Die ene angst.
Met een gelukkig gevoel word ik wakker, maar ongelukkig voel ik mij als het kussen naast me leeg is. De deuk is niet warm meer. Zij is al weg, al verdwenen uit mijn leven.
Was het allemaal de moeite waard? Ik weet het niet, weet niet eens haar naam meer. Een droge strot, en een bonkende hoofdpijn doet mij weer denken aan het feestje waar ik gisteren was.
Heel gezellig, heel fijn, veel bier en sloten wijn. Natuurlijk niets gegeten voor ik erheen ging, hoe stom kun je dan zijn, dan vraag je om ellende.
Maar ik ging van die gedachte uit dat daar wel iets te bikken zou zijn, dus waarom zou ik van tevoren eten? Nee, gewoon eigenwijs. En daar boette ik nu voor. Een knallende hoofdpijn en de vraag waarom ik haar naam niet meer wist.
Had ze zoveel indruk op mij gemaakt dat ik haar naam zomaar kwijt was? Ja, die dingen gebeuren, maar ik had nooit verwacht dat het mij zou gebeuren. Ik, degene die altijd oppaste, nooit te ver ging, altijd voorzichtig. Ja, ja.
Het resultaat van mijn voorzichtig zijn kon ik nergens meer bekennen. Had ik niet aan safere gedaan? Was ik zo een stomme klootzak geweest? Angst kneep mijn droge keel samen.
Ik stapte uit mijn bed, en stond een beetje tollend op mijn benen rond in de rommelige slaapkamer te kijken, even niet wetend wat te doen.
Een douche misschien, maar eerst twee paracetamollen voor mijn koppijn. Daarna dook ik de douche in, waste mijzelf grondig, nee het was meer schrobben wat ik deed.
Ik voelde mij vies, armoedig en enigszins angstig. Hoe stom kon je zijn om niet een condoom te gebruiken, klootzak, die zaten altijd in mijn portemonnee.
En ik wist niet eens meer hoe dat meisje eruit zag. Ik begon te trillen toen ik uit de douche stapte, droogde mij snel af, kleedde mij aan en rende naar de telefoon. Voor vandaag wilde ik per se nog naar de huisarts voor een bloedonderzoek. Ik kreeg het echt benauwd.
Ja, je wist toch maar nooit.
Aan alle kanten wordt je gewaarschuwd voor geslachtsziektes, voor aids, en ik die zelf voorlichting gaf op scholen, ik de grootste hypocriet van allen die doet het zonder condoom...
Hoe raar kun je dan zijn?
Na mijn telefoontje met de assistente van de huisarts kon ik direct een briefje halen en bloed laten prikken bij het ziekenhuislaboratorium. Ik was voor het eerst in mijn leven echt bang.
Een onverklaarbare angst, die niet te verwoorden is. Stel je voor dat..stel je voor dat.
Laat ik eerst maar eens de onderzoeken afwachten besloot ik manmoedig, maar voelde mij allesbehalve man en zeker niet moedig.
Die week was de zwaarste uit mijn nog jonge leven, de angst kon op sommige momenten mijn keel dichtknijpen, als ik hoestte door mijn sigaret, kreeg ik het al benauwd.
Stel dat ik wel aids opgelopen had? En niet eens meer weten van wie!
Moest ik naar die kennissen om hen te vragen wie ik mee naar mijn huis nam. Wat een afgang zou dat zijn.
Maar toen de huisarts mij belde voor de uitslag was alles oké. Niets aan de hand.
Opluchting binnen in mij, en ik voelde tranen langs mijn wangen lopen.
Die angst kun je nooit meer vergeten.
Maar wel de naam van degene die jou misschien besmet zou hebben met aids.
Hoe krom is dat? Ik houd vanaf nu ook mijn drankgedrag in de gaten, ik ben zorgvuldiger geworden met mijn keuze naar meisjes toe, hoewel dat niets zegt over een besmettelijke en dodelijke ziekte die je er aan over kunt houden.
Maar dat die angst een slechte raadgever in deze is, dat betwijfel ik. Ik heb ervan geleerd dat je gewoon de realiteit niet uit het oog moet verliezen, dat je als man gewoon hoort na te denken, zonder ervan uit te gaan dat de vrouw wel beschermd is. Want beiden kunnen elkaar besmetten.
Ik heb geleerd van die ene fout, die mij fataal had kunnen worden. Ik heb geleerd van mijn angst.
En over een half jaar weer een test, maar om de een of andere reden ben ik ineens niet zo bang meer. Mijn verstand zegt mij dat ik bij de les moet blijven, mijn gevoel is nog altijd angstig. En ergens toch maar goed dat die angst niet ineens verdwenen is, het houdt mij scherp.
Het houdt mij op de been, om een volgende keer weer niet zo'n stomme fout te begaan.
Een levensles moet ik hier uit halen.
Maar is niet het hele leven een les?
Inzender: Leny, 7 augustus 2013
telfort.nlGeplaatst in de categorie: emoties
angst
125
Geef je reactie op deze inzending: