Spelevaren
Ik vind het leuk om een beetje met de taal, met woorden, te schuiven en (verkeerd) te combineren, of juist niet terwijl het wel klopt dat ik u voor de gek houd.
Een uitslaande brand die inslaat als een bom, behoorlijk heftig toch!? Noodweer terwijl ik er niet om gevraagd heb, zonneschijn maar het is wel degelijk zo, wolkbreuk zonder dat je er op rekent. Onderbroek die je ook onder een jurk of rok kunt dragen, of zelfs zonder bovenkleding, is dat dan wel een onderbroek?
Zolderopruiming, kelderkoopjes, mijn bovenkamer denkt dat de grond is begaan, om mijn gezicht te redden ga ik liften. Mij staat helder voor ogen dat het bestaan ondoorgrondelijk is, duidelijk dat niemand de vraag op het antwoord weet.
Asbak, grappig graf voor mijn sigaretje, wijnflessen die mij een loer draaien, doorgeslagen draaideurcrimineel met een straatverbod, mag ie wel de paden op, de lanen in ?
Handdoek, mag je daar alleen je handen mee afdrogen?
Badlaken, niet voor na het douchen? Kussensloop die zoenen vernietigt of geniepig daartoe aanzet, hartenkreet die mijn stukje in de verleden tijd zet, ik verwijl liever in het krijttijdperk.
Open vizier, uitgestoken hand en ogen, mijn stokske vindt toch wel z'n weg, blind vaar ik op mijn spel.
Ooievaarsbek klopt ook niet, hij houdt z'n snavel.
Geplaatst in de categorie: taal
Critici hoeven niet per se zelf schrijver te zijn.