In een kleine, met een fraaie haag omheinde tuin in Gemert (men zou deze ook een "hortus conclusus" kunnen noemen) werden wij onlangs verwelkomd. Ons personenbusje had de "Vlindertuin" bereikt.
Een deskundige gids gaf ons uitleg betreffende een kwetsbare, weerloze en hulpeloze zwarte nachtvlinder die trilde en beefde met zijn vleugels in zijn handen.
En in de bescheiden, allerminst grootschalige tuin die we aldaar eveneens bezochten, fladderden talloze kleurrijke vlinders rond die hier hun…

Naast hem, de "Captain of her heart", mijn geliefde vader, staat ze op de foto. Ze draagt de
zelf-vervaardigde bloes en rok en de elegante schoenen, die ze nog zou dragen tot deze vervangen zouden worden door het lompe, grove. orthopedische schoeisel.
De foto is genomen op de Rijnboot. Mijn ouders konden aan de vooravond van aftakeling, achteruitgang en levenseinde de reis nog maken, maar ze leefden onder doem en schaduw van ongeluk, wanhoop en vertwijfeling om de ongelukkige zoon, mijn arme…

Tot laat in de tijd en tot in haar latere jaren, tot de oude dag haar overrompelde en overweldigde, bezocht tante nog het graf van de vroeg overleden en bij voortduring betreurde echtgenoot, voor ons ome André, wiens portret van jongeman nog altijd haar bejaardenwoning siert.
Ome André die me eens op het familiefeest heeft gevraagd: "Kun je "amare" al vervoegen?"
Een vraag waarop ik toen het antwoord schuldig bleef...

Ik had voortgestapt door onze binnenstad, op weg naar de arts. Ik passeerde een merkwaardig aandoende braakliggende kale vlakte, een uitgestrekt terrein een grondstuk waarop mij onduidelijk aandoende werkzaamheden werden verricht.
De voortstrompelende oudere dame met wandelstok die ik razendsnel ben geworden, roept steevast medeleven en mededogen op van mijn mede-Tilburgers en passanten en dus was men allerminst te beroerd mij de weg te wijzen naar de toch wel nabijgelegen Spoorlaan, waar ik…

De dame naast mij bij de bushalte droeg een witte hoed of pet met klep, vermoedelijk uit linnen vervaardigd en speciaal ontworpen of geschikt voor zomerse dagen en inderdaad mochten we op de middag van onze ontmoeting onverwacht al hogere temperaturen begroeten.
Toen mevrouw het hoofddeksel even afzette, werd een krans van grijs haar zichtbaar die haar hoofd omgaf. Beiden waren we de jongsten niet meer maar kennelijk brak er laat in onze levens nog een nieuwe zomer aan die verrassingen zou…

Ook de Sacramentskerk aan de Ringbaan Oost, gebouwd in 1933 en eens, in oorlogsjaren, geschonden door granaten, vertegenwoordigt jeugdherinneringen voor me.
In vroege jaren van mijn jeugd tekende ik haar boogvormige ramen na en ik kleurde deze in.
Haar interieur was mooi en sfeervol wanneer de bloemen, de kaarsen en de gouden parafernalia welhaast vervaagden en samensmolten met elkaar als ik ze waarnam met hun wazige contouren in de schimmige atmosfeer, geschapen door mijn zware…

Ze waren in 1958 naar Nederland gekomen uit Indonesië en ze vonden aanvankelijk onderdak in Breda, in een pension en later in een eengezinswoning in de Antonius Struyckenstraat in Tilburg West.

Ik heb het over de familie F.; vader, moeder en vijf kinderen onder wie Roy (geboren op 8 maart 1954) die ik in juli 2008 ontmoette in zijn huidige woning. Hij bracht zijn lagere schooltijd door op de Albertus Magnusschool (nu afgebroken) en ging later naar het Pauluslyceum voor de studie HBS-A.…

De oranje zonneschermen aan de gevel van het "Boshuis" zijn half gesloten zoals ogen die door droefenis of treurnis half geloken zijn.
Dit feit schijnt terecht te zijn en het vormt een metafoor voor de droefheid die heerst in dit Zorgcentrum.
De tranen van mevrouw vloeien eveneens bij ons weerzien maar het is de vraag of mijn momentane bezoek sporen achterlaat in haar verwarde, aangetaste brein.
Haar tranen zijn als de regen die de aarde slechts vluchtig beroert en die plotseling plaats zal…

Ze was omhangen en omhuld door de lappen en door de hoofddoek die de Moslima's dragen en ze glimlachte naar me zodat de brede rij kaarsrechte tanden van haar filmsterrengebit zichtbaar werd.
"Mijn man is gek", verklaarde ze. Ik kon niet anders antwoorden dan met de frase "Alle mannen zijn gek".
Niettemin viel ondanks alles toch wel te concluderen uit het gedrag van haar echtgenoot waarover mijn nieuwe vriendin rapporteerde dat hij een immense belangstelling voor de dame in kwestie aan de dag…

Er heerst een broeierige atmosfeer in de buurt. Onderhuids en onder de oppervlakte leven de aversies en de ruzies, onzichtbaar voor de ogen van de argeloze, onschuldige beschouwer.
Deuren slaan ongastvrij en welhaast vijandig dicht, rolluiken denderen naar beneden; de aaneengeschakelde vensters waarachter het anonieme leven schuilgaat blikkeren je tegemoet als nietsziende ogen.

Het was in dat vermaledijde en door ongeluk getekende jaar dat haar noodlot zich over haar ontvouwde en dat zij voor altijd afscheid moest nemen van de haar zozeer innig dierbare welvingen van haar bovenlichaam, van de halfronde, zachte, tedere lobben bekroond door de tepels, die als halve citroenen op haar lichaam rustten en die haar mede tot vrouw stempelden.
En het onheilspellende, desastreuze medische traject zou zich onherroepelijk, onafwendbaar ontrollen zoals een lawine met donderend…

Onze lagere school was gehuisvest in een laag, houten gebouw waar de planken overheen lagen als de schubben van een vis. Zij werd omringd door bouwsels zoals daar waren de kerk en de gymzaal en door het langwerpige gebouw van het patronaat.
We waren nog tieners en de puberteit stormde aan. We droegen mini-rokken en kniekousen en in het patronaat dansten we op de klanken van "Pretty Woman" van Roy Orbison.
We hadden een fascinatie voor de overigens onbereikbare Jeroen van E. die woonde in een…

We woonden lange tijd in het kapitale pand aan de Gerard de Bondtstraat. Vanuit het hoge raam van de zolder keken we uit op de villa van zenuwarts dokter Taverne die ik met mijn kinderlijke, pas verworven spreekvaardigheid abusievelijk "dokter Tavennere" placht te noemen...
Daar bloeide in de zomer de gouden regen en daar vond ook eens het eindexamenfeest plaats met de dochter des huizes als stralend middelpunt van de uitbundige medescholieren die aan de vooravond stonden van hun veelbelovende…

De trotse naam van onze provinciehoofdstad 's Hertogenbosch' bevindt zich in levensgrote, meer dan kapitale letters die wellicht - maar dat weet ik niet zeker - zelfs oplichten tijdens de nachtelijke dan wel avondlijke duistere uren boven haar station.
Maar men kan zich afvragen: "What's in a name?"
Als de vermaledijde, jaarlijkse gekte van het Carnaval losbarst, noemt men de mij dierbare stad ook "Oeteldonk", maar ik kan me nauwelijks voorstellen hoe de platvloerse, onbenullige en oubollige…

De naam "Broeckx-Schmitz" stond in vroeger jaren in zwarte letters op het geëmailleerde witte naamplaatje dat de woning van mijn voorouders sierde. Hun vlucht uit het "zakenpand" aan de Oude Markt waar opa een zaak in huishoudelijke artikelen dreef naar de stille wijk in zuidelijke regionen van onze stad werd een feit in de dertiger jaren van de vorige eeuw toen de wereld in de greep verkeerde van een verpletterende economische crisis.
Het pand in de Gerard de Bondtstraat werd het…

Het licht van een nog vroege morgen speelde over de gigantische stalen constructies die men met een andere, misschien toepasselijke, maar meer religieus getinte omschrijving ook "gewelven" zou kunnen noemen van onze LocHal, de prestigieuze en indrukwekkende schepping van Tilburgse, terzake kundigen waar het enorme boekenbezit dat de vele schappen vult de argeloze en naïeve bezoeker overweldigt en overrompelt en overtuigt van zijn of haar onvermogen al was het maar door middel van een enkele…

Het Leypark, de schepping van de beroemde tuinarchitect Springer, grenst aan de Tilburgse wijk "Fatima". Het park was ons altijd al vertrouwd en het vormde het brandpunt van vele herinneringen.
Over zijn paden duwde ik de rolstoel voort, dag aan dag, jaar aan jaar terwijl het relaas van jouw lippen rolde, mama!; het eindeloze relaas van jouw zozeer getormenteerde, onheilspellende leven.....

Op een van die avonden die mij steeds konden inspireren door de wondermooie donkerblauwe hemel die beschermend de wereld overkoepelde, moest ik opnieuw koers zetten naar de Huisartsenpost wegens de welhaast wurgende benauwdheid die mij overvallen had.

De stethoscoop, de injectienaald en een grote witte cilinder met zuurstof moesten eraan te pas komen zoals te doen gebruikelijk en het regime met de in feite schadelijke tabletten moest thuis worden voortgezet.
Niet iets om verheugd of opgetogen…

Plotseling stonden we tot mijn verrassing oog in oog in de supermarkt. Ze droeg een rozerode jas en verklaarde dat ik haar eens geïnterviewd had en wel betreffende haar geboorteland Argentinië.
Mijn werkzaamheden voor de Wijkkrant lagen ver achter me in de diepe krocht dan wel in het ravijn van mijn verleden. Ze was een van de velen die in lang vervlogen jaren geparadeerd hebben op het zozeer onheilspellende toneel waarop mijn leven zich afgespeeld heeft. Het weerzien na lange, lange jaren…

De straten zijn welhaast in een cirkel gegroepeerd rond het oude plein dat belegd is met grijze, bolle keien en waaraan de kleine kerk en de gymzaal grenzen. Van jongs af aan leerden wij hun namen kennen: "Fatimastraat", "Leenherenstraat", "Hertogstraat" "Valkenierstraat".
Daar woonden de vriendinnen van de lagere school: Ria, Corrie, Lilian, Resi, Esther, Ingrid.
Tegen de grauwe, stenen muren kaatsten we met de kleurige ballen en we volvoerden ook het spel met het elastiek rond onze enkels en…