Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Het land van mijn dromen.

Het land van mijn dromen kan ik niet bereiken, maar ik kan het wel zien. Elke dag gaat het door mijn hoofd, elk uur, elke minuut en elke seconde,
altijd denk ik aan het land van mijn dromen. Het is waarschijnlijk, omdat ik weet, dat het nooit van mij zal zijn, maar dan ook nooit, nu niet, en nooit niet. Het zal altijd het land van mijn dromen blijven. Maar elke keer als ik de kans krijg om er een glimp van op te vangen, doe ik dat. Ik laat geen gelegenheid voorbij gaan, om dat land te kunnen zien.
Daar heb ik alles voor over. Maar dat zal niet genoeg zijn, het zal me niet helpen, het zal voor altijd het land van mijn dromen blijven. Ik weet dat, omdat ik al eens eerder in mijn leven een land van mijn dromen heb gehad, daar heb ik ook alles voor over gehad, daar heb ik voor gevochten, daar heb ik mijn stem voor schor geschreeuwd, daar heb ik mijn vuisten voor gebald, daar heb ik voor gebeden, maar dat heeft uiteindelijk ook niets uitgehaald,
ook toen heb ik het niet kunnen bereiken.
Het enige wat ik toen geleerd heb, was dat God niet bestaat, anders had hij zo’n kwelling niet laten voortduren, dan had hij wel een handje toegestoken.
Maar nooit heb ik gedacht dat er in mijn leven nog eens een land van mijn dromen zou zijn, wie bedenkt er nou zoiets? Geen zinnig mens toch?
En weer is het onbereikbaar, net als toen, en weer is het enig bereikbare voor mij, dat ik er af en toe een glimp van kan zien. Weer zal ik dat niet nalaten, weer zal ik er alles aan doen om dat te kunnen. Nu verbeeld ik me zelfs, dat dit land nog meer het land van mijn dromen is dan de vorige keer, dat het deze keer nog mooier en waardevoller is, nog meer inhoud heeft voor mij dan de vorige keer. Maar het pad er naar toe is anders. Vorige keer was het
alsof ik maar niet vooruit kwam, alsof elke stap die ik al gedaan had werd uitgewist, en dat ik steeds opnieuw dezelfde stap moest maken, en dat ik die stap in een soort mist moest nemen, op goed geluk. En steeds als ik omkeek, om te zien wat mijn vorderingen waren, zag ik dat ik nog niet vertrokken was. Deze keer is het een kronkelig pad, en ik zie in de verte dan ook niets dan bochten, er zijn er zoveel, dat het wel lijkt of het eindpunt van al die bochten leidt tot waar ik nu sta. Het is werkelijk om gek van te worden, zo kom ik nooit aan in het land van mijn dromen.
Ik denk er over na, heel vaak zelfs, want als iedereen nou een bestemming heeft, waarom zou ik dan de mijne alleen maar mogen zien?
Zie je wel, dat God niet bestaat, maar de duivel? Ja, die wel!

Schrijver: Peterdw., 22 januari 2007


Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

4.3 met 15 stemmen 1.092



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Ingrid
Datum:
5 januari 2008
Je bent volgens mij, nu echt in het land van je dromen aangekomen :)
Ik wel in ieder geval.
Naam:
bart
Datum:
30 april 2007
Email:
bart3020gmail.com
ik vind deze echt goed maar dat komt mischien ook omdat ik dit zelfde ook heb meegemaakt en nog meemaak

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)