Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

De Zoen

Onze prachtige, nu 20-jarige dochter, kwam ter wereld met cerebrale parese, in de volksmond bekend staand als: spasticiteit. Zij kan in lichamelijk opzicht weinig in vergelijking tot haar “gezonde” leeftijdsgenoten maar is geestelijk en hormonaal in topconditie en heeft een uitermate zinvol, gelukkig en vrolijk leven.

Haar beperking nam met zich mee dat zij, tot en met de middelbare school, van het speciaal onderwijs afhankelijk was. Daar dit soort onderwijsinstellingen een regionale functie hebben, komen de leerlingen vaak met speciaal vervoer uit alle hoeken en gaten van het land.

De liefde kruipt waar hij niet gaan kan en mijn dochter kreeg in 2005 dan ook verkering met een klasgenoot die meer dan honderd kilometer van ons eigen dorp woonde. Door de afstand en lichamelijke beperkingen was het voor hen, ten opzichte van doorsnee jongeren, een groot probleem om wederzijdse vrije tijd te delen. De tijd die hen middels de schoolpauzes ten deel viel, werd door het verliefde stel dan ook ten volle benut.
Op een kwade dag meende een plichtsgetrouw personeelslid van de school hier een stokje voor te moeten steken door hen het zoenen op het schoolplein te verbieden.
Dit ging mijn romantische hart te ver en ik klom in de pen om het schoolbestuur de volgende brief te kunnen doen toekomen:


Scholengemeenschap Kuylenborgh

T.a.v. Hans Bettink en/of de directie


Scherpenzeel, 14 februari 2005 (toevallig Valentijnsdag)



L.S.,


Alvorens verder te lezen, nodig ik u uit om het volgende rustig tot u te nemen en te laten bezinken:


“Volgens Aristoteles,
weegt een zoen niet zwaar.
Letterlijk uitstekend,
Figuurlijk zelden waar!”


Welnu, met betrekking tot voorgaande tekst, wil ik beleefd uw aandacht vestigen op het volgende:
Mijn dochter Josje heeft verkering met een leuke jongen op school. Zo verliefd als ze zijn, vinden ze het af en toe nodig om hun gevoelens voor elkaar woordeloos uit te wisselen middels het fenomeen DE ZOEN.
Aangezien mijn dochter vanwege haar beperkingen een bepaalde hoeveelheid levensvreugde moet missen, ben ik als haar vader uitermate blij dat DE ZOEN haar wel gegeven is, zoals dit bij een geestelijk gezonde tiener behoort te zijn.
Maar wat schetst mijn verbazing: op scholengemeenschap Kuylenborgh is men een andere mening toegedaan en heeft men in almachtige wijsheid DE ZOEN verbannen van het schoolplein. Genoemde jongeren wonen nu niet bepaald bij elkaar om de hoek zodat zij de lust tot zoenen noodgedwongen moeten opsparen tot wederzijdse ouders genegen zijn om hen in een vrij weekend bij elkaar op bezoek te laten komen.
DE ZOEN werd hen overigens verboden door een biologieleraar van uw school. Juist, hij weet toch alles van bloemetjes, bijtjes en hormonen? Zo hoort hij tevens op de hoogte te zijn van het nut en de onschuld van DE ZOEN. Maar niets van dit alles. Genoemde leraar wees mijn dochter en haar vriend er op dat dit op school niet toegestaan is en dat anderen, die blijkbaar niets beters te doen hadden dan uit het raam gluren, zich aan DE ZOEN hadden gestoord.

Ik heb een uitgebreide studie gemaakt van Het Leerlingen Statuut zoals ik dit heb aangetroffen in de schoolgids van het lopende schooljaar. Tijdens deze studie heb ik op geen enkele wijze kennis kunnen nemen van een verbod op DE ZOEN. Wel wijs ik u op de aanhef van het Statuut waarin u laat weten dat in de wet is vastgelegd dat het Statuut ondermeer een waarborg moet zijn voor de privacy van leerlingen. Lijkt mij dat eerder genoemde biologieleraar statutair in overtreding is.

Mocht uw school het Leerlingen Statuut aan zijn laars lappen en de ZOEN blijven verbannen van het schoolplein, dan geef ik mijn dochter hierbij schriftelijk toestemming om het schoolplein te mogen verlaten om DE ZOEN zodoende langs de openbare weg ten uitvoer te kunnen brengen.

Ik hoop dat u ondanks het luchtige karakter van dit schrijven begrijpt dat het mij wel ernst is. Ik ben niet boos, alleen verdrietig.
Wellicht ten overvloede maak ik u er op attent dat mijn dochter het Leerlingen Statuut uitermate serieus neemt. Dus: geen drank, drugs en wapens mee naar school. Slechts gewapend met DE ZOEN wenst zij de rest van dit laatste schooljaar vastberaden ten strijde te trekken.


Met vriendelijke groeten en een dikke zoen,


Valenteijn Valeij
(Romanticus en trotse vader)

Schrijver: Valenteijn Valeij, 3 juni 2008


Geplaatst in de categorie: algemeen

3.4 met 16 stemmen 1.196



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Natasja
Datum:
4 juni 2008
Haha, dit is echt een van de meest weldoordachte brieven die ik ooit gelezen heb! Heerlijk om te kunnen lachen ondanks de serieuze ondertoon. Van mij een tien! En voor je dochter? DE ZOEN?

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)