Verhalen

BOER AF de boer was van boerenafkomst en kreeg het kleine boerderijtje van vader en opa en breide het een beetje uit en op zijn vijfenzestigste hield hij er mee op en begon een tuin en nam een pony zodat er kinderen kwamen en ging fietsen en at roggebrood met spek en schreef een boek over zijn ee...

Het is een lekkere warme zomeravond. De zon was pas onder gegaan. Schitterend was nog de verlichte noordelijke hemel en haar oranje vederbewolking. Op straat werd het al stil. Henk was in zijn kamer en zat bij het venster naar buiten te kijken. Opeens hoorde hij de deur van buurvrouw Carla opengaan ...

Het prachtige weer lokte om er vanmorgen al op uit te gaan en zo geschiedde. Rond tien uur zaten we op onze gemeente-cabrio's, richting de plas, ofwel richting Rotterdam. Het zonnetje brak door en de temperatuur was aangenaam. Aangekomen bij de plas konden we van alles zien, we waren duidelijk niet...

Voor de welbekende, nodende ingang van die wonderschone grot, waarin betoverde elfen bij vollemaan dansen, staan twee grimmige reuzen, met een zware knots in de hand. Hun strenge ogen zien strak vorsend neer op de Eftelingbezoekers. De beide geduchte bewakers spreken met een zware stem, doordringe...

Toen ik na het voeren van de vogels de krant nam, las ik, dat bejaarden elkaar steeds minder aanraken, maar toch elkaar liefhebben, maar niet zo wild meer zijn toen ze nog jong waren en ik denk, dat het zo is. Naast mij woonde in het dorp een oud echtpaar van in de tachtig. Met hem maakte ik vaak e...

Tegen twee uur in de middag hoorde bejaarde Klazina een harde knal, zo snel als ze kon liep ze naar het raam en zag een blauwe Volkswagen vol met deuken voor de deur stoppen. Een enorme rookwolk hing in de straat. Er stapten twee mannen uit, die schichtig om zich heen keken. ''Kom eens gauw ouwe...

Ze knikt tegen de huilende vrouw tegenover haar. Peinzend kijkt ze naar het verwrongen gezicht. Haar magere hand omklemd het zakdoekje, waarmee ze onder haar ogen poetst. Ze ziet er ontredderd uit. Nee, het had geen enkele zin te duiden naar de realiteit. Nog niet. Wilt u koffie, vraagt ze haar.‘G...

Dichtbij een groot bos heb ik het volgende schouwspel gezien. Vlak bij de ingang van het bos is een tuincentrum. De mij bekende eigenaar woont daar in een villa. Ik zag hem daar wandelen met een aangelijnde herdershond. Toen hij zijn tuinpad opliep liet hij de hond los. Ik begroette de man en wenste...

Carla, een zelfbewust meisje van zeventien jaar, zit 's avonds voor haar computer. Ze kijkt vol onderzoekingsdrift naar allerlei raadgevingen aangaande je gezondheid en lichaamsonderhoud. Klik, klik, en nog meer klikken... Hoe moet ik mijn huid zo zuiver mogelijk houden? Wat is de beste bescher...

''Het was heel raar, Wout.'' ''Wat was raar?'' ''Die droom die ik vannacht had. Jij was pas geslaagd als marineofficier na je opleiding in Den Helder. Niemand van de opleiding had dat verwacht, omdat ze jouw een watje vonden.'' ''Hoezo, Janneke?'' ''Zal ik je vertellen. Je la...

Een aantekening in je dagboek is soms goed voor en verhaal. Het was april 1997. Het was koud en ik ging naar de tuin een paar houtblokken halen voor de open haard. Als amateur weerkundige kijk ik altijd naar boven of er bewolking is, maar de lucht was helder en ik zag alleen maar sterren. Opeens zag...

Een simpel woordje, maar een groot drama althans voor mijn persoontje dan want: ik ben hartstikke bang voor de tandarts. Niet omdat het een enorm nare man is, welnee het is een alleraardigste kleine man die er voor zorgt dat je helemaal niet bang hoeft te zijn, maar een diep ingewortelde angst van v...

Van Herman Brusselmans is het bekend dat hij tot zeven uur in de ochtend blijft schrijven, kettingrokend en alcoholpimpelend. Dat heeft hem inmiddels een imposant oeuvre opgeleverd, waar je U tegen kunt zeggen, zij het dat zijn onderwerpen en woordkeuzen veelal de straattaal bedienen, maar dat was b...

Omdat ik zelf een afspraak had in het ziekenhuis en het ook nog eens ontzettend regende, bleef ik buiten even staan bij een man in een rolstoel. Tja zei hij, ik blijf maar onder het afdak staan om een peukie te roken want nat worden, is niet zo prettig. Ik zie dat hij een bandje om z'n pols hee...

Als kind heb ik veel gelezen over de stoere zeeman Popeye, die het aan de stok kreeg met sterke Brutus. Ze hadden allebei een oogje op Olijfje, maar bij een gevecht om haar moest Popeye steeds het onderspit delven. Toen ik 15 jaar geleden 70 was wilde ik wel eens proberen of je van spinazie sterk wo...

NIKKEI DE JAPANSE GOUDVIS BIJ DE PRINS De japanse goudvis nikkei woont bij de prins van japan op het tafeltje naast het bureau en het bed en de cd installatie bij het raam in een grote kom met twee plantjes een hengel en een schatkist op de bodem. Hij heeft een opgevoerd geheugen van vijf seconde...

Soms is het alleen maar nodig om te luisteren, meer niet maar minder ook niet! Soms hoef je niks te zeggen, je hoeft er alleen maar te zijn, niet meer, maar ook niet minder. Soms, lopen ongevraagd tranen over iemands gezicht, niks meer, niks minder. Soms, door alleen maar te luisteren naar iemand, k...

Je maakt wat mee hoor in een ziggo-leven, echt waar! Natuurlijk zaten we er jaren en jaren bij, hebben zelfs de overstap meegmaakt van casema naar ziggo en weet je, er was nooit iets bizars aan de hand. Er gebeurden minimale dingen, maar ze waren opgelost voor we er goed en wel mee opgezadeld waren....

Verleden week gaat mijn electrisch verstelbare stoel niet meer omhoog wat het beengedeelte betreft. Nog mazzel dat dit niet gebeurde terwijl ik erin zat, want ik zeg je: het is dan verdomde moeilijk om eruit te komen, vooropgesteld dat je dit lukt. De rugleuning deed het nog wel, maar ja, die had ik...

Wat kunnen mensen toch verschrikkelijk lelijk doen en elkaar het licht in de ogen niet gunnen. Waar het om gaat? Meneer Sloote en Meneer Siper zijn allebei dood, hartstikke dood, in een week tijd. Hun afgelopen jaren was het verbale vechten over de schutting niet om aan te horen en dat beide mannen...

Om Nicky te helpen vergeten neemt Djovan Jorrit mee naar zijn geboorteland: Bosnië. 'Stop hier even' Waarom? Zo ver kan het niet meer zijn. Ik ben het zat. Ergens in een of ander kutdorp zijn we verkeerd gereden. Djovan zegt dat hij dacht te slapen en ik dacht dat het verder makkelijk was. Im...

Jaren en jaren geleden, was de mode zwart -wit, men noemde het pop-art, al dan niet aan elkaar geschreven. Alles was zwart-wit, niet alleen de kleding, ook de stromingen werden zwart-wit. Overal werd reclame gemaakt om maar zoveel mogelijk mensen, niet alleen zwart-wit te laten geloven, neen, ook we...

Door flinke windvlagen tijdens de bui zagen de terrassen op het plein er verlaten uit. Mensen waren naar binnen gegaan in één van de bistro’s. Pascal ging naar binnen bij “September” en zag boven nog een tafel leeg. Hij bestelde een “chimichangas” en een ijsthee. Hij keek naar beneden...

Pascal stond op van het bankje in het bushokje en deed zijn telefoon in zijn broekzak. Hij liep de Prinsegracht over naar het plein. Door de wandeling voelde hij zich ontspannen. Het rumoer van de leerlingen was uit zijn hoofd, maar! Daarvoor in de plaats had hij nu de herinneringen met Valerie in z...

Het was een zomerse dag in mei 2017. Pascal woonde in een appartement in Den Haag waar de woonkamer gericht was op het zuiden. De hele middag scheen het zonlicht naar binnen. Hij kwam half zes thuis en zag de thermometer een temperatuur weergeven van vierendertig graden. Pascal was docent welzijn ...

Voorlezen, de kinderen die nu bijna middelbaar zijn, of er net iets onder, weten maar al te goed, dat voorlezen het speciale moment was, net voor het slapen gaan, om zodoende aan iets gezelligs te denken wanneer de oogjes toe gingen. En toen ze bij mij die leeftijd hadden, was het niet eens voorleze...

Twee gehuchten met vrijwel dezelfde naam liggen een eindje van elkaar: Drachten-Noord en Drachten-Zuid. In de omgeving graven stoere werklui heel wat veen af om turf te verkrijgen. Deze begeerde brandstof vindt heel wat aftrek. Het zal handig zijn om die geweldige hoeveelheid turf over het water t...

Rare titel, maar wanneer je het verder leest, snapt iedereen waarom juist deze titel bij dit verhaal past, omdat de oma inderdaad gedelete is door haar kind. Haar kind, haar oudste van de twee kinderen die ze kreeg, is een hemelsbreed verschil met haar andere dochter, maar ja, verschil moet er zijn ...

En zo kwamen we na vele lange, vervelende episodes aan het laatste hoofdstuk van de provider. Namelijk de overstap naar KPN die gisteren door een monteur werd geregeld. Wat een drama's we hebben beleefd, ongekend, wat een narigheid we hebben meegemaakt, niet normaal, wat een toestanden we doormaakt...

Maar hij vond toch iets beters. Aan de kant van de weg lag een weggegooid vloerkleed met een touw eromheen. Andreas wikkelde de stoomfluit in dat kleed. Aan het touw sleepte hij zijn last achter zich aan. "Waar zal ik terechtkomen?" dacht de stoomfluit. "Moet ik maar voort blijven hobbelen over ...