Verhalen over eenzaamheid

Ik stapte de bus op. Al vallend wierp ik mijzelf in het meest nabije zitje, tegenover een oude vent. Nonchalant sloeg ik m'n benen over elkaar en stopte muziek in m'n oren. Ik zonderde me af van de buitenwereld. Niets zo rustgevend als luide rockmuziek, blazend in je oren. Tim Vanhamel kan...

Vijf over acht. Ik stond voor de lange spiegel in de gang en staarde naar mijn spiegelbeeld. Het was een ware metamorfose geworden. Even zag ik mijn moeder daar staan, de gelijkenis was verbluffend. Het zelfde donkerbruine lange haar, de hoge jukbeenderen, dezelfde lengte en een slank figuur,...

Dit helpt mij geweldig, dat ik kan schrijven wat ik denk, wat ik voel. Hoewel voor veel mensen sommige gedachten onuitspreekbaar blijven, blijven voor mij alle gedachten onuitspreekbaar. Het papier vertrouw ik ze wel toe, het zal mij niet tegenspreken, het is een onbeschreven blad, het kan nog...

De stille straten voedden haar gevoel van paniek en eenzaamheid. Al uren slenterde ze door de nachtelijk verlaten stad. Benen wilden niet meer, haar hele lijf deed pijn en haar maag protesteerde misselijk... Voor een winkelruit bleef ze moedeloos staan. De bleke maan weerspiegelde haar witte...

eerste fragment van het verhaal 'Een nacht' uit de verhalenbundel 'De Adelaars' (1993) Als je uit je land vlucht, snijd je je wortels af. Dan neemt de wind je mee, soms hier-, soms daarnaartoe, soms naar een opvangcentrum. Ik moest gewoon ergens...

Ik zat alleen op mijn kamer, buiten regende het.“Waarom moeten ze mij ook altijd hebben?” dacht ik bij mezelf. Ik voelde me verdrietig, de dag was immers ook niet rooskleurig verlopen. Ik werd overal buiten gesloten op school. Als ze wat gingen doen werd ik zelden of nooit gevraagd. Mijn moeder...

Er was eens een lief klein jongetje. Dat hij klein was, kwam omdat hij nog maar net geboren was; en dat hij lief was, dat zag je gewoon meteen. Zijn moeder was mager en arm en kon nìet goed voor hem zorgen. De vroedvrouw regelde daarom, dat hij die allereerste, waardevolle weken van zijn...

Zoals de wereld kan verkeren is een verhaal van mensen, waar Elmer Lijnse deel van uitmaakte. Met zijn 36 jaren had het ook zo kunnen zijn dat zoiets als opvoeding verleden tijd zou zijn. Een en ander gold niet voor jongen Lijnse die zich in zijn onderhoud voorzag door zelf zijn onvoltooide...

Een ontmoeting op 12 maart 1972 Een mistige avond in Utrecht. Hoog Catharijne was nog in aanbouw. Lopend van de kroeg naar huis. In het tunneltje onder het spoor zag ik haar staan. Kastanjebruin haar en blauwe ogen. Met een kort bontstof jasje, een grijze strak zittende spijkerbroek en...

"WAAROM HEB JE MIJ ONTBODEN !....." Joseph deinsde ontzet achteruit. Zijn hartslag verdubbelde... Hevig trillend en met onwaarschijnlijk grote ogen staarde hij naar de rookloze vlammenzee die de helft van de enorme kelder vulde. Het grote getekende pentagram en de zwarte kaarsen waren...

Ik bezit twee zwart-wit-foto's, waar jij opstaat. Je glimlach is mij dierbaarder, dan de glimlach van de heilige Maagd. Ik voerde een toneelstuk op, samen met twee medebroeders en om een of andere reden mocht jij dat ook aanschouwen. Ik schat onze afstand op twee meter, twee pijnlijke meters....

Het was koud. Rachel huiverde, toen ze de deur achter zich dicht trok. Ze schoof haar kraag omhoog en dook diep weg in haar winterjas. Ze opende de schuurdeur en knipte het licht aan. Haar fiets stond verborgen tussen de vele andere. Zuchtend probeerde Rachel hem er tussenuit te sjorren. Toen dat...

Soms zit de oude man op z’n praatstoel en vertelt aan z'n kleinzoon en diens vrienden dat hij in zijn jeugd, bij weer en wind, voor schooltijd de krant bezorgde in het dorp. Dat hij werd opgeroepen voor militaire dienst waar hij de mobilisatie meemaakte en tijdens inval van de Duitsers gelegerd...

Er was eens een verliefde Nibbel..... Gimpeltje slenterde door het rusteloze woud. De wind liet bladeren ruisen en de geluiden van verborgen dieren klonken overal, alleen hoorde Gimpeltje het niet. In zijn kleine hoofd klonk alleen maar de stem van Brodeltje, het mooiste wezentje op de hele...

Nog steeds was elke gedachte een rilling die de kou niet zou veranderen. Wachten hielp niet en zou ook nooit kunnen helpen.Het groezelige licht van de onverschillige lamp was het enigste gezelschap dat hij niet zou kunnen verjagen. De vieze geur van zijn verdriet was een spiegelbeeld dat hem ...

Hij sloot zijn hand om de mijne. “Het spijt me,” zuchtte ik terwijl ik mijn hoofd tegen zijn schouder legde, “ik had je nodig. Ik heb je nodig.” Hij knikte en kneep zachtjes in mijn hand. “Ik weet het, Suzanne, ik weet het.” De tranen liepen over mijn wangen en ik hief mijn hoofd op....

Als iemand dit ooit leest, vergeet het dan maar snel. Ik ben namelijk niet iemand die je zult onthouden. Ik ben geen held uit het geschiedenisboek, ik heb nooit in de top 40 gestaan, geen medailles behaald, niets uitgevonden dat niemand nog kende. Ik ben gewoon een mens dat het leven leeft, en op...

Het is koud in het schuurtje. Ondanks al mijn verdriet voel ik de klamme kou tot diep in mijn botten doordringen. Ik huil en ik voel dat ik niet meer stoppen kan.Leunend tegen de oude keukenkastjes aan komt al mijn machteloosheid naar buiten. Ik hoor mijn gierende snikken en ondanks alle ellende...

Zowel de moeders als de beweeglijke dochters werden door nauwlettend gevolgd. Voor hen was ik een dronken monnik, die hen geil zat aan te staren en misschien droomden ze wel van het stijve pikkie onder mijn schijnheilige outfit. In ieder geval droomde ik wel van de achtergebleven schoolmeisjes en...

Een verlaten zandweg meandert tussen de landerijen door. Een dode slang, een uitgehongerde rivierbedding. Verdorde struiken als huidplooien van stukgeslagen goden. Ginds, nabij de horizon: de stad. De stad waar alles stil staat bij het voorbijgaan van tijd. Waar iedereen verveelt uit hoge ramen...

De tijd heeft zich weer gestaag een weg gebaand door de zwarte brij van de nacht. De eerste tere zonnevlekken dwarrelen speels over de vloer, als vlinders in een rondedans, stofjes dwarrelen in een niet te stuiten spel, opstijgend naar de welkome warmte. De ragfijne zachte gordijnen wiegen en...

De ramen zijn beslagen. Met m'n hand maak ik een kijkgaatje vrij. Ik kijk naar buiten. Het wordt al donker. De straatlantaarns zijn al aangegaan. Auto's snellen slissend over het met sneeuwdrab bedekte wegdek. De deur van het café gaat open. Een oude man komt binnen. "Hallo Daan, hoe...

"Scene 4 - Verlaten schoolgebouw, smorende zomernamiddag": het verlaten schoolgebouw met de planken voor de ramen op de begane grond en de ingegooide ramen erboven en het agressieve onkruid dat alles overwoekert. Sla in je op: een tochtig, braakliggende ruine, een skelet van steen en as en...

Ooit was er eens een meisje geboren, ze leefde gelukkig in een mooi huis, met vele vrienden en ze maakte veel plezier. De jaren liepen door, en stilaan kwam het meisje in de puberteit. Ze kreeg ruzie met alles en iedereen maar vooral met haar moeder. Zij begreep haar niet en zag het nooit als...

Zeven maart 2007. Een doordeweekse dag. De regen stopt even met neer te plenzen. Het scherpe zonlicht zoekt zich twijfelend een baan door de grillige wolkenvormen. Aan het busstation zitten en staan veel wachtenden onder de beschuttende luifel. Onder hen valt de fel gekleurde tuniek van een jong...

Soms heb ik het idee, dat ik door een gemeen bos loop, een groot donker bos, met grijptakken. Ik loop, ik ren, ik kruip, ik spring, maar wat ik ook probeer, de takken krijgen me altijd te pakken. Ze laten me niet met rust. Ben ik net weer een beetje zelfverzekerd, heb ik net weer wat...

Het was die dag druk in het restaurant van Ter Meulen. Waarschijnlijk door het weer. Niet te koud, niet te warm, kortom; ideaal winkelweer. Ik haalde aan de balie een kop koffie en een kroket. Naast mij zat een oudere heer. Zodra mijn achterwerk op de triplex stoel rustte, sprak hij me aan....

Het rommelmarktklokje met de barst in de façade zucht twaalf keer. Droefgeestig kweelt de oude koekoek zijn wijsje. De bruine bonen vechten met het spek om het beste plekje in mijn schotel. Stukjes oude kaas spelen krijgertje rond de bowlkom. Buiten miezert het. Een manisch-depressieve...

Gehaast werd ik binnen gebracht op de brancard, liggend aan een beademingsapparaat. Ik probeerde mijn ogen te openen, ik knipperde. Ik keek in een fel licht dat draaide. Ik zag wazig, wat vermengd was met pijn, bijna ondraaglijke pijn, alsof ik op een spijkerbed lag. Ik hoorde vage, gespannen...

Een onopvallende man, sober gekleed, voorzichtig in z'n gedragingen, zuinig met geld en ongetwijfeld beheerst in zijn emoties. Hij was al wat ouder en kwam met enige regelmaat in het winkeltje toen het al geen melkzaak meer was, maar ook nog geen café. Het was destijds een uitdragerij van...