Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Feestdagen

De punt wees naar de 140 k/pu. De kleine ruimte stond blauw van de rook, de wiet scherp. Een lange ochtend in de kerk gezeten. Geraakt door hen, die het niet meer zagen zitten, en denken, dat het leven op de straat hun brengt, wat ze maar niet kunnen vinden.
Vergeten de koude nachten zonder koffie, natte ochtenden zonder opvang, en een lege portomonnee. Ze verloochenen een verkregen familie, de broeders en zusters om hen heen, om vervolgens zichzelf buiten de deur te gaan verloochenen.

Nu beukte een harde bass door de achterbank van de auto. Snelwegen raasden aan me voorbij, de wegen nat. Het raam beslagen door de warmte binnen, in conflict met de snijdende kou, buiten.
De muziek bestond vreselijk schunnige teksten, mijn oor figuureerde als vuilnisbak, ongewild.

En hoewel kanker en tyfus in de boxen van mijn broers stereo rondwaarden, probeer ik het niet te horen. Goddank, ben ik doof.

Op weg naar iets wat vroeger nachtenlang niet slapen betekende. Wat zijn waarde eerst verloor, toen men je vertelde dat de sint niet bestond, maar welke deze ook weer hervond, bij de eerste surprise die je kreeg.
Een bepaald jeugdsentiment is de vieze surprise, ik heb hem nooit mogen maken van moeder. En zodra je op jezelf woont, betaamt het je te doen wat van ma en pa niet mocht. Zo ook de vieze surprise. Bij het openen van de plakband begon de smeuiige lucht van pindakaas vaders neusgaten te irriteren, en konden de anderen hun lach maar moeilijk smoren.
Het kadootje intact, de smurrie afwasbaar, de herinnering ophaalbaar.

Het eerste kadootje, stemming brengend. Er kwam een groot boek tevoorschijn. Uiteraard, geen letter erin. Een doorzichtig, paars ding, van zeker 20 cm, werkend op batterijen, bezorgde de jonge dame een flinke blos. De sexshop heeft dit jaar goede zaken gedaan met mijn broer.

Tussen de grote kinderen en grote mensen, een klein jongetje. Vol van de berg kadootjes, nog te gaan. Het ene papiertje nog feller dan het andere. Met elk zijn eigen sint met pieten.
Stukken taart en marspepein maakten deze middag, zoals hij moest zijn.

Onze kinderlijke verlangens verlopig weer getemd,
tot vanzelf de kerstman weer voorbijrent!

Schrijver: Stephanie-Joy, 2 december 2007


Geplaatst in de categorie: sinterklaas

3.1 met 11 stemmen 2.776



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)