Nietig
Mijn alter ego is een prachtige vrouw, een meiske in woord en beeld, een deerne die dendert in gevoelens, zacht mij terzijde neemt en zegt "Streel mijn rode haren, laat toch gaan dat kwellen waarin jij wil bestaan, neem eens afstand van jezelf". Mooi vind ik dat, maar ik sputter wel tegen, ze heeft gelijk, dat weet ze, weerspannig zoek ik naar woorden om haar te weerstaan.
En die woorden kom ik dus nergens tegen, steeds weer bots ik op rosse lokken, ik raak haar niet kwijt.
Zij is de vrouw van het Rode Plein, ik geef haar chocola in de sneeuw, haar naam is hemels, zij is eenvoud.
Verpletterende schoonheid, verschrompel mij........
Geplaatst in de categorie: emoties