Jorrit is dood
Tien dagen heeft Jurgen Thomas nu niets anders gedaan dan Nicky volgen in al haar bewegingen. Tien uur, Nicky laat zich voor het eerst zien voor het raam, draagt niets meer dan een shirt en en tot de draad versleten ochtendjas, zet koffie. Niets doen, wachten op hem. Hij werkt.
Nicky is geen man, heeft dat niet nodig. Nooit gehad. Haar leven is gevuld met mannen. Van Laar had ze, haar hot shot. Ze was jong toen ze hem leerde kennen. Te jong misschien. Ze volgde hem, het grote geld en het grote leven achterna. Met de ster van Van Laar stijgt de hare. De innemende, bloedmooie vrouw van de de slimme zakenman.
En Jorrit? Ach die arme jongen. Een paar keer een vrouw neuken is nog niet hetzelfde als liefde.
'Jorrit, dood?' Ze kijkt hem aan alsof ze vuur ziet branden. Ze slaat haar hand voor haar mond. Ze zwijgt. Het is net echt, denkt Jurgen. Ongetwijfeld zal ze straks gaan snotteren, fluisteren dat ze zoveel van hem hield en dat soort flauwekul meer.
Thomas heeft teveel gezien in zijn leven. Zijn eigen vrouw.
Betraande ogen die hem bedrogen. 'Ik ga bij je weg' fluisterend, alsof ze bang was hem pijn te doen. 'Ik kan niet langer met een man die er alleen maar is voor zijn werk, die in iedereen een crimineel ziet, die niets anders draagt dan een versleten regenjas, die zijn eigen relaties net als die van zijn geschaduwde verdachten met pijlen en strepen op een billboard heeft vastgepind, omdat hij anders dreigt te vergeten wie wie is, wie zijn vrouw, wie zijn kinderen, wie zijn verwekkers and so on'.
Die tirade op zijn uiterlijk, of meer misschien het gebrek daaraan, zijn eeuwige klassieke muziek, zijn aftandse, gedeukte auto en zijn afkeer van alles wat maar naar gezond, modieus, jong en sportief zweemt.
'In de zomer lijk je wel een levende doodskist en in de winter...' Ineens stopt ze.
Jurgen heeft geen zin om haar aan te vullen, hij wacht tot ze het zegt. Dat ze gewoon een ander heeft, die haar meer te bieden heeft. Eentje waarmee ze wel gezien kan worden. Eentje zonder versleten regenjas, zonder kop vol onopgeloste moorden, eentje met een pik van een halve meter die hij elke nacht wel wil inzetten om haar te bevredigen, eentje die haar weer terug brengt in het echte leven. Zodat ze op een verjaardag ook eens kan vertellen over een vakantie in een ver en vochtig warm tropisch land, in plaats van haar belevenissen tussen de tokkies op de camping in Vogelenzang.
'Hoe is het gebeurd?' wil ze weten. Ze heeft zich herpakt. Droogt haar tranen met een theedoek, schenkt zichzelf een borrel in. 'Wilt u ook?', vraagt ze de rechercheur. Tegen zijn gewoonte in stemt hij toe. Dit is tenslotte zijn zaak. De zaak waarvan hij vanaf het begin wel wist en voelde hoe en wat maar die hij altijd officieel onopgelost heeft gelaten, omdat hij wilde weten wat ze gingen doen, deze twee verdoolde zielen, zijn les miserables.
'We weten het niet zeker. We denken pillen. XTC, waarschijnlijk ook GBL, misschien de nodige slaappillen erbij, wie weet wat voor troep meer.De revolver die hij ook had heeft hij zeker niet gebruikt'.
Voor Nicky houdt Thomas verborgen dat er al lang geen sprake meer is van een we.
'Een revolver, mijn god, hoe kwam Jorrit nu aan een revolver?' Ergens blijft hij voor Nicky altijd die magere jongen met zijn lange haar die al verliefd op haar werd bij het zien van haar blote kuiten en die eigenlijk al bij de eerste aanraking, die streling van zijn onderarm achter in de tuin waar ze samen naar de sterren keken, bereid was een moord voor haar te doen. Pillen, dat had meer sense. Zo had hij ook Van Laar aan zijn einde geholpen, en nu dus ook zichzelf.
'We weten het niet zeker' zegt Thomas, 'We weten dat hij contact had met een crimineel uit Bosnië, hij is daar één, misschien wel meerdere keren geweest om God mag weten wat'.
'Zijn jullie daar dan nooit achter gekomen? Je smokkelt toch niet zomaar van alles over die grens.'
'Wel als je geld hebt, en de juiste contacten' zegt Thomas schouderophalend.
Geld en de juiste contacten. Die had Van Laar in overvloed. Maar Jorrit? Die had zijn fiets. En haar kut. Maar een kut voelt alleen of een pik lekker groot en hard is, en dat vooral een poosje kan blijven, niet of hij van haar houdt. Liefde is voor wie bedrogen wil worden, voor wie wil bezitten en wil verliezen.
Ze weet alles, ze weet genoeg. Nou ja eigenlijk weet ze niks. Ja dat haar twee mannen allebei door drank en pillen aan hun eindje zijn gekomen. De een vermoord, een moord waarvoor die mysterieuze zwerver, die vermaledijde Jurgen Thomas haar al jaren geleden had kunnen opsluiten, de ander zelfmoord. Of ook vermoord? door haar? Omdat ze niks niets meer van zich heeft laten horen, omdat ze niet met hem naar De Bahamas is gevlucht, maar naar dit verdomde Erezée, waar ze zich door een hele schaar aan mannen heeft laten misbruiken totdat ze is blijven hangen aan deze Luc, die behalve een goed minnaar haar ook in bed wil leggen als ze teveel gezopen heeft.
Waarom laat Thomas haar niet arresteren? Waarom laat hij haar maar lopen, denkt hij soms dat hij God zelf is?
Eruit, eruit met die kerel, het is net alsof ze die regenjas niet nu, niet vandaag weer voor het eerst in jaren heeft gezien, maar alsof die haar elke dag is blijven volgen. Ze schenkt zichzelf nog een borrel in. Jorrit dood, wat moet ze met die kennis. Ze voelt haar borsten.
'De een is groter dan de ander'. Dat schuchtere blozen, dat onhandige gefriemel van zijn warme, vochtige handen, dat te vroeg klaarkomen. Alles zo anders, zo vreemd en belachelijk onschuldig eigenlijk vergeleken bij de liefde die ze daarvoor gekend heeft. Maar die ogen. En ze huilt.
hotmail.comGeplaatst in de categorie: liefde
Jorrit
88
Geef je reactie op deze inzending: