Verhalen

Mien zat achter de geraniums een sigaar te roken en loerde naar buiten om commentaar te leveren op voorbijgangers en Wouter schilde de aardappelen. ''De postbode komt eraan, ouwe.'' De huisbel rinkelde. ''Hij heeft een grote enveloppe in zijn hand, die jij effen open.'' Hij zette de ...

Of ik thuis ben. Ze heeft me nog nooit gebeld. Nu wel. Waarom? Ik ben onrustig, twijfel. Ja, ik ben thuis, en veel staat er voor vandaag niet op het programma. Een eindje wandelen, misschien even langs Charlotte, het stokoude moedertje van Woemi. Ze wil langskomen. Zomaar. Jaja, zomaar. Ze is hi...

Lang geleden woonde er in een ver land een mooie prinses. Dat is altijd zo, dat de prinses mooi is. In sprookjes althans, in werkelijkheid kan het soms knap tegenvallen. Maar goed, deze prinses was dus mooi en er waren dan ook veel prinsen die haar het hof probeerden te maken. Maar ze boekten weinig...

Dat het niet eerlijk in de wereld was verdeeld, bleek vroeger al, uit de porseleinkast van jouw Katholieke tante. Er stonden blanke olifanten zonder slurf te wachten op de eau de cologne die met een trein uit Parijs kwam, en er waren glanzende, zwarte schapen met vijf poten die op rechthoekige tafel...

Tja, Knotje..ik ontmoette haar bij een bushalte. Eigenlijk was ik niet in een beste stemming, toen ik daar stond te wachten. Het regende en ik had net een gesprek gehad bij het RIAGG, waar ik niet zo tevreden over was. Ik was niet serieus genomen door de psych, dus balen..mijn gedachten waren ver te...

Op het moment dat onze blikken zich kruisten was er geen weg meer terug. De draden van het web sponnen zich razendsnel tot een mooi en sterk weefsel dat, mits zorgvuldig behandeld, niet stuk te krijgen zou zijn. Hij de schering, ik de inslag. Keer op keer was ik verbijsterd geweest. Hij kende mijn g...

Zuidlaren is een esdorp. Het dorp bestond uit de brink, met de statige eiken- en beukenbomen, met daaraan vastgeplakt de oude kern waar, in het begin van de jaren vijftig, aan de periferie de nieuwbouw voorzichtig op gang was gekomen. Toen wij van Groningen naar Zuidlaren verhuisden kwamen we in ...

Toen ik opkwam, stond hij er alweer; mijn trouwste fan. Ik wist dat ik hem intrigeerde en niet alleen hem. Door de eeuwen heen heb ik al heel wat bewonderaars versleten. Nu was het decor waarin ik optrad altijd van een adembenemende schoonheid. Dat moet worden gezegd. Ik wil mezelf niet al teveel ee...

Veel heb ik met toestemming van hun geschreven over het echtpaar Wouter en Mien. Dat kon ik, omdat ik tegenover ze heb gewoond en als vrijgezel vaak bij hun op visite was om een kopje koffie te drinken en ook, dat ik samen met Wouter op een klaverjasclub zat. Mien was een grote vrouw, meer als twee ...

Moet men altijd een verhaal hebben? Soms heb ik niks te vertellen, namelijk. Behalve, dat ik mijn best doe om een begrijpelijke taal neer te zetten. Op mijn manier. Ik heb genoeg te vertellen, daar gaat het niet om. Even nadenken..ja ik heb een verhaal, tenminste, als dat boeiend is.. Ooit is ...

Mopperend haal ik een hard stukje uit mijn mond. Daar baal ik nou van. Dacht een lekker dropje te eten, zitten er harde stukjes in! Bij het verkeerslicht staan we stil en ik bekijk het stukje. ‘Vulling, een stuk kies! Moet je kijken!’, zeg ik tegen mijn zoon. Zoon kijkt er niet van op, hij is no...

De telefoon rinkelde in de gang. Wouter keek naar zijn vrouw en Mien keek naar hem, met een blik wie gaat naar de telefoon? ''Ik ga wel, jij bent er toch te beroerd voor'', zei ze. Ze nam de hoorn van het toestel en kreeg Chantal aan de lijn. ''Hé meid wat leuk dat je belt, er is toch niks...

Ik ben ziek. Van schaatsen komt mooi geen reet vandaag. Het ging de laatste tijd toch al beroerd. Geen bochtje kom ik zonder mispeer door. Het is beter om thuis te blijven, zo gammel als ik voel, de pot en de kotsbak onder handbereik. Maar misschien kan ik me ook weer eens naar mijn oude oom slep...

Het voorjaar heeft zijn frisheid kenbaar gemaakt op de Rotterdamse kade waar de emigratieschepen liggen aangemeerd, klaar voor vertrek naar Indonesië. Het zijn geen luxe schepen, maar er is voldoende comfort om het tijdens de lange boottocht over zeeën en oceanen vol te houden. Het schip neemt be...

Na een uurtje kwamen de feeën terug. "Nou, laat de elfjes maar eens vertellen hoeveel wij van hun paarse sterrenglans krijgen," grinnikte de oudste treiterend. "Luistert goed, hooggeëerde feeën," krijste het slimste van de elfjes. "Zeker kunnen wij veel minder dan jullie. Maar ergens in he...

Heel, heel ver van de aarde en de zon, ergens in het luchtruim, woonden een paar feeën. Ja, hoe leefden ze? Die wonderlijke vrouwen leefden bij een groep sterren. Ze liepen heen en weer op deze hemellichamen, en sliepen er ook op. Vaak zweefden de feeën door het heelal. Dan toverden ze weleens. U...

November 2019, Utrecht. Het sneeuwde vroeg dat jaar, de sneeuw lag in november 2019 als een maagdelijk tapijt over de straten en de stoepen van de bedrijvige stad. De dorstige Alfons liet zijn gedachten de vrije loop. Een huis, een bouwwerk dat mensen tot woning dient, met hoge muren rond een b...

Soms kijk ik weleens naar die - lieve - wolkjes, zo in de lucht, zucht.. en dan pin ik me vast op een héél mooi beeld, b.v. een schaap, maar dat schaap verdwijnt dan weer in een ander gedrocht dat ik niet thuis kan brengen. Mijn fantasie gaat weer over in iets anders - alsof ik niks anders te do...

Dag vrienden! Of, beter gezegd: bijna goede nacht! In Huize Vandepitte gebeuren soms de vreemdste dingen op de meest onverwachte momenten! Zo had ik mij al enige maanden een punthoofd lopen zoeken naar mijn ‘Middenstandsdiploma’.(het is mij nog steeds aan te zien!) Feitelijk heet zo‘n b...

De hond van foppe is heel bijzonder. Het is een boomertje en luistert nergens naar behalve naar foppe en lekkere luchtjes. Ook kan zij gedachten lezen. Zij ziet als foppe zich alleen voelt en als hij somber is en dan neemt ze hem mee uit wandelen. En ze helpt hem de weg te vinden in de poiesz naar...

Jarenlang is Florian van Driesteveld op zoek naar een andere naam, eventueel een pseudoniem of anders een bijnaam. Een pseudoniem voor het humeur van de maand, een pseudoniem voor zijn ellendige naam. Een bijnaam voor het karakter dat hij is geworden. Hij is geminderd met roken, drinkt wat vaker uit...

Vroeg was hij opgestaan. Mien had hem wakker gemaakt, want hij had buurman Wim beloofd mee te gaan naar de kerk. Geeuwend kwam Wouter zijn bed uit en dacht waar ben ik aan begonnen. Liever had hij blijven slapen want de film gisteravond was laat afgelopen. Na gedoucht te hebben kleedde hij zich netj...

Op de verrekijk zag ik een programma over fotograaf Robert Capa. Hij was een Hongaar die in de vroege jaren dertig van de vorige eeuw naar Berlijn vertrok, net als veel andere artistiek angehauchte mensen. Want in Berlijn gebeurde 'het'. Althans: toen. Want later gebeurde 'het' niet meer in Berl...

Op een warme zomeravond in juni besloot ik wat afkoeling te zoeken in een park. Ik vond een bankje onder de bomen, waarop ik neerplofte. Het zweet veegde ik van mijn voorhoofd af en genoot van de - enigszins - koele wind. Alles was mij welkom, vergeleken met de warmte in de flat waarin ik woonde. ...

Het winterde al een hele tijd. De bomen en de mensen rilden van de kou. De vogels en het wild konden bijna geen eten meer vinden. De meren waren bevroren en de ouderen konden geen kant meer op. Hun ledematen deden pijn door de reuma. Zij durfden bijna de gladde straten niet meer op uit angst om hun ...

Het was een vreemde tijd, je kwam een ex-geliefde tegen en die vertelde je dat er een vrouw was die naar jouw schilderijen vroeg. Je had aan bijna niemand verteld dat je schilderijen maakte, op een druilerige woensdagmiddag stond ze voor de deur. Ze kwam uit de studentenwereld, en had niets met go...

Het is zomer, alles staat in bloei, je bent weer aan de oever van het meer, het meer waar Violette het visioen kreeg over haar in zijn nakie zwemmende psychiater. Fluitenkruid, lisdodde, dovennetel, klein hoefblad, alle planten laten bloemen zien. De oever is voor jou een bioscoop, waar het verlede...

De duisternis overvalt haar, de straatverlichting is uitgevallen. Er is geen enkel menselijk geluid, geen stemmen, brommers of auto’s. Alleen de vogels zijn te horen. De sjaal nog strakker om en de handschoenen aan. ‘Het lijkt wel of ik de enige ben die moet werken…’, verzucht ze. Zodra ...

Het was tien uur in de morgen toen Wouter eindelijk naar beneden kwam. Een heerlijke geur van koffie kwam hem tegemoet. Mien was bezig koffie te zetten op de ouderwetse manier, gewoon kokend water gieten op vers gemalen koffiebonen. ''Zo, ben je er eindelijk, langslaper.'' ''Slecht geslapen,...

TUINVOGEL TELLING FOPPE 2013 Ik heb dit weekend de vogels in mijn tuintje geteld die ik de hele tijd voer met brood en zaadjes en vetbollen en ze opgestuurd naar de nederlandse tuinvogeltelling op de computerwebsite. Het lijstje ziet er als volgt uit: dit is uw persoonlijke Tuinvogeltelling ...