Het verboden nieuws

Als ze er over nadacht, besefte ze dat ze eigenlijk helemaal geen nieuws meer wilde horen.
Ze had het goed en woonde erg naar haar zin.
Toch waren er veel dingen die haar enigszins in de war brachten.
De berichten over de terreur die van moslimgroeperingen uitging, vond ze erg bedreigend.
Toch wilde ze meer weten van dat zo vreemde geloof en ze kwam tot de ontdekking dat er heel veel veranderd was sinds de aanslag op de WTC-torens in New York.
De moslims over de gehele wereld lieten zich gelden en horen en wat ze het meest bedreigende vond, was dat er politieke partijen waren in haar land die hen de hand boven het hoofd hielden.
Ze schenen niet te begrijpen dat de vrijheid van meningsuiting voor hen iets totaal anders betekende dan voor westerse mensen.
De Islam had een duidelijke opdracht en alle groepen bleken verbonden te zijn met elkaar omdat ze iets gemeen hadden.
Ze noemden dat het ummagevoel.

Dit ummagevoel is zo groot dat bijvoorbeeld geen van de vooraanstaande islamleiders in Duitsland officieel afstand heeft genomen van de WTC-aanslagen in september 2001. Integendeel, de aanslagen werden met grote vreugde begroet.

In zijn toespraak tot de R.K.-synode van 13 oktober 1999 waarschuwde de katholieke aartsbisschop Giuseppe Bernadini van Izmir, Turkije, de aanwezigen met de woorden uitgesproken door zijn moslim-‘collega’: 'Dank zij uw democratische wetten zullen wij u overvallen. Dankzij onze religieuze wetten zullen wij u domineren.'

Typerend en beangstigend vond ze de uitspraak van de gezaghebbende imam Özcan Arzöglü: "De djihad is de strijd tegen de ongelovigen met de bedoeling hen tot de islam over te halen en de verspreiding en de triomf van de islam over alle godsdiensten te bewerkstelligen. Wanneer de ongelovigen weigeren moslim te worden, moeten zij worden onderworpen of vernietigd.

Ze besefte dat die dominantie inderdaad steeds grotere vormen begon aan te nemen.
Je kon er donder op zeggen dat haar kleinkinderen vermoedelijk moslim zouden worden, al was het alleen maar om een beetje veilig te zijn voor het gevaar van die groepering.
Het was eigenlijk jammer dat ze zover van haar familie woonde.
Niemand die haar steunen kon en waar ze zich veilig bij wist.

Ze was een familiemens en juist daarom was het vreemd dat ze zo ver van haar familieleden woonde.
Dit besef zorgde ervoor dat ze besloot te gaan verhuizen. Ze wilde bij haar familie wonen.
Een stukje van het oude vertrouwde gevoel zou ze dan weer bij zich dragen.
Het was dan ook geen wonder dat ze geen nieuws meer wilde horen, het fijne wonen, zoals ze dit had ervaren, werd een bedreiging.

nieuws familie bedre familie bedreigend

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.4 met 5 stemmen 1.406