Ontmoeting in een café

Op een zaterdagavond zat ik in mijn stamcafé. Ik zat alleen aan een tafel voor het raam en pakte mijn pijp en vulde die met de heerlijk geurende tabak, strijkt een lucifer aan en de vlam deed de rest. Net in de twintig was ik en vrijgezel. Toen mocht je nog roken in een café. Het was nog stil. Twee mannen zaten aan de bar een pilsje te drinken en een sigaret te roken. Het was het enige café in het dorp niet ver van Assen in Drenthe. Toen ik naar buiten keek zag ik een jonge vrouw op een fiets naderen. Ze kwam mij niet bekend voor. Zeker op doorreis, dacht ik. Ik zag namelijk twee grote zijtassen aan de fiets en ze droeg een rugzak.

Ze keek naar het café en stopte voor de deur en zette haar fiets tegen de stenen muur. Ik dacht die komt zeker wat vragen. Ze kwam het café binnen en vroeg aan de barman of hier in het dorp een hotel was. Helaas niet, antwoordde hij. Het dichtste bij is Assen, maar zeker nog tien kilometer fietsen. Daar had ze geen zin in en ze bestelde een kop koffie en een broodje kaas. Ze ging aan een tafel zitten, ook bij het raam en zei mij gedag. Ik kwam in gesprek mat haar. Ze zag er slank uit, droeg zwart haar en had een bleek gezicht. Wat mij opviel was haar mooie ogen in een elegant gezicht. Haar ogen leken op de ogen van de chinezen, langwerpig en smal. Ze sprak heel beschaafd.

Ze vroeg aan mij of ik een geschikte plek wist waar ze kon overnachten of een herberg in de buurt. Ze was uit Leeuwarden komen fietsen en met wind tegen was ze erg moe hier in dit gehucht aangekomen. Ik vertelde haar, dat ze bij mij wel voor een nacht kon blijven, geheel gratis. In mijn huis had ik een logeerkamer met een éénpersoonsbed. Ze keek me aan of ze het in Keulen hoorde donderen. Echt waar?, zei ze. Ik betaalde de rekening van haar en mij en we gingen naar mijn huis, ongeveer tweehonderd meter lopen. Haar fiets stalde ik in mijn schuur en vervolgens liet ik de logeerkamer zien. Ze werd meteen enthousiast en ze keek mij blij aan. Het was pas negen uur in de avond en ik vroeg haar of ze nog wat wilde eten en drinken.

''Och mijnheer, ik lust nog wel wat, maar dat hoeft u voor mij niet allemaal te doen, zoveel vriendelijkheid had ik niet verwacht.''
''Graag doe ik het voor u en vindt het wel fijn even aanspraak te hebben, ik ben ook maar alleen.''
Nou zeg, wat ik nu meemaakte, ze gaf mij een zoen, zo dankbaar was ze. Ik nodigde haar uit plaats te nemen in mijn eenvoudige huiskamer. Daar dekte ik de tafel en haalde uit de keuken een mandje met broodjes en beleg, roomboter, een edammerkaas, jam en hagelslag. Ook had ik uit een blik kippensoep warm gemaakt. Zelf had ik al om zes uur gegeten, maar nam nu ook een paar broodjes. Ze was verrukt en smulde gaarne van het brood met soep.

Wat mij opviel, dat ze ging bidden voor en na de maaltijd. Dat doe ik niet meer. Na de maaltijd ging ze naar de logeerkamer om zich om te kleden. Toen ze terugkwam was ze in mijn ogen sexy gekleed in een korte zwarte leren rok en een lichtblauwe bloes. Ze zag er betoverend uit en ze sprak zo innemend en beschaafd met een haast erotische stem. Ik zou zo verliefd op haar kunnen worden. We kwamen in gesprek over allerlei onderwerpen en ook over het geloof. Hoe ik er op kwam weet ik nog niet, maar ik vroeg haar:
''Vormt Jezus de enige weg tot God? Is het niet arrogant te stellen, dat er slechts één weg is waarlangs God onze zonden kan vergeven en die weg Jezus Christus is?''

Ze antwoordde:
''Er zijn veel kerkstromingen en we moeten de geloofsovertuiging van een mens respecteren, maar christenen geloven inderdaad dat de verlossing alleen via Jezus komt, dat leert de bijbel. Iedereen moet Jezus als Heer dienen, geen tweede keus. Toch moeten wij als christenen andersdenkenden respecteren en hen met liefde te dienen. Maar gehoorzaamheid aan God eist dat je alleen Jezus aanbidt.''
Ze zei dat zo op een overtuigende wijze, dat ik weer besloot in de bijbel te gaan lezen.
Na nog een glas rode wijn te hebben gedronken wilde ze gaan slapen.

Ze wenste mij welterusten en ik haar ook natuurlijk. Toen zat ik weer alleen, zoals altijd en dacht aan deze lieve vrouw. De volgende morgen nam ze na het ontbijt hartelijk afscheid van me. Ze zoende me zelfs twee keer en ze zou een kaart sturen. Ik bleef haar nakijken en met mijn arm zwaaien totdat ik haar niet meer zag. Ze keek vaak om en zwaaide naar mij. Ik dacht, was zij maar mijn vrouw.