Wanneer we op een schitterende dag als vandaag, door de gemeente toeren komen we door de weilanden met al wat daar normaal op thuis hoort, koeien, schapen, zelfs ooievaars zitten alweer hoog en droog gezellig te wachten op wat komen gaat…dan verschijnt het golfbal veld en je ziet stoere (? ) kerels met een karretje, vol stokken en wat dies meer zij, alles wat je nodig hebt om een dagje in de zon een stel ballen naar de andere kant van het veld te slaan.
Men zal er lol in hebben, vast wel…

Het heerlijke weer zorgt voor open ramen en deuren, natuurlijk, daar hoeft geen epidemie voor te heersen natuurlijk al is het met deze heerlijke temperatuur geen straf buiten- naar binnen te halen! En zo worden de vogels naar buiten gezet, heel gezond voor ze natuurlijk, maar het baasje had niet opgelet en goed naar de kooien gekeken, zag dus niet dat er eentje open stond?
Gezond dat zonnetje dat dacht tenminste 1 vogel, die van dat open deurtje ook! Wat gefladder laat haar opkijken, ze ziet…

De beide vriendinnen hadden plaatsgenomen in de rieten tuinstoelen in de stille tuin vlakbij het landhuis. Ver strekte zich voor hun ogen de grasvlakte uit; het bezit van de familie en ook de feeërieke boog, begroeid met rozenstruiken lag in hun blikveld. In de vijver zaten brutale en ondeugende waterhoentjes elkaar achterna maar de reiger die ook eens was gesignaleerd liet verstek gaan.
Het fraaie profiel van een van beiden tekende zich af tegen een onbestemde achtergrond en de ander trachtte…

De lente is ingetreden, laat in mijn leven, die op wonderbaarlijke, grandioze wijze alles vergoedt wat scheef is gegaan. De lente die alle frustraties verzacht, die ieder ongeluk wegmasseert terwijl in Kiev en Marioepol een beestachtige schoft zijn gang gaat en alles ruïneert, alles op onvoorstelbare wijze vernietigt.....

Op de stempas, die mij bezorgd werd, is mijn trotse en elegante doopnaam "Catharina" vermeld, naast de andere doopnamen: "Cecilia Maria"; de naam die ik ook koester op mijn voordeur; de naam, eens, in 1953, geschonken aan mij door een intens liefhebbende moeder
aan een kwetsbare en hulpeloze baby; een naam die ik eleganter vind als mijn roepnaam "Ineke"

Ik ben dus ook burger van deze stad, een burger die erbij hoort, die erbij wil horen maar die lange jaren veronachtzaamd is in haar ogen;…

En jawel- na een paar weken afzien wat het weer betreft dan, doet de naam: Lente precies wat ervoor staat namelijk: een zonnetje laten schijnen, bomen in bloei, hier en daar narcissen en groen, veel groen. De blaadjes komen aan de bomen, nou zou ik dat ook doen als ik een ontluikend blaadje was, uitkomen met zoveel zon op de bast, stam en de wereld, best wel. Voorlopig hebben we de eerste dagen te pakken, vergeten we de afgelopen natte zaken en zijn dankbaar voor wat we - nu hebben en krijgen!…

Haar fragiele, kwetsbare vrouwenlichaam is naar beneden gedwarreld als sneeuw of als regen maar ook als een - in haar ogen - waardeloos voorwerp langs de gevel van de Tilburgse Hoffmannflat tot grote ontsteltenis van alle bewoners...
Ze is naar beneden gefladderd als een ongelukkige, gemankeerde, beschadigde vogel die de wijde, immense hemel, ook haar geboorterecht en bestemming, niet kon bereizen....
En ze heeft zich in de diepte gestort uit wanhoop, vertwijfeling en verdriet....
Haar hart en…

De Intercity glijdt ongelooflijk gracieus en elegant onder de overkapping het station van Tilburg binnen en het krachtige, machtige voertuig mindert vaart en komt tot stilstand. De trein zal me op mijn bestemming brengen; het dorp Rijssen in de verre provincie Overijssel; een reis van anderhalf uur. In Rijssen heb ik vrienden gevonden....
Ik beschouw het weidse landschap vanuit mijn coupé. Spoedig zal Den Bosch in zicht komen, alsmede Arnhem, Zwolle en Deventer. De machinist voorin kent zijn…

Mijn arme, dierbare stad verwelkomde mij opnieuw. Het zonlicht van maart glansde op de beide grijze leistenen torens van de Heuvelse Kerk en de blauwgele vlag van Kroatië wapperde trots en fier aan haar gevel. Bonte duiven trippelden opgewekt op het plein. Het standbeeld van Koning Willem II was getooid met een schertsartikel. Een practical joke van voetbalsupporters. Toen de klok een uur wees arriveerden onze gids en overige belangstellenden voor de Willem II wandeling. Het was vaak "histoire…

Café-Restaurant "Zomerlust" vormt als het ware een verlengstuk van de langgerekte Oisterwijksebaan waar mijn voorouders resideerden tot hun rampzalige doodvonnis werd geveld; in het buitengebied dat onze stad omgeeft als een groene, weelderige oase en aan de andere zijde van de oude draaibrug die het zwarte water van het Wilhelminakanaal overspant. En hier heb ik afgesproken met mijn erudiete, bejaarde vriendin.
Een wirwar van tafeltjes en stoelen op het terras, nu nog spaarzaam bezet naast…

Gezeten op de bank vóór de Copyshop kon ik de hond niet goed zien, maar het dier huilde hartstochtelijk en zo deerniswekkend dat de jammerklacht in de hele winkelgalerij te horen was. Het geluid drong overal doorheen, als regen die een jas doorweekt.
Bij nadere inspectie bleek het om een klein dier te gaan met ruig, rafelig haar dat daar stond aangelijnd vóór de supermarkt. Het baasje was om ondoorgrondelijke redenen sinds enige tijd verdwenen achter die deur en het dier, trouwer dan welke…

De conversatie verloopt vlot, als een kabbelend en ruisend beekje dat over rotsblokken springt in een lokaal van Wijkcentrum "De Poorten" op een lentedag in 2022 als de dames van het knutselclubje bijeen zijn gekomen maar heikele onderwerpen zoals ziekte- en sterfgevallen worden in het gesprek niet geschuwd. Moeders praten over hun geliefde kinderen, over hun pijnen en pijntjes en over hun schoolcarrière waarin zij geliefd waren of gehaat, gepest werden of werden ontzien. Ik verklaar de dames…

Een ongetwijfeld Mongoloïde meisje staart me kennelijk verbaasd en zeer hardnekkig aan in Woonzorgcentrum "De Heikant" en de dames en heren in de eetzaal lijken ook hoogst verwonderd over mijn verschijning. De grote eetzaal is sfeervol ingericht en zeer ruim met een kunstwerk gelardeerd met rode tulpen aan de wand en kasten waarin enkele huishoudelijke artikelen zoals theepotten in diverse formaten en met verschillende dessins zijn opgesteld.
Boven de counter muziekinstrumenten die nog maar…

Het is een komen en gaan van reizigers en passanten bij de uitgang van ons Tilburgse station aan het Burgemeester Stekelenburgplein op een zaterdag in de vroege lente van dit jaar. Sommigen hebben plaatsgenomen op de stenen balustrades aldaar. Daar wachten ook drie heren, gekleed in het blauw-gele uniform van de Stadsgidserij, op mij.
We zullen vandaag gaan wandelen langs de Burgemeester Brokxlaan, die als een lint van precies een kilometer lengte ligt uitgestrekt, en door de doorgang bij de…

Gezeten op ons balkon is er sprake van een gevoerd telefoongesprek ergens in de buurt, de beller heeft het toestel op ‘intercom ‘ staan en zo kunnen we mee luisteren naar wat er gezegd wordt, tenminste als we de taal zouden spreken die luid en duidelijk klinkt….de beller geeft een paar keer antwoord en blijkbaar is het gesprek erg amusant, want de belster aan de andere kant begint te lachen, zeg maar schateren…het geluid van een mobiele schaterlach is echt niet te vergelijken met een…

Zachte voorjaarsregen tikt tegen mijn vensters en trompetgeschal weerklinkt uit de speakers. De trompetten heffen een treurige melodie aan; een treurnis die correspondeert met het verdriet in mijn hart; beter gezegd met mijn dode hart dat in mij rust; dat niet kon genezen, niet kon herstellen van de slagen, schokken en kwetsuren, haar toegebracht door de hardheid en wreedheid van de onverschilligen; van de bikkelharde medemens.....

De Tilburgse Veldhovenring bevindt zich zonder dat men het weet, dus onvermoed ongeveer op de kruising met de Besterdring die men welhaast moet passeren om daar te arriveren (Ik had nog aan de buschauffeur gevraagd welke bus koers zou zetten in die richting en bij de bushalte geluisterd naar het geluid van een opgewekte luid krassende kraai in de nog wonderlijk kale bomen). De levendige Besterdring met haar aaneenschakeling van al dan niet succesvolle neringdoenden; een avondwinkel, een…

Naast het vele dat Tilburg biedt, hebben wij tevens de "Stadsgidserij", bemand en "bevrouwd" door enthousiaste Tilburgers die belangstellenden liefdevol rondleiden door hun eveneens zozeer geliefde (geboorte-)stad....
Vandaag vertrokken we bij het bronzen standbeeld van Koning Willem II op de Heuvel (aan zijn martiale voeten de eveneens uit brons vervaardigde maagden die languissant tegen de sokkel van het standbeeld leunen en waarboven zijn trotse, krijgshaftige en heldhaftige gestalte zich…

Wat moet die dwaas het zwaar hebben, draagt een ballast mee van ongekende zwaarte, denk ik dan toch! Wat moet die enorme gek een loei zware rugzak dragen, met een ongekende hoeveelheid slachtoffers, met ontelbare gewonden, allemaal op zijn rug? Wat moet die knuppel een gebogen rug hebben, van de gewichten der talloze mensen, wier leven hij nam, zonder aanziens des persoons. Wat moet die….wat zal die..,wat mankeert in vredesnaam een mens, om zo zonder op- of om te kijken, zich verstoppend voor…

De mannen overweldigen en overspoelen de wereld; stoer en zelfbewust, vrolijk en kordaat; allen met een andere haardracht, als het ware voor ieder van hen speciaal bestemd en gemaakt. Velen van hen tref ik aan in onze onvolprezen LocHal en op een dag, toen de automatische deur om onbekende redenen "weigerde" open te gaan verklaarde ik aan een jongeman die zich met mij en zijn metgezel voor de uitgang bevond "voor u gaan alle deuren open", doelend op de ambities, de plannen en dromen die hij,…