrouw van de wereld. Ze had een brede belangstelling voor literatuur, ze vertelde over de gedichten uit de bundel 'Het zingend hart' van de schrijver Gerard Reve en over de verhalen van de Amerikaanse schrijver James Purdy, die in haar ogen een cultuurheld was. Ze wist veel te verte...

1000 tranen kan ik laten stromen op deze dagen van pijn en verdriet. Je weet pas hoeveel men van iemand houdt, wanneer ze er niet meer zijn. Je leerde me lopen, spreken, hebt me beschermd, opgevoed tot wat ik nu ben. Ik vergeet nooit hoeveel steun ik van je kreeg die elf maanden hospitaal na mijn zw...

Bedauwd, betraand, galmen de doodsklokken over de stad Ronse als laatste groet en afscheid voor je ontelbare vrienden en beminden. Henriette, mijn zusje, het bloemetje van de stad, die zoveel liefde, vriendschap heeft gegeven, ontving voor haar warme hart de bekroning van de koude stilte der dood. ...

De warme voorjaarszon bracht een weemoedig gevoel in de gedachten van de autistische Bjarne, die worstelde met de problemen in zijn onderbuik. Het was nu precies dertig jaar geleden dat hij een gesprek had met zijn verleidelijke hospita met de welluidende naam Emma Petronella over de dieren die met ...

(voor Elisa Anni Lisette Nielsen) Na een behoorlijke afstand te hebben genomen, kan ik eindelijk een grotendeels objectief beeld schetsen van de spirituele goeroe/gids/lerares, die mij ruim een jaar te pakken had. Elisa is werkelijk mijn spirituele tweelingzus/zielszuster en dat zal altijd zo bli...

Het volgende Christelijk feest dat op de lijst van de gewilde tradities in ogenschouw genomen moest worden was het feest Pasen. Het was een heerlijk feest waarbij eieren werden genuttigd, soms van chocolade. En zoals alle Christelijke feesten was het een feest van bezinning. Even de tijd nemen om e...

Zo begint de zaterdag al vroeg op de avond van de discussie, klokken stilzetten, of juist ver-zetten. Zeg vrouw, een uur terug toch? Ja man, een uur terug! En zo geschiedde, alle klokken in huis stonden zaterdagavond al een uur vroeger! Heel raar, maar nou was het toch een rare dag want we moesten d...

Ze vroeg er niet om, maar brak twee maanden terug haar arm. Zes weken er niks mee mogen doen, de miscommunicatie van diverse artsen brengt haar nu in een positie die geen hond wil, maar wat moet je? Als je niet teveel met deze acties te maken hebt, dan word je een soort van monddood gemaakt! Dom ...

Zeventien jaar oud was ik toen ik in een andere stad kwam te wonen. Het reizen met de trein was niet te doen. De situatie thuis was daarvoor niet geschikt. Het was beter het ouderlijke huis te verlaten. Dan kon het turbulente gezinsleven doorgaan zonder mijn aanwezigheid. Mijn oudste broer was al he...

Op de Tilburgse markt is het altijd gezellig en er is ook vaak de gelegenheid een praatje te maken, bijvoorbeeld met een flamboyante bloemverkoper die daar naast een uitstalling van fleurige, florissante plantjes met felrode bladeren staat te kleumen en je vraagt hem opgewekt: "Zijn het primula's of...

Emma was inmiddels al twee weken in Amerika toen Christiaan, die via een telefoonverbinding contact met haar had gehad, mij vertelde over haar nieuwe bevlieging. Ze wilde dat de hartstocht die de kunstenaars die zij bewonderde voelden, meer en meer in het dagelijkse leven werd geïntrigeerd. Zij had...

Al geruime tijd voor de eerste crash die onze sites gevoelig raakte, had ik het inzenden van mijn bijdragen gestaakt. Door achteruitgang van het gezichtsvermogen van mijn nog gezonde linker oog was het werken op het toetsenbord een grote bron van ergernis. Geruime tijd erna onderging ik een geslaag...

Het was tegen het einde van de sombere januarimaand van 2019 toen de vriendschap tussen Bjarne en de economiestudent een bijzondere wending kreeg omdat Bjarne via een groepje oude koeien in de sloot het onderwerp had gebracht op het roofdier de tijger. Al vijf maanden kenden de twee mannen elkaar in...

  Een jaar of 8 was ik, mijn grote stoere en sterke papa ging het gras maaien in de boomgaard. Mijn broertje en ik mochten mijn vader helpen. De geur van de maaier met de benzine lucht, gemengd met de geur van vers gemaaid gras vond ik onweerstaanbaar. Geboeid keek ik toe hoe eerst mijn kl...

Het was dat liedje van Blind Willie McTell, over zijn moeder die was gestorven, toen het opnameapparaat voor geluiden aanstond, en Bjarne hoge koorts had. Het was een week voor de dood van zijn moeder, nu precies een jaar geleden, toen Bjarne meezong met dat liedje. Het was bijna niet om aan te hor...

Bjarne was dan misschien niet honderd procent monogaam en op zoek naar de eeuwige levenspartner, erg trouw en aanhankelijk was hij wel. Want wat was hij blij dat hij tijdens de moeizame kerstdagen op eerste kerstdag een berichtje kreeg van de economiestudent, die de kerstdagen op eenvoudige wijze do...

En weer ging de zorgpremie omhoog. Bjarne betaalde zich iedere maand al blauw met de laatste restjes maand die van zijn geld overbleven. Het nieuwe ondergoed moest maar weer uitgesteld worden, gelukkig had hij een zuinig kontje. Maar hij kreeg er natuurlijk wel iets voor terug, als zijn eigen risic...

Door alle misère in zijn privéleven had de schrijver Bjarne Gosse het af en toe niet allemaal op een rijtje, maar gelukkig kwam professor Havermout op bezoek om zijn geheugen op te frissen met intelligente opmerkingen die rijp waren voor de tijd. “In de wandelgangen gaat alles wandelend zijn ...