Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Sorrygebaar

In mijn auto, Stones op de radio, rijd ik kalmpjes rechtdoor. Rechts naast mij een fietspad. Terwijl Mick Jagger satisfaction bereikt, sla ik rechtsaf en kan nog net remmen voor een fietser die rechtdoor wil. Het onsmakelijke gepiep van mijn banden overstemt het slotakkoord van het bereikte orgasme van Jagger. En net als ik mijn gebruikelijke middelvinger wil opsteken herinner ik mij dat het nu allemaal anders moet.
Joop Goos van de verkeersveiligheidorganistatie 3VO vindt dat het maar eens afgelopen moet zijn met dat agressieve gebaar.

Dus zwaai ik vriendelijk naar de fietser die, half over mijn motorkap bungelend, mijn recente wasstraatexercitie teniet doet. De man werkt zo te zien in het loodgieterijwezen en komt kennelijk net van een ontstoppingsklus. De stront zit zelfs tussen mijn ruitenwisser. Dus laat ik die vrolijk en vriendelijk mee wapperen in mijn vriendelijkheidsoffensief.
Kuchend klimt de man van mijn motorkap. Zijn ogen staan ietwat opengesperd dus zwaai ik, om mijn vriendelijke bedoelingen te onderstrepen, ook maar met mijn andere hand.

De jonge lezertjes onder u herinneren zich vast nog wel tante Hannie die voor de TV ook altijd zo zwaaide naar de kijkbuiskindertjes die net een bloedspannende aflevering van Dappere Dodo voor de jonge kiezen hadden gekregen.

‘Wat mot je nou lul!,’ schreeuwt de man op mij toelopend. ‘Je gaf mij geen voorrang, teringlul!’
Ik draai mijn raampje open en geef hem een kushandje. Als dat niet meer helpt dan weet ik het niet meer. Als heer Joop Goos mij zo zou zien, kreeg ik vast de orde van het gouden sorry-gebaar opgespeld.
De man gooit zijn verkreukelde fiets neer: ’Vuile smerige teringhomo, zal ik je kop effe verbouwen?’
‘Eh..meneer, u hanteert de verkeerde teksten. U zou eigenlijk moeten zeggen: ‘ik vergeef je lieverd. En vergeef mij dat ik je motorkap bevuilde.’
Een grote klauw grijpt mij bij de keel. ’Zal ik nou eens een ontstopper in je vuile reet douwen, smerige flikker!’
‘Ik zwaaide toch naar je?, ’piep ik kuchend.’ Ik deed alleen maar wat heer Goos wilde.’
‘Niks zwaaien,lul. Je reed mij bijna aan gort!’
‘Ja,’ hijg ik, ‘daarom wil ik zelfs verder gaan en je, ondanks je onwelriekende geur, een knuffel geven en..’
Hij geeft mij, een klap voor mijn kop en stampt briesend weg.
Hijgend en nog nasuizend van de mep start ik de auto en rijd plankgas weg.
Op de radio, krijst Jagger iets over sympathy for the devil, en ik kan mij daar wel iets bij voorstellen.

Een smeris in een voorbij scheurende politieauto zwaait mij een vriendelijk sorry-gebaar toe. Geleerd hebbende van de recente gebeurtenissen trap ik daar niet meer in maar zwaai vriendelijk terug. Met mijn middelvinger, dat dan weer wel…


Zie ook: http://www.pacopainter.punt.nl

Schrijver: paco, 20 februari 2007


Geplaatst in de categorie: verkeer

2.3 met 3 stemmen 1.538



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)