Verhalen

Mien was aan het stofzuigen toen de telefoon ging. Ze pakte de hoorn en zei haar naam. ''Dag mevrouw, hier met het kabinet in Den Haag.'' ''Sorry, dat geloof ik niet, u maakt een geintje.'' ''Neen mevrouw, namens de minister-president mag ik u met een echtgenoot uitnodigen een rondgang ...

Sweet is the Lore that Nature brings, our meddling intellect Disshapes the beautaneous forms of things; we meddle to dissect Shelley Het was een kind, een kind nog, dat lang geleden aantrad om de universitaire studie in de psychologie te volgen. In het atrium van de Hogeschool stapten in d...

Greet is gescheiden van haar man. Hij dronk teveel en was vaak beschonken en sloeg haar. Kinderen waren uit het huwelijk niet geboren. Ze is pas dertig en kwam uit een eenvoudig milieu. Greet was zachtaardig van karakter en altijd bereid te helpen als je het moeilijk had. Helaas werd daar ook wel ee...

Op een zaterdagavond zat ik in mijn stamcafé. Ik zat alleen aan een tafel voor het raam en pakte mijn pijp en vulde die met de heerlijk geurende tabak, strijkt een lucifer aan en de vlam deed de rest. Net in de twintig was ik en vrijgezel. Toen mocht je nog roken in een café. Het was nog stil. Twe...

De bakstenen zijmuur van het huis waarin ik geboren ben, droeg een scheur, die van rechtsboven tot linksonder liep. Deze was veroorzaakt door het bombardement van 1944, dat ook de stalen spoorbrug over het Wilhelminakanaal getroffen had, die als een voorwereldlijk aandoend staketsel boven het kolken...

De stilte van de nacht overvalt mij als ik in mijn ogen wrijf. Een blik op mijn wekker zegt dat het pas half drie in de nacht is. Wat maakte mij wakker dan? De stilte van de eenzaamheid? Het gemis van jouw warme lichaam tegen me aan? Het zachte ademen waar ik altijd zo vertrouwd naar luister, wanne...

Voor mijn bejaarde ouders was het kleine, hardstenen beeldje, voorstellende twee grijsgeaderde olifantjes aan weerszijden van een dobbelsteen. Ik schonk het hen ter gelegenheid van hun verhuizing van het grote, vooroorlogse huis waarin ik mijn jeugd had doorgebracht, naar de kleine bejaardenflat. ...

Ik heb er lang naar uitgekeken nog eens naar Indonesië te gaan want dat lijkt me echt het einde. De mensen en de natuur en natuurlijk kom ik daar vandaan. Ik kan het echter niet met mijn hoofd maar nu is er een oplossing de Indonesische tuin met vogels en gebouwen in Steenwijk zegt mijn begeleidste...

Als ik om mij heen kijk zie ik alleen de stinkende lijken liggen, verschrompelde takken die verbrand en verdorven zijn door de brandbom en verderop de verkoolde lichamen die in het niets staren naar een felblauwe hemel die daarvoor nog vol met bommenwerpers waren. Zwarte vogels die als moordenaars d...

Heerlijk die dagdromen. Ik zie mijzelf zitten aan de eetkamertafel bij de familie Stone waar ik regelmatig oppas bij de kleine Janis en George. Zij schelen 2 jaar, een stelletje deugnieten maar schatten van kinderen en altijd in voor een geintje zo klein als ze zijn. Ik kijk naar het tafereel voor m...

In de tijd dat The Beatles hun successen vierden, was mijn tante Angie secretaresse bij een van die horlogefirma's in het land van de Bergen en Meren. Wij waren nog kinderen. In ons kleine huisje in de volksbuurt hing - een beetje misplaatst - de kalender aan de muur die ze ons ieder jaar zond, waa...

Met een gelukkig gevoel word ik wakker, maar ongelukkig voel ik mij als het kussen naast me leeg is. De deuk is niet warm meer. Zij is al weg, al verdwenen uit mijn leven. Was het allemaal de moeite waard? Ik weet het niet, weet niet eens haar naam meer. Een droge strot, en een bonkende hoofdpijn d...

Even de winkel binnen aan het marktplein in Keerbergen. De kerk lonkt mij.... soms kan ik daar de stilte gaan opzoeken. Met een trage beweging klap ik de zwaaideur open en voel de rust als een mantel over mij heen trekken. Aan het altaar zit een oud vrouwtje. Haar hoofd lijkt te zwaar voor haar scho...

Tegenwoordig kan de je tv niet aanzetten of we hebben hier een Kaasfluisteraar, een Ghostwhisperer, Robbert ten Broekke, Joke Schols en niet te vergeten Char. Maar dat is mijn favoriete helderziende, en onze Derek de ADHD-er. Je gelooft of niet. Een middenweg is er gewoon niet, iedereen heeft wel e...

Als ik traag het pad oploop dat mij leidt naar het graf van mijn moeder, voel ik al de tranen opkomen. De eenzaamheid slaat weer toe. Als het sadomasochisme in mij zit dan moet het er hier wel uitkomen. Want al tien jaar lang rijd en loop ik de route van mijn huis naar het graf waar ik elke zondag d...

De jonge vrouw loopt met een rustig tempo de kalmte van het bos is. Alles rondom haar is rustig, stil, vochtig en de lichte mist in de verte op de weides maken dat zij zich waant in een paradijs vol van de geneugten van de komende herfst. Zij neemt het bospad, wijkt dan wat af van het vochtige gra...

Vader Norbert wilde voortaan geen bomen meer kappen. "Dat is de eenvoudigste en meest zekere manier om die kwade voorzegging uit te sluiten," dacht hij. Met deze woorden stelde hij ook zijn vrouw gerust. Arno werd een jongetje, dat erg veel van het bos hield. Als ventje van zeven jaar huppelde h...

Het was al laat in de avond. Door de donkere zomerzoelte rende een jongetje van tien jaar. Norbert hield een helder brandende lantaarn in zijn ene hand. Daar ging hij langs het kleine meer; het was nauwelijks groter dan een flinke parkvijver. Een paar eenden keken Norbert al zwemmend aan. Het was al...

AAN DE LEZER De hoofdpersoon van onderstaand verhaal, Matti, is sinds ik dit verhaal schreef in gunstiger omstandigheden gekomen; hij woont nu op een gezellige afdeling met meerdere mannen waar hij een goed thuis gevonden heeft. Ieder jaar ga ik, ruim vóór de 17e juni, de naaimachinefolders ha...

In de duisternis kwam hij aan. Hij parkeerde zijn auto op een hobbelig paadje en liep zacht naar een al openstaande deur. De stilte was om te snijden, de duisternis liet hem struikelen over stenen en stukken hout, geen lantaarn in zijn bezit, alleen het licht van de maan dat hem leidde naar weer ...

Ik was alleen in een kelder. Daar moest ik wonen van een mythische godin met een mes in haar hand die mij daarmee wilde steken. Zij was mijn muze in die dagen.Ik was bang voor die muze maar van haar moest ik daar wonen. Ach zo vergaat het dichters omhangen met gladiolen treurend voor hun eigen zerk,...

Het is weer zover. Foppe is al om half vier wakker en kijkt naar oude beelden van oud Indonesië en Nederland uit de jaren vijftig op een oude tv-zender. Foppe zijn fantasie slaat weer op hol want daar is hij goed in omdat hij een beetje anders nadenkt dan gewone mensen met een nuchter Hollands vers...

Hij keek om zich een en er kwam een kalmte over hem die hij zelden of nooit in zich had gehad. Het verbaasde hem. Hij had haar geslagen, geschopt en zelfs aan haar haren getrokken, puur uit onmacht. Het idee dat zij er met een andere kerel vandoor zou gaan ging zijn verstand te boven. Dinsdag nog ze...

Mevrouw S., de buurvrouw uit onze jeugdjaren, had twee zonen, van wie de ene altijd een militaire jas droeg met brede epauletten (hij emigreerde naar Australië) en de andere, een elegante, aantrekkelijke, maar hoogst excentrieke vrijgezel, af en toe voor alle kinderen uit de buurt poppenkastvoorste...

Hij keek nog steeds angstig om zich heen, bang om betrapt te worden wanneer hij begon te graven. De steel van de spade lag strak in zijn beide vuisten en zijn vingers zagen wit van het knijpen in de houten steel. Hij deed zijn T-shirt uit, zijn bezwete lichaam zag er strak en gebronsd van de zon uit...

"Blijf gewoon, nu maar even gewoon heel stil staan" fluisterde ze aarzelend, net alsof ze in een trance was. Het leek als dat het heldere buitenlicht zachter werd en ons omhulde met een warme oranje avondgloed. Het gras aan de oever rook geuriger dan daarvoor en de lucht voelde warmer aan. Twijfel...

Het is de stilte die heerst, de stilte voor een storm die nergens aangekondigd is. Het is de uitgang die ik zoek, maar verdomme waar zit de deur! De angst knijpt mijn keel bijna dicht als ik over en onder mij allemaal draden zie, die spinnen zich om mijn lichaam heen. Ben ik nou gek aan het worden? ...

Als en volleerd ballroomdanser zie ik mijn vader de passen aangeven die mijn moeder volgt. Ze lachen beiden, het geluk straalt van hun gezicht af. Begeleid door de zachte wind die de wolken hen laten dwalen, draaien zij hun passen op de witte wonderen in de hemel. Ik kijk vanuit de auto naar bove...

De atleten, zwemmers en tennissers die in een bonte optocht aan onze ogen passeren tijdens de zoveelste aflevering van "Studio Sport" hebben kennelijk bovenstaande zinspreuk van de moderne Olympische Spelen tot ultiem motto, Leitmotiv en parool voor hun hele leven gebombardeerd, maar wat zijn het ...

Het is oktober 1943. De ramen zijn verduisterd. We kregen al een waarschuwing van een politieagent, dat een beetje licht aan de rand zichtbaar was. Komt de Duitse Polizei aan de deur, dan wacht je een zware straf. Ik zat te lezen aan de grote tafel midden in de kamer. Boven de tafel de enige verlich...