Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Een bewogen huwelijk

Veel heb ik met toestemming van hun geschreven over het echtpaar Wouter en Mien. Dat kon ik, omdat ik tegenover ze heb gewoond en als vrijgezel vaak bij hun op visite was om een kopje koffie te drinken en ook, dat ik samen met Wouter op een klaverjasclub zat. Mien was een grote vrouw, meer als twee meter en vrij dik en hij een klein mager manneke. Zij droeg altijd en lange gebloemde jurk met daaronder sokken en platte bruine schoenen en hij altijd netjes gekleed in een donker kostuum met hoed. Mien was een dochter van een veeboer en Wouter kwam uit een asociale familie. Zijn vader zat vaak in de gevangenis wegens diefstal en nam zijn zoon Wouter vaak mee om fietsen te stelen in de nachtelijke uren. Als ze nog leven moeten ze nu ruim in de negentig zijn. De volkswijk waar we gewoond hebben bestaat niet meer.

Zijn moeder was een klein mager vrouwtje met pikzwart haar en had veel te stellen met haar man, die dikwijls dronken was en ook met haar zeven dochters. Ze liep dan ook de hele dag te schelden en te vloeken. Zij was ook niet te beroerd om op roverspad te gaan, omdat ze aangewezen was op steun van de gemeente wanneer haar man weer eens vast zat. De steun was geen vetpot en daarom gaf ze haar dochters les in zakkenrollen, maar nam ook de meiden mee naar winkels om goederen in te slaan. De meisjes droegen dan jurkjes met daaronder ook jurken met veel zakken en konden dan gemakkelijk via openingen met hun kleine handjes levensmiddelen pakken en verstoppen. Ze aten er goed van, want de broodjes waren meestal goed belegd met ham en kaas. Het ging niet altijd goed, want de jongste liet als laatste bij het verlaten van de winkel een leverworst vallen en dat zag de winkelier. Op straat werd het een hele rel, met het gevolg, dat de wijkagent ze meenam naar het bureau.

Wanneer moeder in het gerechtsgebouw huilend en zielig naar de rechter luisterde kwam ze er nog goed van af met een voorwaardelijke straf. De rechter had begrip voor haar moeilijke omstandigheden. Mien had Wouter leren kennen in de gevangenis. Zij had geen zin om het boerenbedrijf van haar ouders over te nemen en werd gevangenisbewaarder en leerde Wouter kennen, die vast zat wegens diefstal van een auto. Wanneer zij eten moest rondbrengen naar de gevangenen, werd ze verliefd op dat kleine manneke en dat werd wederzijds. Ze gaf hem stiekem iets extra's, zoals een kroket en een reep chocolade. Toen hij vrij kwam zijn ze getrouwd. Spoedig was ze in verwachting, maar haar kindje werd dood geboren. Een chirurg had haar verteld, dat ze geen kinderen meer kon krijgen en dat heeft het echtpaar veel verdriet gedaan.

Hun huwelijk was niet altijd rozengeur en maneschijn en dat de schuld van Wouter, die door zijn vrouw een paar keer was betrapt met de jonge gescheiden buurvrouw, Carla. Toen Mien een keer vroeger thuis kwam dan verwacht stond hij met de buurvrouw in de gang te vrijen, zeg maar, dat ze vleselijk contact hadden, want haar slipje lag op de grond. Carla moest vluchten via de tuin naar haar huis en Wouter kreeg een paar flinke klappen. Mien is toen veertien dagen van thuis weggebleven en bij haar zuster in de Beemster ingetrokken. Toen ze terug kwam wilde ze scheiden, maar na veel gepraat en hij haar had beloofd het nooit meer te doen, heeft ze van een scheiding afgezien, maar ze liet hem niet meer toe seks met haar te hebben.

In het café van Rooie Bart in hun straat ontmoette Wouter een man die verderop in de straat woonde. Hij praatte veel over het geloof met Wouter, die niet opgevoed was in het geloof. De man die Wim heette en in de kerk bijbelles gaf wist Wouter over te halen ook lessen te volgen en kreeg zelfs een bijbel van hem. Laat Wouter daar nou gevoelig voor te zijn en veranderde zijn levenshouding, hij vermeed dronken op straat te lopen en hield zijn buurvrouw Carla op afstand en las vaak in de bijbel en keek zedig voor zich uit. Deze nieuwe houding van hem viel natuurlijk op, maar kreeg hij een antipathie tegen de bijbelleraar, omdat die om de haverklap op visite kwam met de bijbel in zijn hand. Mien had ook een hekel aan hem, want hij kwam zogenaamd over het geloof praten, maar ze wist, dat hij op een borrel uit was en dat was de schuld van Wouter, want die stond meteen klaar met de fles jonge klare.

Wanneer de bijbelvorser twee borrels had achterover geslagen werd hij al ordinair en begon druk te praten en smerige drankliedjes te zingen. Het was een keer zo erg, dat hij Mien beetpakte en in haar kont kneep. Nou dat moet je bij Mien niet flikken, want ze gaf hem meteen een oplawaai en vloekte hem het huis uit, maar Mien is niet haatdragend en had al gauw spijt van haar gedrag. Ze leven immers in een volksbuurt en daar gebeurt wel eens wat, maar het werd altijd onderling opgelost. Zelf ben ik ook menigmaal als vredestichter opgetreden en dronken we weer een borrel. Wouter had een goed geheugen, want toen ik hem vroeg of hij nog wist wanneer hij voor het eerst naar school ging, vertelde hij, dat hij voor de school bleef staan en toen het negen uur was en de school was begonnen bleef hij maar naar de school turen en pas later naar binnen ging. Dat gebeurde heel vaak en daarom kreeg hij straf en moest een hele lei vol schrijven met strafregels en mocht in het speelkwartier niet met anderen spelen. Wat had hij toen een verdriet, vertelde hij.

Schrijver: kees niesse, 16 februari 2013


Geplaatst in de categorie: huwelijk

3.0 met 2 stemmen 232



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
kees niesse
Datum:
18 februari 2013
Email:
c.h.niessekpnplanet.nl
Beste mensen, hierbij wil ik uit de doeken doen, dat alle verhalen over Wouter en Mien fictie is. Andere verhalen meestal niet en over de oorlog is alles naar waarheid geschreven.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)