Verhalen

Dit lekkernij werd uit de kartonnen doos gehaald en midden op de grote tafel gezet. Om de taart stonden mooie drinkglazen in een wijde kring. Daarachter blonk het raam van de huiskamer. Op dat venster parelden traag glijdende druppeltjes. Want nu was de zon aan het doorbreken, nadat het flink gerege...

De geachte heer schulz heeft op nederlands.nl een mooi stukje geschreven over eenzaamheid. Met deze donkere dagen voelen veel mensen zich alleen. En dat is een vervelend en moeilijk gevoel. Ik heb zelf ook nare ervaringen met eenzaamheid maar daar is nu een einde aan gekomen gelukkig nu ik in een b...

"Zijn onvermogen naar verwachting te kunnen handelen, naar wat er rechtmatig van hem was gevraagd, waarmee de vrouw stellig geen genoegen had kunnen nemen, waardoor ze middels de gewetensvraag naderhand schuld had willen geven, zelfs nadat ze had gekregen waarvoor ze was gekomen, en waarmee ze omwi...

"We worden al behoorlijk oud," zei de zeearend tegen zijn wijfje. De twee grote roofvogels zaten op het strand, terwijl de zon stralend opging. Ze keken weemoedig om zich heen. "Maar ik weet wel wat," zei een heel oud mannetje, dat opeens naast hen stond. "Jullie moeten het zuiverste zoetste ...

In 1947 was nog schaarste en sommige artikelen waren nog op de bon. Gelukkig hadden we weer genoeg te eten, dank zij de Amerikanen, die via het Marshallhulp veel voedsel naar Nederland hebben gebracht. Vooral de hongerwinter heeft mijn gezondheid niet goed gedaan, evenals mijn moeder en jongere broe...

APEKOOI foppe de aap dat ben ik. Soms blij soms verdrietig dan weer sociaal en dan weer alleen en een beetje speels op het naïeve af en niet erg werklustig en een liefhebber van bananen elke dag een. Bij de chinese dierenriem ben ik ook een aap. Vindingrijk behulpzaam en grappig en niet zo trouw...

De Dikke Sigaar Ik had veel bekijks! De mensen bleven voor onze tuin staan en staarden vol bewondering naar de machtige raket die elke dag een stukje hoger werd. Ik ging soms even in de cabine zitten en wuifde dan naar eventuele voorbijgangers. Aan mijn glunderende blik kon men zien dat ik gewe...

HOOFDSTUK 1 Het regent en de kou is bijna onverdraaglijk. Voetstappen drukken zich in de sneeuw. Ergens aan het eind van de straat, net niet ontrokken aan het zicht, beweegt iets en komt dichterbij. Ik sla het pad in dat leidt naar mijn huis, pak de sleutel, open de deur en ga naar binnen. ...

Ergens in een grote tuin stond eens een mooie groene boom. Aan diens voet schuilde een oude schildpad voor de felle zon. Hij zat daar wat uit te rusten van zijn ochtendwandeling. In een hoge bloeiende struik, naast die boom zat een slak. Dit tweetal begon een gesprek met elkaar. “Hallo!” zei de...

Toen ik ongeveer zes jaar was woonden mijn ouders in Kolhorn in de kop van Noord-Holland. Het was een eenvoudig arbeidershuisje en de huur bedroeg maar een paar gulden per week. Mijn vader was een landarbeider en werkte bij een boer in de buurt. Gijs was mijn broertje en was twee jaar jonger dan ik....

Tussen hoge eiken en beuken liep een reekalfje met zijn moeder en zijn broertje mee. Hier en daar een frambozenblaadje of een bloempje kauwen, dat was verrukkelijk! Onder het wandelen genoot het reekalfje van de brede zonnestralen, die zacht trilden in de boomkruinen. "Dat licht roept mij," dach...

In april 2006 verloor ze haar zoontje Simon na een zwangerschap van negentien weken. De toekomst leek uitzichtloos, de kansen op een gezond kind waren minimaal. Twee jaar eerder hadden ze al afscheid moeten nemen van hun meisje Lisette. Dolgelukkig waren ze dan ook met hun enige gezonde zoon. Sam...

Er zou een feestelijke gebeurtenis; een optreden van een accordeonist en van een drummer plaatsvinden in een zaaltje van het Zorgcentrum, waarin mijn moeder de laatste tien jaar van haar leven heeft doorgebracht tot het tijdstip kwam van ziekte, dood, crematie en uitstrooiing van haar zilverwitte as...

Verschrikkelijk dat ik er nog steeds aan moet denken, vooral wanneer ik lees, dat iemand brandwonden heeft bekomen. In mijn straat woont de zesjarige Elsje, een lief kind met blauwe ogen en blond krullend haar. Ik zag vanuit het raam haar vaak buiten spelen en als ik naar buiten ging, zei ze altijd ...

Ik had ook wel grootse dingen willen doen in mijn leven, maar als ik een geschiedenisboek doorblader, denk ik bij mezelf : « waar maken ze zich allemaal druk om ?” Neem nou eens zo’n De Gaulle. Gaat die daar helemaal naar Engeland om via de radio allerlei dingen tegen ‘het volk’ te zeggen....

Simon heeft met zijn eigen gemaakte antenne ruimtegeluid opgevangen en daarom mag hij een gratis reisje maken naar de ruimte met de spaceshuttle. Foppe gaat ook mee om er een boekje over te schrijven. Samen stappen ze in op cape caneveral en wachten op wat komen gaat. Daar gaan ze met een enorme kn...

Buiten was het bar slecht weer, slagregen en storm uit het zuidwesten, de donkergrijze wolken joegen snel voorbij. Zwartje, mijn kat, lag dichtbij de kachel te spinnen en keek af en toe naar mij of hij zeggen wilde, gaan we nog wandelen, want bij dit weer gaat hij graag uit. Het is een bijzondere ka...

Achter mijn woning heb ik een grote moestuin en daarachter zijn weilanden. Tussen de weilanden gaat een smal pad naar het bos, ongeveer tien minuten lopen. Heel gaarne loop ik over dat pad naar het bos om daar een wandeling te maken. Toen ik na een kwartier plaats nam op een bank bij een meertje hoo...

Het is oudjaarsdag tien uur in de morgen wanneer de eerste carbidbus schieten wordt gestart in ons altijd rustige dorp in Friesland. Het gaat beginnen, oudjaarsdag een ietwat druilerige dag en koud maar dat is voor de jeugd geen reden om af te zien van hun jaarlijks terugkerend evenement. Carbi...

FOPPE ARK VAN NOACH Het is zondagavond en foppe denkt na. Hij is van de week op de ark van noach geweest in drachten en vond het een mooie boot. Hij schilderde hem na met uitgestorven dieren als de dodo, de pretodactylus en de mammoet en bijna bedreigde diersoorten als het koalabeertje en de ijsb...

"Slechts te bestaan...," zei de robijn op de tafel. "En mooi fonkelen om je eigenaar te behagen." De glazen kelk luisterde zwijgend. Deze wist allang wat hem in het leven was toebedeeld en ontzegd. Maar de wijn in die kelk was praatlustiger. "Ja, ik houd er ook van om te flonkeren," lachte ...

In mijn vorig leven was ik erg ongehoorzaam en ik weet nu hoe ik op deze wereld terecht ben gekomen. De vrouw des huizes trof mij als muis aan op de aanrecht, waar ik lekker zat te smullen van een appelgebakje. Dat lieve mens schrok vreselijk en begon te gillen. Normaal zou een gewone muis wegrennen...

De laatste mens op aarde zat alleen aan tafel, toen er op de deur werd geklopt. Hij keek verbaasd op. Vervolgens stond hij toch maar op, en deed langzaam en voorzichtig de deur open. Buiten was er helemaal niemand te zien. Hij ging daarom naar buiten om uit te zoeken wie er dan wel op de deur geklo...

''Zeg ouwe, je bent overmorgen jarig, dus eten we weer konijn. Omdat je bezopen op straat hebt gelopen moet je veertig euro boete betalen, dus zal je de konijn zelf moeten schieten, want ik heb geen geld om naar de poelier te gaan. Ik heb mijn zuster in Purmerend gebeld en gevraagd of ze komt, maa...

Haar ouders waren drie jaar geleden tijdens een skivakantie verongelukt. Hun dochter Marjan bleef achter, maar haar grootmoeder was bij haar komen wonen en verzorgde de inmiddels 16jarige kleinkind. Hun huis lag aan de rivier en aan de andere kant van het water woonde Jeffrey, haar zeventien jarige ...

Foppe had een mooi huisje maar voelde zich opgesloten. Waar was het leven, het leven het avontuur en de vrijheid gebleven van toen hij nog jong was. Toen trok parijs en berlijn en londen of een leven in frankrijk aan zee met een leuke vrouw. Waarom was hij toch gaan werken en bij zijn moeder gaan wo...

Soms is het moeilijk weer een onderwerp te bedenken waarover je kunt schrijven, maar als je om je heen kijkt is dat niet zo moeilijk.Je kunt over alles en nog wat schrijven, desnoods met fantasie. Toevallig zag ik gisteren in de schappen van de supermarkt Bolletje, een bekend beschuitmerk en dacht i...

In de hongerwinter woonde mijn ouders in Amsterdam. Vader was niet meer thuis, hij was in 1943 opgeroepen om in Duitsland te gaan werken, maar is ondergedoken en toch weer opgepakt en kreeg een zware straf, eerst naar kamp Amersfoort en vervolgens naar een concentratiekamp bij Berlijn. In 1944 zat ...

Ik rook op mijn balkon. De flat is te klein om binnen te roken, smerig gewoon. En net als James Stewart in Hitchcock's Vertigo begluur de buren aan de overkant, in de hoop eens iets mee te maken, een moord of zo. dan kan het echte leven tenminste weer beginnen. Ik voel me zo leeg, zo dood na Tirza....

Er zijn mensen die eenzaam zijn en dat verschrikkelijk vinden, ze wonen dichtbij me en het zijn vrouwen, die alleen zijn achtergebleven omdat hun echtgenoot is overleden en ik maak op straat als ik ze tegen kom vaak een praatje met ze en dat vinden ze fijn. Die ik ken hebben wel kinderen, maar die z...