Het hart op de juiste plaats
Hoezeer ik ook worstelde met de schuldgevoelens die de jaloerse Emma mij probeerde aan te praten, ik was er achter gekomen dat ik mijn hart op de juiste plaats had. Mijn gevoelens voor Kees Broodakker waren oprecht. En ik kon merken dat mijn humeur er onder leed wanneer hij lange tijd niets van zich liet horen.
Het was Peter Halm niet ongemerkt gebleven, dat ik zodra ik van vrije tijd kon genieten naar hartenlust aan het tekenen was.
Ik toverde allerlei kleine monsters uit de nacht.
Snelle schetsen die ik meende te ontwaren uit een merkwaardige symboliek die ik geventileerd had uit de gewoontes van mijn leeftijdgenoten.
Het meeste gebeurde met een zwarte stift, soms gebruikte ik wat gele plakkaatverf.
Ik voelde me bevrijd van het zware juk van mijn hospita nu ik weer helemaal op mezelf woonde. Het was wel wennen op deze woonplek.
Ik woonde tijdelijk in een oude verlaten caravan, zonder water en licht, maar ik kon bij Peter mijn behoeften doen. Peter Halm de kunstenaar woonde niet ver van het woonwagenkamp. Ik haalde altijd een fles water bij hem, om thee te kunnen zetten op een camping brander.
Peter Halm had een affaire met een suppoost van het stedelijk museum in Amsterdam, een kunstkenner die rondleidingen gaf. En hij kwam op het idee om deze meneer naar mij toe te sturen om mijn tekeningen te bekijken en van commentaar te voorzien.
Dit werd een opmerkelijke gebeurtenis, de man deed smadelijk ironisch over de armoedige staat waarin hij mij en de rest van het woonwagenkamp trof. Hij was echter was vol lof over de expressie van mijn tekeningen en gaf mij het advies om naar de kunstacademie te gaan. Ik was verheugd over zijn enthousiasme. Ook al vond ik het een snob. Een bekakte excentriekeling.
Het meest bizarre was zijn opmerking over mijn theezakje. Of ik dat al bij een eerder bezoek had laten trekken. Ook vroeg hij mij of ik mijn vuilniszakken helemaal tot aan de rand moest volproppen om vuilniszakken te besparen. Hij genoot zichtbaar van het biotoop waarin ik mij bevond.
Ik miste Frits de zwarte kater en de luxe van het huis van mijn voormalige hospita. Dit alles was maar tijdelijk. Ik zou terug naar Amsterdam verhuizen en een aanmelding doen voor de kunstacademie.
Geplaatst in de categorie: maatschappij